EYMEN GÜÇLÜ – TEFEKKÜRE DAVET

02.05.2018

A⁺

A^-

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ

TEFEKKÜRE DAVET

Hamd âlemlerin Rabbi rahman ve rahim, ölüden diriyi- diriden ölüyü çıkartan, geleceğinde hiç şüphe bulunmayan günün sahibi, mümin kullarına merhametli, inkârcılara şiddetli, indirmiş olduğu Kur’an’ı ile bizlere izzet bahşeden ALLAH(CC) aittir.

Salat ve selam âlemlere rahmet olarak gönderilen kendisinden sonra var kılınan mükelleflerin ona (sas) itaatten başka kurtuluşunun mümkün olmadığı önderimiz komutanımız Hz.Muhammed sas’e aline ashabına, bugünden önce yaşamış bugün yaşamakta olan ve kıyamete kadar yaşayacak, Hakk’ın gönüllerini aydınlattığı müminlere selam olsun

İnsanoğlu yeryüzüne imtihan edilmek üzere gönderilen bir varlıktır. Nasıl ki diğer mahlûklara (hayvanat, nebadat ve cansızlara)varlıklarını sürdürürken bazı sorumluklar yüklenmiş ve bu sorumlukları yerine getirecek cihazlar verilmiş ise aynı şekilde bizlerede yüklendiğimiz emaneti eda edebileceğimiz vasıtalar verilmiştir. İnsanlar, tarihte ve günümüzde hep iki saf iki yol iki istikamet üzere yaşadılar,3. bir yol olmadı.

“O’ki yarattı ölümü ve hayatı hanginizin daha güzel amel işleyeceğini imtihan etmek için”(Mülk 2)beyan buyrulmaktadır.

Kimilerimiz dünya meşgaleleri ile meşgul olurken kimilerimizde yaratılış gayemiz olan ALLAH(cc)kulluğu yerine getirdi. Meşguliyetlerimiz nelerdi ve ne olmalıydı; Örneğin, yaşça 20 25 yaşında olan bir arkadaşınız, ailesi tarafından evlendirilmek isteniyor ve kız evine istemeye gidiliyor, asılda damat olacak gencin elinde çiçek ve hediyesiyle heyecanlı bir bekleyişin içerisinde olması gerekirken bi anda ortadan kayboluyor, gencin ailesi ile karşı taraftaki insanlar onu arıyor birde ne görsünler, odada elinde oyuncak arabayla (düt düt)oynuyor, ilginç Şimdi: Kızın babası siz olsaydınız; geliş amacını umursamaz boş işlerle meşgul olan bir kimsenin,( bedenen büyümüş olsa da) sizin katınızdaki durumu ne olurdu? Ona kızınızı verecek kadar değer verir miydiniz?

“Musa (a.s) Rabbimiz her şeye yaratılışını veren ve sonra onu, yaratılış gayesine uygun yola yöneltendir” dedi. Taha 50

İnsan hayır ya da şer konusunda iradeye sahip kılınmıştır. Bir tohumu düşündüğümüzde toprağa yerleşme evresinden sonra beklentimiz onun büyüyüp yeşermesi ve meyve vermesi olacaktır. Meyve vermediğinde düşüncelerimiz; ya tohumun olmadığı ya da tohumun toprakta sıkışıp kaldığı olacaktır.

ALLAH (cc) takdir ettiği kanun gereği bulut; yağmuru sürahi gibi yağdırmakta, ağaçlar; meyvelerini sunmakta, her ne kadar ALLAH(cc) itaat ya da isyan etmiş olsak ta; Bedenimiz bize hizmet etmekte, Dünya; istifademiz için dönmekte, Arz; bizi yere çekmeye devam etmekte. Peki, bizim tanıklığımız yeteri kadar oluyor mu? Bir misal verecek olursak; Mars gezegenine çıkan Astronotun (Suyun bölgede varlığını keşfettiğinde) yaşadığı heyecanı(alışıla gelmişliğin dışında) yaşayabildik mi? İllede bizim yaşamamız için Mars’ a mı? Çıkmamız gerekiyor. Tabiki değil; Sadece yaşadığımız arz’a, sema ’ya ve gelişen olaylara aya ilk defa ayak basan, marsa ilk defa çıkan kişi gibi bakabilmeliyiz.

