Sümeyye Bint-i Habbat R.anhuma

ALLAH’a yüce zatına,büyük makamına yaraşır şekilde çokca hamdü senalar,Peygamberlerin ve Rasüllerin en şereflisi olan,insanlığa hayat,alemlere rahmet olarak gönderilen Efendimiz Muhammed’e salat ve selam olsun.

ALLAH’a olan imanından asla taviz vermeyen,en kıymetli varlığı olan canını,oğlunu ve eşini ALLAH yolunda,inandığı Kelime-i Tevhid uğruna gözünü hiç kırpmadan feda etmiş İslam’da ilk kadın şehit sahabi Sümeyye….

Sümeyye binti  Habbat’ın geçmişine dair çok bir bilgi yoktur.O bir cariye olarak Ebu Huzeyfe b.Muğire verilmiştir.Onun himayesinde aynı zamanda Yemenli Yasir’de bulunuyordu.Ebu Huzeyfe aynı çatı altında yaşayan bu iki genci evlendirdi.Bu evlilikten Ammar dünyaya geldi.Yıllar geçmiş,onlar yaşlanmış,oğulları Ammar ve Abdullah birer delikanlı olmuşlardı.Hz.Muhammed (s.a.v)risalet görevini yüklenince Ammarı’da İslam’a davet etti.Biraz zaman istedi davetin mahiyetinin ne olduğunu düşündü.Yaşantısını eski inancını,putları sorguladı.Semadan gelen mesajla karşılaştırdı.Bu soruların cevabını alabilmek için Erkam’ın evine gitdi. ALLAH Rasulü ona islam’ın esaslarını ve yaşamın amacını dünyadaki gayesini anlattı.O hiç tereddüt etmeden iman etdi.Müslüman oldu.

Ammar’a tebliğ ulaştığında o ilk önce ALLAH’ın ona ve diğer insanlara bahşetmiş olduğu aklını kullandı.Yaşantısını sorguladı ve bunu İslam ile ALLAH (c.c) göndermiş olduğu Kur’an ile kıyasladı.Hak ile batılı ayırt etti.Peki bizler bugün o aklımızı ne kadar kullanıyoruz acaba Hiç durupta ellerimizi başımızın arasına alarak düşündükmü ? Ne yapıyoruz nasıl bir hayatımız var.Evet bizler bugün bir puta tapmıyoruz belki onları ilah da edinmiyoruz.Daha doğrusu biz ilah nedemek onuda bilmiyoruz.Bunun için illa birinin önünde eğilmek gerekmez.Bir insanın nefsinin istek ve arzularının yolundan gidip Rabbinin dediklerini unutup nefsi ve emrederse onu yaptığı zamanda onu ilah edinmiş demektir.Kendi nefsinin arzusunu kendisine ilah edineni gördün mü ?(Furkan suresi 43)

Aklımız var diye sevinmeyelim.O aklı vahye tabi kılıp hakkı seçmedikten ve Allah’ın razı olduğu kullardan olmadıktan sonra onun kimseye faydası yoktur.İşte Ammar cahiliye hayatını terk etti ve İslam’a girdi.İlk yaptığı ailesinede hakkı anlatmak oldu.Onlarda hemen iman ettiler.Ammar ve annesi Sümeyye mekke’de Müslümanlıklarını açığa vuran ilk 7 kişi arasına katıldılar.Saadeti ve huzuru seçtiler diye müşrikler onlara  dünyayı dar etmeye başladıla.Yasir ailesini dinlerinden döndürmek için korkunç işkencelere tabi tuttular.Mü’minleri aç susuz bırakıyorlar,beden yağları eriyinceye kadar kızgın ateşte dağlanıyor,dövülüyor,hakaretler yapılıyor ,develere bağlanıp ters yönlere çekiliyordu.Akla hayale gelmeyecek işkencelere uğruyorlardı.Yasir ailesinin bütün fertleri zulüm görüyordu korkunç bir tabloydu.Sümeyye bir tarafta direğe bağlanmıştı.Kocası Yasir bir yerde kızgın kuma yatırılmıştı.Oğulları Abdullah az ötede bağlıydı ve dövülüyordu.Ammar ise ane babasının gözü önünde demir bir gömlek giydirilip yakıcı güneş altında tutulmuştu. Vücudu yanıyor,yağları eriyordu.Sümeyye anneydi,yaşlıydı,bitkindi.Oğullarının çektiği azabı gördükçe yüreği parçalınıyordu. Buna rağmen inanılmaz şekilde sabrediyor ve imanından asla taviz vermiyordu.

Hangi kadın bu kadar işkenceye dayanabilir.Okurken kolay geliyor değil mi ? Fakat ne masal nede hayal ürünü bunlar gerçek mü’minlerin başlarına gelen Rabbimiz ALLAH dedikleri için işkence gören şehit edilen kişilerin hayatları bunlar.Bugün çocuğunun eline diken battı diye ortalığı ayağa kaldıran anneler siz birer Sümeyye olabilir misiniz gerçekten.Gözünüzün önünde evlatlarınız yakılsa,eşiniz dövülse ne hissedersiniz.Gerçekten ALLAH için onun dini için ailenizi feda edebilir miydiniz ?

