SANA DOĞRU SÖYLEDİ AMA O YALANCIDIR! (KISSADAN HİSSE)

Yeri göğü ve ikisinin arasında bulunanları örnekleri yokken yaratan ve aralarına bir nizam koyan, kendisinden başka İlah olmayan, lütfuyla insanlara Peygamberler ve kitaplar gönderen Allah Teala’ya sayısız hamdu senalar olsun. . .Cihad ve Rahmet Peygamberi, en güzel örnek, kendisine tabi olunmadıkça cennetin kazanılmayacağı son Nebi Hz. Muhammed (sav)’e Salat ve Selam olsun. Allah (C.C)’ın yardımı Rahmeti ve bereketi Mü’min kulların üzerine olsun inşaAllah. . .

Muhakkak ki sözlerin en doğrusu Allah’ın kelamı, yolların en hayırlısı Muhammed s.a.v. yoludur. Amellerin en kötüsü ise sonradan uydurulanlardır. Sonradan uydurulup dine sokulan her amel bid’attir, her bid’at saplıktır, her sapıklık da ateştir.

Kur’an- ı Kerim’de faydalı, güzel kıssalar olduğu gibi Rasulullah s.a.v. bildirdiği ibret verici kıssalarda vardır. Bu kıssaları Allah Teala vahiy yoluyla peygamberimize bildirmiştir. Nitekim

Necm 3. – 4. : O arzusuna göre konuşmaz. Söylediği şey bildirilen bir vahiyden başka bir şey değildir.

Hz. Peygamber bir ramazan ayında Ashâb-ı Kirâm’ın sadaka-i fıtır olarak getirdiği hurmaları bir yere yığdırmış, Ebû Hüreyre r.a. da onları bekleme görevini vermişti. Görevini lâyıkıyla yapabilmek için hurma yığınına yakın bir yere oturdu. Gece olup da el ayak çekilince, bir karaltının hurmalara doğru yaklaştığını ve onları avuç avuç çalmaya başladığını gördü. Ebû Hüreyre (r.a.) adamın yakasına yapıştığı gibi: “- Vallahi seni Resûlullah’ın huzuruna götüreceğim.” dedi. Adam yalvarmaya başladı: “- Ben fakir bir adamım. Geçim sıkıntısı çekmekteyim. Üstelik çoluk çocuğum da var. Ne olur beni bırak.” dedi. Bunun üzerine Ebû Hureyre (r.a.), bu tanımadığı adamın sözlerine inandı, ona acıdı ve kendisini serbest bıraktı.

Ertesi sabah Resûlullah, yüzünden hiç eksik olmayan tebessümüyle Ebû Hüreyre’ye (r.a.) yaklaştı ve: “Ya Ebû Hüreyre! Dün gece tutsağın ne yaptı?” diye sordu. Allah Resûlü’nün her şeye vâkıf olduğunu çok iyi bilen Ebû Hüreyre (r.a.): “- Ya Resûlallah! İhtiyaç içinde bulunduğunu, üstelik çoluk çocuk sahibi olduğunu söyledi. Ben de kendisine acıdım ve serbest bıraktım.” dedi. Rasululah s.a.v. de: “- O sana yalan söyledi; tekrar gelecek.” diye Ebû Hüreyre’yi (r.a.) uyardı. Resûlullah öyle diyorsa mutlaka öyle olacaktı. Çok geçmeden adam yine geldi ve hurmaları avuçlamaya başladı. Ebû Hüreyre (r.a.) adamın ensesine yapıştı:“- Bu defa seni mutlaka Resûlullah’ın karşısına dikeceğim.” dedi. Adamın mazereti hazırdı: “- Beni bırak. Gerçekten zor durumdayım. Çoluk çocuk perişan. Bu defa bırakırsan bir daha gelmem.” dedi. Adamın haline acıdı ve onu yine serbest bıraktı.

Sabahleyin Ebû Hüreyre’nin (r.a.) yanına gelen Resûlullah yine:“- Ebu Hureyre! Dün gece tutsağın ne yaptı?” diye sordu. Ebû Hureyre (r.a.), adamın söylediğine göre ailesinin zor durumda olduğunu, onlara acıyıp kendisini serbest bıraktığını ve bir daha gelmeyeceğine dair söz verdiğini anlattı. Resûlullah, yine tebessüm buyurdu:“- O kesinlikle yalan söyledi; göreceksin tekrar gelecek.” buyurdu.
Akşam olunca Ebû Hüreyre (r.a.) adamın geleceği zamanı kollamaya başladı. Bu defa onu mutlaka yakalayacak ve Rasulullah’ın karşısına dikecekti. Bu yalancı adam hakettiği cezayı mutlaka görmeliydi. Ebû Hureyre (r.a.) bu defa kesin surette kararlıydı. Adamın yakasına yapıştı:“- Bu senin üçüncü ve son gelişin. Bir daha gelmeyeceğim diyorsun, tekrar geliyorsun.” dedi. Hurma hırsızı daha ciddi bir edâ ile: “- Beni bu defa da serbest bırak, sana bazı kelimeler öğreteyim. Allah seni bu kelimelerle mutlaka faydalandıracaktır.” dedi.

Ebû Hureyre (r.a.): “- Bazı kelimeler dediğin nedir?” diye sordu. Adam şunları söyledi: “- Yatağına girdiğin zaman Âyetü’l-kürsî’yi oku! O takdirde senin yanında Allah tarafından sürekli bir koruyucu bulunur ve sabaha kadar şeytan sana yaklaşamaz.” dedi. Bunun üzerine onu salıverdim.

Ertesi sabah Resûl-i Ekrem, Ebû Hüreyre’nin (r.a.) yanına gelince: “- Dün gece tutsağın ne yaptı?” buyurdu. Ebû Hüreyre (r.a.):“- Ya Resûlallah ! Allah’ın beni faydalandıracağı bazı kelimeler öğreteceğini söyledi. Ben de bu kelimeler karşılığında onu serbest bıraktım.” dedi Hz. Peygamber: “- Neymiş o kelimeler?” deyince, Ebû Hüreyre (r.a.) adamın Âyetü’l-kürsî ile ilgili söylediklerini anlattı. O zaman Resûlullah,“- Bak hele sen! Kendisi yalancı olduğu halde bu defa doğru söylemiş.” buyurdu. “- Üç gecedir kiminle konuştuğunu biliyor musun, Ebu Hureyre?” diye sordu. Ebû Hureyre (r.a.): “- Hayır, bilmiyorum.” dedi. Rasulullah s.a.v. : “- O şeytandı.” buyurdu.

Buhari de geçen bu kıssadan anlıyoruz ki kurtulmak için bilmek yetseydi veya doğruları söylemek yetseydi, şeytan kurtulanlardan olurdu ama o kurtulmadı ve yalancılardan oldu. Peki biz, kurtuluş için hakkı söylerken aynı zamanda hayatımıza geçiriyor muyuz? Bilinmelidir ki kurtulanlardan olabilmek için dillerin yorulduğundan daha fazla bedenlerinde yorulması gerekiyor.

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN