ARŞ’IN GÖLGESİNDE

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd; yegâne hâkimiyetin sahibi Aziz, Cebbar, Mütekebbir olan en güzel isimlerin sahibi (Esma-ul Husna) Rahman ve Rahim Allah (cc)’a mahsustur. O’na kulluk eder, O’ndan (cc) yardım dileriz.

Salat ve selam, son nebi, hatem-ul enbiya, müminlere karşı şefkatli, kafirlere karşı şiddetli olan Allah Rasulu (sas)’e, tertemiz ehl-i beytine ve sahabesinin üzerine olsun.

Kıyamet günü, bahsi geçtiğinde ne kadar anlatıldığına bakılmaksızın herkesin etkilendiği ve tedirgin olduğu bir gündür. Tedbir alınması gerektiği yönünde kararlar aldırır ve şiddetinden Allah (cc)’a sığınmamıza sebep olur. Öylesi bir günde elbette herkes tehlikelerden ve azap verici etkenlerden emin ve emniyette olmak ister. Fakat kıyamet şiddetinden çekinenleri, korkanları değil gerekli sebeplere sarılanları ya da üstün vasıfları elde edenleri etkilemeyecektir.

Gerekli sebeplere sarılmak içinde gerçekten orasının şiddetini anlayabilmiş olmak şarttır. Yoksa yakin elde edilememişse nefis çabuk yorulacak ya da çabuk vazgeçecektir. Dolayısıyla nefsimi öyle şehadete tabi kılmalıyım ki yorulması ya da vazgeçmeye teşebbüs etmesi halinde bu şehadet onu kararından vazgeçirsin. Bu şehadet ise Allah’ın kıyamet günü ile alakalı verdiği haberleri ne kadar dikkate aldığımıza ya da anlamaya çalıştığımıza bağlıdır. İşte bu haberlerin ciddiyeti anlaşılırsa o gün bizi selamete erdirecek yollara da azimli ve sabırlı bir şekilde hazırlanırız biiznillah.

Bu şiddete dair Kur’an’dan birkaç ayet sunacak olursak;

“Ey insanlar! Rabbinize karşı gelmekten sakının. Çünkü kıyamet sarsıntısı çok büyük bir şeydir. Onu gördüğünüz gün, her emzikli kendi emzirdiğini unutup geçecek ve her gebe kendi yükünü düşürecektir. İnsanları da sarhoş olmuş görürsün, oysa onlar sarhoş değillerdir. Ancak Allah’ın azabı pek şiddetlidir.”(Hac/1-2)

“Gözler kamaştığı, ay karanlığa gömüldüğü, güneş ve ay bir araya getirildiği zaman, o gün insan “kaçış nereye?” diyecektir.”(Kıyamet/7-10)

Biz bu ayki yazımızda kıyametin şiddetinden değil de öyle şiddetli bir günde emniyet içerisinde olacak olan 7 sınıf insandan bahsedeceğiz.

Hubeyb ibnu Abdirrahmân, Hafs ibn Âsım’dan; o da Ebû Hureyre(R)’den tahdîs etti ki. Peygamber (Sas) şöyle buyur­muştur:

“Yedi sınıf insan vardır ki, Allah kendi gölgesinden başka hiçbir gölge bulunmayan kıyamet gününde, bunları kendi arşının göl­gesinde gölgelendirir:

1-Âdil imâm (yânî devlet başkanı).
2-Allah’a ibâ­det ederek temiz bir hayât içinde serpilip büyüyen genç.
3-Gönlü mescitlere sevgiyle bağlanmış olan namâzlı kimse.
4-Allah için birbirini seven ve bu sevgi ile birleşip, bu sevgi ile ayrılan iki kişi.
5-İçtimaî mevki sa­hibi ve güzelliği olan bir kadın tarafından çağırılıp da kadınlığını ken­disine arz ettiğinde; ‘Ben Allah ‘tan korkarım’ cevabiyle karşılık veren er kişi.
6-Sağ elinin verdiği sadakayı sol eli duymayacak derecede gizli sadaka veren zengin kişi.
7-İnsanlardan tenha bir yerde Allah ‘ı anıp gözleri yaş döken takvalı kişi.”[1]

Bu hadisi değerlendirirken elimizden geldiği kadar her maddeye değinmeye çalışacağız inşaAllah. Her maddeye kısa ve öz şekilde değinmenin ölümden sonraki hayatı için hazırlık yapanlara faydası olacağını düşündük. Bu yazımızda Adil imamı değerlendirmeye tabi tutarak hadisi incelemeye çalışacağız inşaAllah.