Çok zor….Bugün müslümanım diyipte namaz kılmaya bile üşenerek kalkan dinini öğrenmek için,ahretini kazanmak için kılını kıpırdatmayanlar bir Sümeyye asla olamaz.Ama cenneti istemekten de geri kalmazlar.Dürüst olalımda soralım kendimize bu zamana kadar İslam için ne yaptık ? Verdiğimiz sözden,yüklendiğimiz emanetten gerçekten haberdarmıyız? Gecemizi,gündüzümğze katıp gerçekten ben Rabbim için onun dini için daha ne yapabilirim.Cennetini nasıl kazanır ve azabından nasıl kurtulurum diyip Müslümanların derdinide dert edindik mi hiç ? Tek derdinin dünya,gezip tozmak olan insanların bunu düşündüğünü hiç sanmıyorum.Ama niye düşünüp kendimizi yoralım ki dimi bizim kalbimiz zaten temiz, ALLAH’da bizi affeder.İşte bu sözler birer şeytan kandırmasıdır.Kim onun yolunda giderse onun vesveselerine kulak verirse sonu azaptır. Şeytan hakkında,her kim onu dost edinirse mutlaka o kimseyi saptırır ve onu cehennem  azabına sürükler diye yazılmıştır.(Hac 4) İşte bu hal üzere ölen insanlar cenneti kazanamaz oraya ancak hak edenler gidebilir.İman edip Salih amel işleyenler ise cennetliklerdir.Onlar orada ebedi kalacaklardır.(Bakara 82)

İşte Yasir aileside cenneti hak edenlerden olmuştu.Çektikleri acılara şahit olan Resulullah onları cennetle müjdeledi ve şöyle dedi :’’Sabredin Ey Yasir ailesi,sevininiz ey Yasir ailesi,sevininiz ey Ammar ailesi ,hiç Şüphesiz sizin mükafat yeriniz cennettir.’’ Bunu duyan Yasir ailesi çektikleri acıyı unuttular.Kalpleri huzur buldu.Bir insanın cennetle müjdelenmesi kadar daha büyük ve güzel ne olabilir ki.Fakat Sümeyye bir kadındı acizdi.Yasir ise yaşlıydı ve daha fazla işkencelere dayanamadı.İslam’da ilk şehit olma şerefine ulaştı.Sümeyye ise ağlıyor ve tekbir getiriyordu.Sıra oğlu Abdullah’a geldi ve müşrikler onuda şehit ettiler.Bir annenin acısını düşünebiliyor musunuz? Önce eşiniz,sonra evladınız gözünüzün önünde şehit ediliyor.Kim dayanabilir ki buna.Sıra Sümeyye’ye gelmişti müşriklerin başı Ebu cehil,bir bacağını bir deveye,ötekini de başka bir deveye bağladı. Sümeyye’nin o haldeyken bile hakkı haykırmasına dayanamıyordu.Yetmedi namusuna dil uzatdı.’’Seni güzelliğine aşık olduğun için Muhammed’e iman ettin diyordu.’’Sümeyye ise ağır ve okkalı sözlerle onu delirtiyordu.Kudurdu zalim,dinsiz,vahşi,Ebu Cehil elindeki mızrağı Sümeyye hatunun kalbine sapladı.Bedenini sürükleyip parçalattı.O an geçti ve İslam’ın ilk şehit kadını olarak Rabbine kavuştu.İşkence bitti.Cennetin serinliğine vardı.Yasir ailesi ve Sümeyye direnişte şehadete giderken hakikat yolunda çekilen cefanın her türlüsüne katlandılar.Onlar bize şunu öğrettiler.Bu din bir hayat sistemidir ve asla bu dinden taviz verilmez.Canını,malını ALLAH (c.c) yolunda satan insanlar son nefesine kadar hakkı haykırmaktan vazgeçmezler.Kulları razı etmek için Rableri kızdırmazlar.’’Sümeyye bir kadın ne yapabilir ki ‘’ sorusunun cevabını canıyla kanıyla vermişti.Mümin kadınlara örnek bir mücadele sunmuştu.Bugünde nice Sümeyyeler vardır.Suriye’de,Arakan’da,Gaze’de,Halep’te,dinlerinden asla dönmeyen zalim yöneticilere boyun eğmeyen,evlatlarından,eşlerinden,namuslarından ve canlarından olan nice kadın….

İşte bunlar dünyadaki rahatlığa değil ebedi ola cennetteki rahat ve huzuru tercih edenlerdir.Sümeyyeler,Zeynepler,Aişeler hiçbir zaman bitmeyecektir.Nasıl ki,Ebu Cehiller her çağda olucaksa gerçek mü’minlerde olacaktır.Peki biz gerçekten birer Sümeyye hatun olmak istiyor muyuz ?Hayla ben bir kadınım ne yapabilirim ki mi diyoruz.Ama oda bir kadındı,anneydi ve yaşlıydı…Bugün bizden istenen ise ne canımız nede malımız..Bize düşen önce dinimizi öğrenmek,kulluğumuzu yerine getirmek.Artık bu gafletden uyanalım da ALLAH için,kendimiz için harekete geçelim.Vaktimizi mutfaklarda,gezmeklerde,günlerde geçirmek yerine ilim öğrenmek için Rabbimizin rızasını kazanmak için çalışalım.Evlatlarımızı İslam üzere yetiştirelim ki önce evlerimiz huzura erişsin.İnanın asla kaybeden olmazsınız.’’İnsan sevdiği bir şeyi ancak,ondan daha çok sevdiği başka bir şey için terk eder.’’Peki dilimizle sürekli cenneti isteyen bizler çok sevdiğimiz dünya hayatını ahirete tercih edebilecek miyiz? Her nefis bunu kendine bir sormalı aslında.

Rabbimiz bize bu çilekeş ailenin mücadelesini,direnişini ve sabrını bir nebze olsun hayatımıza geçirip onları örnek edinebilmeyi hepimize nasip eylesin inşallah..

ELHAMDULİLLAH