VASITALARIN ÖNEMİ

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

VASITALARIN ÖNEMİ

İnsanların iyi bir şekilde anlaması ve odaklanması gereken noktadan bahsetmeye çalışacağız. İnşallah bu yazımızda Allah (c.c)’nun kitabı Kur’an’ın gösterdiği kurtuluşun Allah (c.c)’yu tanımanın ve Tevhid etmenin yollarını her inanan için hayati önem taşımaktadır. Bu düşünce gereği başlayacak. Diyebiliriz ki Kur’an kaybedenlerin yani kâfirlerin  portrelerini sermekte gözler önüne kazananların yeni Müslümanlarında portrelerini sermekte gözler önüne akıl sahibi bir kişi şu hareketi yapmasından daha doğal bir durum yoktur ki kaybeden kâfirler niye kaybetmiş kazanan Müslüman olan hangi vasıflarla kazanmış. Bu soruya Kur’an’dan cevap bulurken karşımıza Allah (c.c)’nun verdiği vasıfların amacına uygun kullanılmamasından kaynaklandığını görmekteyiz. Kâfirlerin ortak vasfı olarak Müslümanların ise verilen vasıtalardan doğru şekilde istifade ettiklerini görmekteyiz. Kâfir Arapçada küfr kelimesinden türemiştir bir şeyin üzerini örten demektir. Tarlada tohumun üzerini örttüğü için çiftçiye de bu anlamda kâfir denir. Allah (c.c) bir ayette şöyle buyurmaktadır:

“Şüphesiz, inkâr edenleri uyarsan da, uyarmasan da, onlar için fark etmez; inanmazlar.

Allah, onların kalplerini ve kulaklarını mühürlemiştir; gözlerinin üzerinde perdeler vardır. Ve büyük azab onlaradır.” (Bakara 6-7)

Ayeti kerimede kâfirler kalpleri ve kulakları mühürlü gözlerinde de perde olması kâfirliğin sebebidir. Ayetin temas ettiği bu üç nokta kullanamamak, iman edememek veya doğru şekilde inanamayışı beraberinde getiriyor. Allah (c.c)’nun ilahlığının, tek hüküm koyucu, ibadet ve itaat edilmeye layık olduğunu sayısız delilleri tekvini nizam da mevcuttur. Mikroskopla bile zor görülen hücrede bile Allah (c.c)’dan başka ilah olmadığını görmekteyiz. Cüsse olarak çok büyük varlıklarda da bunu görmekteyiz. Gerek yazılı ve görsel basında gerek reklam afişlerinde gerek billboardlarda ilahlığını cazip hale getirmeye çalışsın. Sahte ilahların arkasında takılanlara gözlerinin önündeki o perdeden dolayıdır ki kâinatın tamamının Allah (c.c)’dan başka ilah olmadığını gözler önüne serilmişken bunu durumunu göremeyene kendisine gördüğü kalır.

İbn’i Ömer (r.a) şöyle dedi: Bir yolculukta biz Rasulullah (s.a.v) ile beraber idik. Derken bir bedevi geldi. Kendisine yaklaşınca Rasulullah (s.a.v) O’na nereye gidiyorsun buyurdu.

– Aileme dedi. Buyurdu ki

– Bir hayır (elde etmek) ister misin?

– Nedir o? dedi. Buyurdu ki

– Tek olan hiçbir ortağı olmayan Allah’tan başka hiçbir ilah olmadığına Muhammed’in onun kulu ve elçisi olduğuna şehadet edeceksin! (adam)

– Dediğine kim şehadet eder? Dedi.

– Şu dikenli ağaç ( şehadet eder!) buyurdu.

