TEVBE 2

Hamd yerleri, gökleri ve ikisinin arasındakileri emsalsiz bir şekilde yaratan, bizlere hidayet olarak kitabı vahiy eden, kainatın efendisi, tek ve yegane İlah, Rab, ibadet ve itaat edilmeye layık olan Allah Azze ve Celle’ ye mahsustur. Salat ve selam Peygamberlerin sonuncusu, yaşayan Kur’an, kendisine tabi olunmadıkça cennetin imkansız olduğu, müminlere karşı şefkatli, kafirlere karşı ise şiddetli olan Hz.Muhammed Mustafa (sav)’ ya, Aline , Ashabına, bugüne kadar yaşamış, bugün yaşayan ve bugünden kıyamete kadar yaşayacak olan tüm Müslümanların üzerine olsun

“Abdullah bin Ma’kil bin Mukrin (Ra)’dan; Şöyle demiştir:

Ben babam Ma’kil ile beraber Abdullah bin Mes’ûd (Ra)’ın yanına girdik de ben onu (yâni îbn-i Mes’ûd’u) şöyle söylerken işittim: Resûlullah (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) :

“Günahtan pişmanlık duymak, bir tevbedir” buyurdu. Bunun üzerine babam (Ma’kil), Abdullah İbn-i Mes’ûd’a:

“Günahtan pişmanlık duymak bir tevbedir” hadîsini Peygam­ber (Sallallahü Aleyhi ve Sellem)‘den sen işittin mi? dedi. Abdul­lah îbn-i Mes’ûd :

Evet, diye cevap verdi. (ibni mace 4252)

Bu hadisin açıklamasında şöyle geçmektedir; Nedm ve Nedamet: Bir şeyden pişmanlık duymak demektir. Bu­rada günahtan pişman olmaktır. Tabii pişmanlığın tevbe sayılabilmesi için işlenen şeyin günahlığı dolayısıyla olması gerekir. Başka yön­den pişmanlık duymak, meselâ içki içmekten haramlığı için değil de ona para verildiğinden dolayı pişmanlık duymak tevbe sayılmaz.

Günahtan tevbe etmenin üç temel rüknünün bulunduğunu bir önceki yazının girişinde anlatmıştım. Bunlar: Günahı kesinlikle bırakmak, günahlığı dolayısıyla ondan pişmanlık duymak ve bir daha işlememeye kesin karar vermektir. Bu durumda pişmanlık duymak tevbenin tamamı değil sâdece bir parçasıdır. Ancak en önemli parça olma­sı hasebiyle sanki tamamı imiş gibi ifâde edilmiş ve “(günahtan) piş­manlık duymak bir tevbedir” buyurulmuştur. Bu ifâde pişmanlığın önemini belirtmek içindir. Çünkü usul ve şartlanna uygun geçerli bir tevbeye yönelmek için önce günahtan pişmanlık duymak gerekir. Bu duygu meydana gelince kişi günahı bırakır ve bundan sonra o güna­hı tekrar işlememeye karar verir. Böylece tevbe oluşmuş olur. Şunu da belirteyim ki, işlenen günah kul hakkı ile ilgili ise o hakkı ödemek veya hak sahibi ile helâllaşmak, başka bir deyimle hak sahibinin suç­luyu bağışlaması gerekir. Şayet işlenen günah kaza edilmesi gereken bir ibâdet ise tevbenin tamamlanması için o ibâdeti kaza etmek de gerekir.

Allah (cc)’ın kullarına olan rahmetinin bir tecelliside, tevbeyi kullar için sınırlı sayıda tutmamasıdır. Yani yaşadığımız hayatta bizlere on, yüz, ya da bin defa tevbe hakkı tanınmış olsa hangi günahımız için kullanacağımızı bilemezdik. Allah (cc) kullara son nefeslerine kadar sayısız, sınırsız tevbe imkanını bahşetmiştir, bu O’nun kullarına olan rahmetidir. Allah (cc) şeytanın üzerimizdeki etkisini ve bize düşmanlığının neticesinde bir çok hata ve günah işleceğimizi sonsuz ilmiyle bilmektedir. Ve bu savaşta yaptığımız hatalardan sonra  Allah (cc) kullarının tevbe etmesi istiyor ve hatta tevbelerini kabul etmeyi istiyor.

Allah size, dininizin hükümlerini açıklamak, sizden öncekilerin yollarını göstermek ve tevbenizi kabul etmek istiyor. Allah, her şeyi çok iyi bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir. Allah; sizin tövbelerinizi kabul etmek ister. Şehvetlerine uyanlarda sizin büyük bir sapıklığa düşmenizi isterler. (Nisa 26-27)

İmam Taberi bu ayetlerin tefsirinde; Allah size, helal ve haramı açıklamak, sizleri, sizden önceki müminlerin yollarına iletmek ve geçmişte işlediğiniz günahlarınızdan dolayı tevbenizi kabul etmek istiyor. Allah, kullarının menfaatine olan şeyleri çok iyi bilendir, yaptık­larında hüküm ve hikmet sahibidir. Allah sizi, kendisine itaat etmeye döndürmek istiyor ki geçmişteki işledi­ğiniz günahtan affetsin. Cahiliye dönemindeki haramları helal sayma günahları­nızı bağışlasın. Dünyanın zevkine dalıp, şehvani arzularına köle olarak Şeytana tabi olanlar ise sizlerin, Allanın emirlerinden uzaklaşmanızı, boyece haramları işleyip günahlara sürüklenmenizi istiyorlar.

Ey iman edenler! Samimi bir tevbe ile Allah’a dönün. Umulur ki Rabbiniz sizin kötülüklerinizi örter. Peygamberi ve Onunla birlikte iman edenleri utandırmayacağı günde Allah sizi, içlerinden ırmaklar akan cennetlere sokar. Onların önlerinden ve sağlarından (amellerinin) nûrları aydınlatıp gider de, “Ey Rabbimiz! Nûrumuzu bizim için tamamla, bizi bağışla; çünkü sen her şeye kadirsin” derler. (Tahrim 8)

                               Hamd Âlemlerin Rab’bi olan Allah’a mahsustur.