Peygamberimiz(sas) her konuda bize örnektir, bir hadisinde de; İnsanlara teşekkür etmeyen ALLAH (cc)şükretmez ) buyurmuştur.[1]Çünkü teşekkür etme duygusu yapılan iyiliğin kadrini bilmeye bağlıdır. Bunun üzerine lütuf ve ihsanı bütün kainatı sarmış olan ALLAH (cc) bunca ikramını kavrayamamış ve takdir edememiş olan bir insanın, kulların mecazi manadaki çok küçük ihsanlarını, ALLAH(cc) ikramlarının yanında yok mesabesinde olan iyiliklerini takdir etmesi düşünülemez.[2]

Abdulkadir geylani (Rahimehullah) bu meseleyle alakalı; ’Hediyeyi getiren köleye bakılmaz onu gönderen efendiye bakılır.[3]Diyor ve ne güzel açıklıyor meseleyi.

Hikmetin evveli varlık âlemini tefekkür, ortası din ve itaat, sonu ebedî saadettir.” Yani kâinat sahifelerini, arz ve sema yapraklarını ibretle tefekkür eden insan, eserden müessire, san’attan san’atkâra, nakıştan nakkaşa, sebepler âleminden o sebepleri yaratana zihnen ve fikren intikâl eder. İşte bu noktada karşısına din çıkar, yaratana karşı olan vazifesini öğrenir ve tatbik eder. Bu tefekkür ve amel onu ebedi saadete ulaştırır.

Gerçek şu ki; Güneşin doğudan doğması ,bedenin yaşlanması, nefessiz yaşayamaman, ölümü uzaklaştıramaman ve yerin çekim kuvveti eşittir: DİN..! Bu demektir ki az önce saydığımız maddelere nasıl muhalefet edemiyorsak din’e de muhalefet edemeyiz demektir. Böyle anlamalı böyle yaşamalı böyle anlatmalıyız.

Kur’an’ı kerimde ALLAH(cc)kendi katındaki üstünlük sebebini ’Muttaki’ olarak açıklamaktadır.(Hucurat 13) ‘ALLAH (cc) dan gereği gibi alimler korkar.’(Fatır 28)

İnsanı hazırlığa, asılda doğru hazırlığa iten sebep, varlık maksadını bilmesi, işin ciddiyetini anlaması ve akıbeti hakkında endişeli olmasıdır. ALLAH (cc) gereği gibi itaat eden, korkan, mücadelesini O (cc)has kılan, eğilip bükülmeyen, kıvırmayan, sapmayan takva sahibi alimlerdir, peki hangi Alim; Fatır suresi 28’den önceki ayetleri incelendiğimizde Allah cc yarattıklarının üzerindeki hikmeti, kudreti, ilim ve azamet sıfatlarının eserlerinden bahsetmektedir, bunu fehmeden ise ALLAH (cc) dan korkar; Allah’ı kim daha iyi bilirse, Ondan daha çok korkar. Kim de Allah’tan korkmuyorsa; o kimse âlim değildir. “Âlim’den murad tabiat ve hayat ilimlerini ve kâinatın esrarını bilen kimsedir.[4]

İşte tam bu noktadan hareketle, Kur’an’ı kerime yöneldiğimizde; “Bu, kendisinde şüphe olmayan kitaptır. Allah’a karşı gelmekten sakınanlar için yol göstericidir”(bakara 2)

Kur’an’ı kerim işaretlerle doludur. Doğru yolu bulmak Hak ve Hakkaniyet üzere yaşamak izzet ve şerefli olmak yada kalabilmek, tabelaları doğru anlamak ve yaşamakla mümkündür. Ayeti kelimede Müslümanlar için değilde ‘muttakiler’ için yol gösterici demesi dikkat çekicidir, kitaba istediğin gibi değil kitabın senden istediği gibi yaklaşırsan sana kendisini açacaktır hikmetlerini gösterecektir. Asılda en baştan beri izah etmeye çalıştığım buydu. Samimi bir kalp mutlaka ve mutlaka olmazsa olmaz, lakin içerisinde hikmet mana barındırmayan bir kalp körelecek ve son nefese kadar ALLAH (cc) muhafaza imtihanlara sabredemeyecektir.

“Allah’tan gelen öğütlerin ve O’nun indirdiği gerçeğin etkisi ile müminlerin kalplerinin yumuşayacağı, ürpereceği gün halâ gelmedi mi? Müminler daha önce kendilerine kitap verilenler gibi olmasınlar. Uzun zaman geçince onların kalpleri katılaştı ve çoğu yoldan çıkmış kimseler oldu.”(Hadid 16)

Allah(cc) nasıl ki yeryüzünü yağmur suyuyla diriltiyorsa ölü ve gafil kalpleri de Kur’an’ın hikmet nuruyla diriltir. Fakat biliyoruz ki her toprak işlenmeye ve mahsul vermeye müsait değildir. Yumuşak toprak(kalp) gereklidir. RABBİMİZ bizleri onlardan kılsın (âmin).