HZ. ÜMMÜ VARAKA (R.anha)

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd Alemlerin Rabbi, Rahman, Rahim, Cebbar, kahhar olan Allah azze ve celle’ye Salat Rasulune Selam ise hidayete tabi olan tüm Mü’minlerin üzerine olsun inşaAllah.

Hz. Ümmü Varak; dini yönü, yakinliği kuvvetli, şehadet hasreti ile dolu şehide “Mü’minler içinde Allah’a verdikleri sözde duran nice erler vardır, işte onlardan kimi sözünü yerine getirip o yolda canını vermiştir, kimi de beklemektedir.” (Ahzab 23) Ayetinin örneklerinden bir Hz. Ümmü Varaka (R.anha)

Ne zaman Müslüman olduğu tam belli değilse de “Kadın Sahabeler” adlı eserde, hicretten sonra Müslüman olup, Rasulullah’a biat ettiği kayıtlıdır. O cihad sevgisi şehitlik arzusu içerisinde yaşayan bir hanımdı ve bedir gazvesi hazırlıkları olduğu sırada Rasule gidip, savaşa katılmak ve şehit olmak istediğini söylemişti.

Kendisi çok bilgili, zeki, ilme önem veren çok Kur’an okuyan ve okuduğunu yaşamaya çalışan, yaşamaya çalıştığını aynı zamanda insanlara eden bir mücahideydi. Şuurluydu ve şehid olmanında idrakındaydı. Bu yüzden ısrarla şehid olmayı istediği bir günde, kainatın efendisinin “Şehide” lakabna mazhar oldu.

Vaka şöyle vuku buldu ki az önce zikrettiğimiz gibi Bedir Gazvesi hazırlıkları Sahabelerle birlikte yapılmaktaydı ve Ümmü Varaka bu hazırlıklardan haberdardı. Allah Rasulune koştu, Bedir Gazvesine katılmak için müsaade istedi; “Ey Allah’ın (c.c.) Rasulu (sav) izin verin sizinle geleyim, yaralılara yardım ederim, su taşırım belki Allahu Teala Rahmet ederde şehit olurum.”

Allah Rasulu böyle bir şeyin mümkün olmadığını bir üslupla anlattı. Harbe katılmadı fakat Allah Rasulu onun samimiyet ve şehadet arzusunu görmüş, Allahu Teala’ya duada bulunup; “git evine, evinde şehid olmayı Allah sana nasip edecektir şehide” demişti. Kainatın efendisi ona şehide dediği içim tüm sahabeler de ona şehide dediler. Fakat Ümmü Varaka ne zaman şehid olacağı merakı ve sabırsızlığıyla yola koyuldu evine gitmek için. O günü düşündü çünkü iman ettikten sonra onun hayat kitabı Kur’an-ı Kerime binaen ilkesi şu ayetti;

“Allah Mü’minlerden canlarını ve mallarını kendilerine cennet vermek üzere satın almıştır. Allah yolunda çarpışacaklarda öldürecekler ve öldürülecekler. Bu Tevrat’ta da, İncil’de de, Kur’an’da da Allah’ın kendi üzerine yüklediği bir ahittir. Allah’tan ziyade ahdine Riayet edecek kim vardır? O halde alışveriş ahdinden dolayı size müjdeler olsun! O halde alışveriş ahdinden dolayı size müjdeler olsun! Ve işte o büyük kurtuluş budur.” (Tevbe 111. Ayet)

O’nun bütün hayatı bu ayet üzerindeydi ve diğer kadınların ilgilendikleri gibi süslenmek giyim kuşam gibi şeylerle meşgul olmazdı. Nitekim Allah Rasulu üstünlüğün takvada olduğu şiarıyla kendisine hizmet etmesi için sık sık evine ziyarette bulunurdu. Yine böyle bir ziyaretin olduğu gün, Ensar’dan bir kadın vefat etmişti. Taziye sırasında Ümmü Varaka düşündü. Acaba cennette bu Ensar’dan olan kadını görebilecek miyim diye, ilme olan hassasiyet ve merakıyla Allah’ın Rasulun’e bu soruyu sordu. Rasulullah (sav) O’na; “Can, ağaca konan bir kuş gibidir. Öyle ki kıyamet günü her can cesedine girer” dedi. Ümmü Varaka cevabını almıştı.