– Sonra Rasulullah (s.a.v) ağacı çağırdı. O vadinin kenarında bulunuyordu. Hemen yeri yara yara geldi. Nihayet Rasulullah (s.a.v)’in huzurunda dikildi. O’da ondan 3 defa şehadet getirmesini istedi. Bunun üzerine onun buyurduğu gibi üç sefer şehadet getirdi sonra bulunduğu yere döndü. O zaman bedevi

-Eğer bana uyarlarsa onları sana getiririm. Aksi takdirde ben döner seninle kalırım diyerek kabilesinin yolunu tuttu. (Hadis-Darimi-tercümesi ve şerhi 1/97-98)

-Kâinat aynı şehadetleri her an getirmekte haykırmak da gözler önüne sermekten yorulmamak da her gün güneşin doğmasından batmasına kadar her merhale şehadet getirmesinin tecellisidir. Bu şehadetleri duymak anlamak görmekle iman kalbe yerleşir. Davetçiler bu delillerle gitmeli az önceki rivayetle Rasulullah (s.a.v) imana çağrısı bu delilerle olmuştur. Sen cennetteki hurilere talip olduğunu söyleyen, huriler kör, sağır, deli yani aklını kullanamayan biriyle evlenir mi? Dünya hayatında dahi bir kızın talibi çıksın, Deseler ki damat kör, sağır, Mecnun, Evin kapısından içeri almazlar. Kaldı ki hiçbir elin dokunmadığı huriler, seni bu halde ne yapsın. Allah (c.c)’nun verdiği vasıflardan istifade edememenin kaçınılmaz sonu.

“Göklerde ve yerde nice ayetler vardır ki, üzerinden geçerler de, ona sırtlarını dönüp giderler. Onların çoğu Allah’a iman etmezler de ancak şirk katıp dururlar.” (Yusuf 105-106)

Bir başka açıdan bakarsak konuya Hz. Peygamber (s.a.v) hicrete hazırlık yaparken siyer de şöyle bir konu ile karşılaştık. Darun nedvede müşrikler Rasulullah (s.a.v)’e ne yapacakları konusunu tartışırken şeytan toplantıya yaşlı adam kılığında katılıp müşrikleri, dostlarını Rasulullah (s.a.v)’i öldürmeye yönelik teklifini kabul ettirdi. Akabinde her kabileden çıkan fertler Rasulullah (s.a.v)’in evinin etrafını sardılar. Hz. Peygamber (s.a.v) yatağına Hz. Ali (r.a) yatırıp evinden Yasin suresini okuya okuya ve yerden biraz toprak alıp serpe serpe çıktı. Kâfirler Rasulullah (s.a.v)’i görmediler. (İbni Hişam s-126)

Müşriklerin görememesinin nedenlerine baktığımızda şeytanın yönlendirmesi sonucu Rasulullah (s.a.v)’i öldürmeye gelmişlerdi. Bu zamanda ise sen şeytanla sıkı fıkı olursan sana verdiği vesveseler senin hareket sebebin olursa, güvenememen duyamaman gayet normal şeytana itaat itikadı-ameli olarak ikiye ayrılır. Nefsinin istediği bir işi pratiğe döktüğünde şunu unutma, o nefsinin yanında bir şeytan vardır. Şeytanın vesvesesi çağrılarından sıyrılmak vasıtaların gaye doğrultusunda kullanılmasının ilk adımı da diyebiliriz. Aksi takdirde şeytan sana Kâinat nizamına bak Allah (c.c)’ya nasıl kulluk ediyor diye telkin vermez. Güneşin kulluğuna senin gıpta ile bakmanı sağlamaz. Anca söylerse şunu der; Hadi kalk bugünkü güneş havanın çok sıcak olmasına sebep olacak soyun sahil kenarına der. Bir bitkideki kulluğun mükemmelliğini değil, o bitkiden çıkan meyve ve sebzeyi iştahlı yemeye sevk eder. O takdirde şeytanın gerek itikadı kışkırtmalarından sıyrılmak, var olan alışkanlıklarını vahiy potasında eritmek, gerekse de amelî itaatlerini reddetmek perdelerin aralanması, kâinatın bütün ihtişamını kalbinin derinliklerinde hissetmek bu şekilde olur.

Allah (c.c) sözün en güzeline tabi olmayı nasip etsin. Bizleri rızasından ayırmasın.  (Âmin)

ELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN