SENİN TAVRIN NE?

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Ey Merhameti sonsuz olan Rabbim en güzel övgüler, hamd ve sena yalnız sana mahsustur. İsmin pek mübarek, şanın pek yücedir. Senden başka İlah yoktur.

Salat ve Selam ümmetine karşı çok şefkatli, çok düşkün hayatının her anı, her sözü, her fiili kıyamete kadar taptaze ve diri olan, kendisine itaat edilmeksizin kurtuluşun asla mümkün olmadığı, son Nebi Hz Muhammed (s.a.v)’e ev halkına, en güzel örnek olan ashabına ve onlara tabi olan bütün mümin kulların üzerine olsun İnşallah.

Nübüvvetin 10. Yılında Rasulullah s.a.v Mekkenin yaklaşık 60 mil uzağındaki taife çıktı. Allah Rasulü bu mesafeyi yürüyerek gidip geldi. Yanında da kölesi Zeyd. Bin Harise vardı. Yol boyunca uğraduğı her kabileyi İslam’a davet etmesine rağmen hiçbiri onun davetine kulak vermemiştir.

Taife varınca doğruca Sakif’in liderleri sayılan Amr. Bin. Umeyr Es-Sekafi’nin oğullarından Abdulalil, Mesud ve Hudeyb adındaki üç kardeşin yanlarına gitti, oturdu ve onları Allah’a ve İslama inanmaya ve İslam davasını destek vermeye davet etti. İçlerinden biri: ‘’Eğer Allah seni Peygamber olarak göndermişse bende kabenin örtüsünü yırtıp atacağım!’’ dedi. Bir diğeri; ‘’Allah senden başka gönderecek birini bulamamış mı’’ diye küstahça konuştu. Üçüncüsüde; ‘’Vallahi ben seninle asla muhattap olmam… Çünkü sen Peygambersen benim cevabıma ihtiyaç duymayacak kadar yüce bir konumdasın demektir. Yok eğer Allah adına yalan söylüyorsan o zaman seninle muhatap olmama gerek yokki’’ dedi.

Bunun üzerine Rasulullah (s.a.v) hemen kalktı ve onlara şöyle dedi: ‘’Eğer tavrınız buysa o zaman benim buraya geldiğimi gizli tutun, kimseye söylemeyin.’’

Rasulullah (s.a.v) taiflilerin arasında on gün kaldı ve taif eşrafının hepsiyle teker teker görüştü. Hepsi de O’na ‘’Memleketimizden çık git’’ dedi.

Ve beyinsiz ayak takımını ona karşı kışkırttılar. Taiften çıkmak istediğinde de bu akılsızlık ve köleler onun peşine takılarak küfürler savurdular ve bağırıp çağırarak insanları başına topladılar. Toplanan bu kalabalık, Allah Rasulu’ne ağır hakaretler ederek onu taşlamaya başladı. Öylesine taş attılarki ayakkabıları kanla dolmuştu. Taife üç mil uzaklıktaki Rebia’nin iki oğlu Utbe ve Şeybe’ye ait bir bahçeye girine kadar Allah Rasulunün peşini bırakmadılar. Rasulullah bu bahçeye sığınınca peşinden gelmelerini bırakıp geri göndüler. Allah Rasulü biraz oturup kendine geldikten sonra karşıkaştığı zorluklar ve hiç kimsenin kendisine iman etmemesi sebebiyle yüreğinin gam ve kaderini gösteren şu meşhur duayı etti: ‘’Allah’ım güçsüzlüğümü, çaresizliğimi ve insanların beni hor görüp küçümseyişini hep sana şikayet ediyorum! Ey Merhametlilerin en merhametlisi! Güçsüzlerin ve ezilenlerin Rabbi sensin. Benimde Rabbim sensin. Beni kimlerin eline bırakıyorsun? Bana kaba ve katı davranan suratsız bir yabancıyamı? Yoksa başıma bela olan bir düşmanamı? Eğer bana kızgın değilsen bunların hiçbiri umurumda değil. Fakat senin vereceğin esenlik işimi kolay hale getirir. Karanlıkları aydınlatan, dünyanın ve ahiretin problemlerini ömzen yüz nurunun hürmetine bana kızmamanı, bana gücenmemeni dilerim. Her türlü sıkıntıyı çekmeye hazırım, yeter ki benden razı ol. Kuvvet ve kudret ancak sendedir. Ve senin dilemen iledir.’’

Rasulullah (s.a.v) kalbi kırık, üzgün ve kederli bir şekilde Mekkenin yolunu tuttu. (İbn Hişam / İbn İshak)

Rasulullah  (s.a.v) 10 yıl boyunca Mekke’lileri İslama davet etmiş, Mekke’de İslamı anlatma, duyurma mücadelesi vermişti. Ve bu mücadele kolay olmamıştı. Madden ve Ruhen birçok sıkıntı, zorluk işkence altında İslam davasını sürdürmüştü. Hz. Hatice validemiz ve Amcası Ebu Talib’inde vefatıyla Mekke’li müşrikler Rasulullah (s.a.v) efendimize saldırıları arttırarak devam etmişlerdi.

Nihayetinde onlardan ümidini kesen Peygamberimiz (s.a.v) İslama bir tabi bir destekçi bulma ümidiyle Taife gitmeye kadar verdi. Fakat yukarıda da aktardığımız gibi buraya da O’nun risaletini ve getirdiği Kur’anın mesajını kabul edip, İslama destek olacak hiç kimse maalesef bulamadı.

Ve yapmış olduğu dua ve o anki ruh halini, kalbinin üzüntüsünü kaderini net biçimde ifade ediyor. Belki bunları otururken hüzünlendik, gözlerimiz doldu, belkide ona bu zulmü yapan, onu taşlayanlara öfke duyuyoruz. Fakat şunu bilelim ki bugünde İslamı yaşamamak Kur’anın emirlerini yerine getirmemekle ona taş atmak demektir. Rasulullah (s.a.v) bugün hayatta olsaydı senin evine, işine, kıyafetine, düğününe karışsaydı belki sende ona bir taş atacaktın !!!

Yine Rasulullah (s.a.v) kavminin kötü davranışları ve onu yalanlamalarından Rabbine şikayette bulanarak şöyle dedi:

‘’Ey Rabbim doğrusu kavmim bu Kur’anı bırakıp terk etti.’’ (Furkan 30)

Kur’anın manasını düşünmemek ve anlamaya çalışmamak Kur’anla amel etmemek, onun emirlerine uyup yasaklarından kaçınmamak Kur’anı terk etmektir. Kur’anı bırakıp şiir, şarkı, malayini ve eğlenceye yönelmek de Kur’anı terk etmektir. (İbn Kesir)

Mekkeli müşrikler Peygambere Allah tarafından indirilen Kur’anın hükümleriyle yönetmek ve yönetilmek istemiyorlardı. Hayatı sınırsız ölçüde yaşamak istiyorlardı. Helal – Haram hududu olmasın, herşey mübah olsun. İbadetler zorunlu olması, nefsimizin istediği gibi yaşayalım ama inancımıza da kimse laf etmesin. İllede bir kanun, kural olacaksa bunu biz belirleyelim, bu bizim hayatımız dercesine tavır sergiliyorlardı. Bu yüzden Rasulün İslam davetine icabet etmediler. Yalanlayıp, taşladılar. Çünkü Kur’anla yaşadıkları hayat çatışıyordu. Ve Peygambere şöyle dedikleri haber veriliyor: ‘’Ayetlerimiz onlara açık açık okununca bizimle karşılaşmayı ummayanlar (Peygambere) şöyle dediler: ‘’Bize bundan başka bir Kur’an getir veya bunu değiştir.’’ (Yunus Suresi 15. Ayet)

Tevhid akidesinden, ahiret inancından ve ahlaki kurallardan vazgeç. Yada Kur’anda öyle değişiklikler yapki aramızda uzlaşma meydana gelsin. Bu uzlaşmada senin Tevhidin içinde bizim şirkimize bir yer açılabilsin. Kendi ibadetlerimizi yapalım, ahirette kurtuluşumuz sağlansın, dünyada yaptıklarımıza da bakılmasın. Allah’ın haklarını icra etmek üzere üstümüzde bir yaptırım olmamalı. Bununla birlikte dünya işlerimizi kendi istediğimiz gibi özgürce yönetebilmeliyiz. İnsan hayatının tüm yönlerini Tevhid öğretisine ve ahiret inancının gereklerine ve İslami Şeriat’ın düzenlemelerine göre tanzim edilmesini öngören istediğini kabul etmemiz imkansız. (Mevdudi Tefsiri)

Evet o gün inanmayanlar böyle dediler.

Peki bugün Peygamberin çağrısına karşı senin tavrın ne? Gerek Kur’anı Kerim gerekse Rasulun hayatı kıyamete kadar canlı ve bakidir. Bugün Rasulullahın emaneti (İslam davası) kendisine sahip çıkacak, koruyacak fertleri bekliyor. Sen nerdesin? Neyi bekliyorsun? Hangi iş, hangi der, hangi meşguliyet seni bu yüce davaya tabi olup ona hizmet etme şerefinden alıkoyuyor? Evet bu bir izzettir, Şereftir. Çünkü bu din yücedir, tabilerinide yüceltir. Ondan mahrum olanlar ize zillettedir.

Peygambere yapılan eziyetleri okuduğunda yada duyduğunda iki damla yaş akıtmakla, adını duyduğunda salavat getirmekle, Kur’anı Arapçasından okuyup her sene hatim etmekle, iki kitap okuyup sohbet dinlemekle ne Peygambere nede İslama karşı sorumluluğunu yerine getirmiş olmazsın. İslama sahip çıkmak ona tıpkı ensar gibi kıcak açmakla olur. Unutma bundan hesaba çekileceğiz.,’’Kendilerine Peygamber gönderilenlere, mutlaka soracağız. Peygamberlere de elbette soracağız.’’ (Araf 6. Ayet)

İbn Abbas: İnsanlara peygamberlerin getirdiği hükümlere uyup uymadığı, Peygamberlerede bu hükümleri teblip edip etmediğini elbette soracağız. Peygamberin hayatı İslamı tebliğ ettiğine şahitte, bizim hayatlarımız İslamı yaşadığımıza şahid mi acaba?

Allah’ım kalbimizin katılığını, gözlerimizin kuruluğunu, uykularımızın uzunluğunu, aşırı gafletimizi ve sayısız kusurlarımızı sana şikayet ediyoruz. Allah’ım hidayet ver, hidayetimizi arttır ve halimizi düzelt. (AMİN)