Merhameti, zekası şefkati ile tanınan Ümmü Varak gelen misafirler eşrafına bolca ikramda bulunur, hoş karşılandı. Öyle ki iki kölesine de merhamet ve şefkat gösterdi. Bu merhamet ve şefkat bir aile içerisinde olabilecek seviyedeydi. Ve onları ilk kez gören bir aile olduklarını sanırdı. Fakat insan nankör ve zalimdi kıymet bilmezdi. Ümmü Varaka’nın şöyle bir vasiyeti vardı, öldüğü zaman köleleri azat edilecekti. İşte o iki köle, şeytana uyup nefislerinin peşinden giderek, özgürlük beklentisiyle Hz. Ümmü Varaka’yı şehid ettiler. Dönem Hz. Ömer (R.A.) hilafet dönemiydi. Hz. Ömer hemen o iki köleyi bulup idam etti. Allah Rasulunun ona neden şehide dediğini herkes anlamıştı artık. Peki neydi bu kadar onu istekli ve şehadet beklentisi içerisinde tutan?

O’nun farkında ve şuurunda olduğu şey bizim zannettiğimizden farklı bir şeydi. Oysa tam manasını bilmeden ne çok zikrederiz “Şehid” kavramını.

Allahu Teala’nın rızası için savaşan ve İslam’ın temel hedefini gerçekleştirmek için hayatını feda eden mükelleftir. İhlasla ahiret gününe inanan her mükellefin arzusu şehadet makamına ulaşmaktır. Ebu Musa buyuruyor ki bir gün Rasulullah (sav)’e sordular, asabiyet için mi? kahramanlık için mi? gösteriş için mi cihad edelim? Rasulullah (sav); “Cihad ancak Allah’ın dini içindir.” Buyurdu.

Zira şehadet makamı Allahu Teala’nın kendi rızası için ve meşru şartlara ihsan buyurduğu bir nimettir. Hakka şahid olmaktır şehidlik kısaca ve o zaman şunu da diyebiliriz Hakk’a uzaklık, şehitlik mertebesine, cennete uzaklıktır.

Kişi her daim hareket eder, bir düşünelim, hareketsiz öylece durduğumuzda vücud önce karıncalanmaya başlar, sonra uyuşur yani insan yaradılış gereği hareket etme ihtiyacı duyar.

Kişi hem batıl safında olup, hem de batıla yardım ve yataklık yapmadığını iddia ediyorsa kendini kandırıyordur. Ne dedik insan yaradılış gereği hep hareket etme ihtiyacı duyar.

“İman edenler Allah (c.c.) yolunda savaşırlar, inkar edenler tağut yolunda savaşırlar.” (Nisa 76. Ayet)      

Böyle bir kimsenin şehidlik makamına ulaşması bir hayat yahut rüyadan ibarettir. Bunun aksine gerçekten iman etmiş ve batılı reddetmiş bir kimse ise yatağında olsa dahi şehittir. Tıpkı  Ümmü Varaka gibi…

Çünkü çok nettir saf çizgisi, biraz ondan biraz bundan her şeyden önce adil değil.

Tatlı ve tuzlu suyu aynı anda salıp ikisini birbirine karıştırmayan İlah, Hakk’ı batıla hiç karıştırır mı? Akledelim düşüncelerimiz bu gibi hikmetler üzerine olsun ki, Rabbimizi hakkıyla tanıyabilelim. Şahid olalım İlahlığına ve şehid olalım İNŞAALLAH.

Velhamdulillahi Rabbil Alemin.