1-Adil İmam

Adil hükümdar hakkında ulema birkaç vechile beyanatta bulun­muşlardır. Şöyle ki:

A- Adil’in asıl manası: Her şeyi yerli yerince koyan, demektir. Bazıları:  «Akaid ‘de olsun, amel veya ahlâkta olsun ifratla tefrit arasında bulanandır.* demişlerdir.

Bir takımları: «Âdil. İnsan kemâlâtının üç esasını yâni hikmet, şecaat ve iffeti kendinde toplayan kimsedir.»  derler.

Hikmet: Akıl kuvvetinin, şecaat yâni cesurluk: gadab kuvveti­nin, iffet de şehvet kuvvetinin orta dereceleridir.

Adili; «Allah’ın hükümlerine itaat eden kimsedir.» diye tarif edenler bulunduğu gibi, «Tebaanın haklarına riayet gösterendir.» şek­linde tarif edenler de vardır.

Hâsılı âdil: Müslümanlara nezaret eden vali ve hâkim gibi kimselerin umumuna şamil bir kelimedir.

B- İmam: Hükümdar, vali gibi Müslümanların başında bulunup, onları idare eden kimsedir. Hadis-i şerifte âdil imamın yedi sınıfın başında zikredilmesi, gördüğü işler pek çok ve faydası umumi olduğu içindir. Adil imam vasıtasıyla Allahu Teâlâ Hazretleri pek büyük işleri yoluna koyar. Onun içindir ki: «Peygamberlerden sonra derece itibarı ile Allah’a adil imamdan daha yakın kimse yoktur.» derler.

İbn Abbâs (R.a) «Bir kavim haksız yere hükmetmeye başlarsa Allah onların üzerine zalim bir imam musallat kılar.» demiştir.[2]

Bugünkü beşerî sistemlerde hâkim zümre ve belirli sınıflar için dokunulmazlıklar söz konusu olduğu halde İslâm hukuku önünde hiç kimsenin bir ayrıcalığı ve imtiyaz hakkı yoktur. Halifenin bile.
Adil Halife Hz. Ömer, hilâfeti döneminde ashâbtan Übey b. Ka’b ile aralarında bir konuda anlaşmazlık meydana gelmiş ve bu anlaşmazlığı çözmek üzere o dönemin Medine kadısı olan Zeyd b. Sâbit’e gitmişlerdi. Kadı olan Zeyd hemen devlet başkanı olan Hz. Ömer’e karşı saygılı davranıp ona oturması için yere bir minder sermişti. Fakat adil insan Hz. Ömer bu davranış karşısında şöyle demişti:
“İşte bu davranışın, şimdi vereceğin hükümde yaptığın ilk adaletsizliktir. Ben davacımla beraber aynı yerde oturacağım.”
Sonra davacı Übey b. Ka’b davasını ileri sürünce Hz. Ömer bu iddiayı kabul etmedi. Bu durum karşısında Hz. Ömer’in yemin etmesi gerekiyordu. Kadı Zeyd İbn Sâbit, Übey’e şöyle dedi:
“Gel Halife’yi yemin ettirme, onu bundan muaf tut. Davacı olduğun kişi bir başkası olsaydı sana böyle bir feragatten söz etmezdim.” Bu teklifi duyan Hz. Ömer son derece kızarak böyle bir ayrıcalığı kabul etmeyip derhal yemin etti. Sonra da Zeyd b. Sâbit hakkında şöyle dedi:
“Halife ile herhangi bir müslüman hakkında eşit davranmasını öğrenmedikçe ona dava götürülmemelidir.”[3]

Devam edecek İnşaAllah

TEVFİK ALLAH’TANDIR…

SELAM VE DUA İLE…

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN

[1] Buhari – Zekat;17 / Müslim – Zekat;91 Hadis diğer bablarda da geçmektedir. Bkz( Rikaak,Ezan (Buhari))

[2] Sahih Muslim Terceme Ve Şerhi – İlgili Hadisin Şerhi

[3] Şamil İA – Adalet