بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ

Bizleri yoktan var eden , varlığından haberdar eden, bize iman nimetini tattıran ve imanı kalbimize sevdiren Alemlerin Rabbi olan Allah’a (cc)  sonsuz Hamd-u senalar olsun.O’nun (cc)   Alemlere Rahmet olarak gönderdiği  Rasulune (SAV) salat ve selam olsun.  Onun (sallallahu aleyhi vesellem ) pak ehline ve güzide ashabının üzerine olsun. Ve selam hidayete tabi  olanların üzerine olsun…

Es Selamu Aleykum…

Geçen ayki yazımızda Said ibn Zeyd İbn Amr ibni Nufeyl (r.a) ‘in hayatına  giriş yapıp babasının  Nebi (sav) ‘e Peygamberlik gelmeden önce onun Tevhid üzere olduğundan bahsetmiştik. Bu ayda onun Mübarek evladı Aşereyi Mübeşşereden olan Said bin Zeyd  (ra) ‘dan bahsedeceğiz İnşaAllah…

Said bin Zeyd  (ra) ‘ın babasının ölmeden önce bir duası vardı  : : ALLAHIM EĞER BU HAYRI BANA NASIP ETMIYECEKSEN  , BARI OĞLUM SAİDE NASİP ET. !

Allah azze ve celle Zeydin duasını kabul buyurdu. Rasulullah (sav)  insanları islama davet etmeye başladığında  Said bin zeyd  Allaha iman eden ve  Peygamberin elçiliğini tasdik edenlerin öncülüğü arasındaydı. Bunda şaşılacak bir şey yoktu. Çünkü Said kureyşin içinde bulunduğu sapıklığı beğenmeyen bir evde büyüyüp , hayatını hakkı arayarak geçiren ve hak peşinde soluk soluğa koşarken ölmüş olan bir babanın kucağında terbiye edilmişti. Said tek başına Müslüman olmamıştı. Karısı  olan, Ömer bın hattabın kız kardeşi fatıma binti hattab’la birlikte müslüman olmuştu.

Said bin zeyd bedir dışındaki bütün savaşlara katılmıştı. Bedire katılamayışının nedeni ise Nebi (sav) onu bir görev için dışarı göndermiş olmasıydı. Ancak bakın Nebi (sav) ona da savaş ganimetlerinden pay ayırmış  ve onu savaşa katılanlarla aynı statüde görmüştü.Peygamber (sav) min vefatından sonra olan bütün savaşlara kendisi katılmıştır.

Sahabe sadece Nebi (sav) min yaşadığı zaman diliminde  mücadele etmekle kalmamış , aynı zamanda onun vefatından sonrada ondan öğrendiklerini ve onun mücadele vermiş olduğu daha uğruna kendilerininde son nefeslerine kadar bir şeyler yapmaları gerektiğinin bilinceydiler. Onlar meseleyi çok iyi kavramıştı . Hatırlayın Nebi (sav) min vefatında Ömer bin hattabın (ra) üzüntüden ‘’ Kim Muhammed  (sav) öldü derse onun boynunu uçururum ‘’ dediğinde Ebubekir (ra) ‘in hutbeye çıkıp : Kim Muhammed ‘e ( sav) İbadet ediyorsa iyi bilsinki Muhammed (sav) ölmüştür. Kimde Allaha (cc) ibadet ediyorsa Allah diridir ölmez ‘’ dediğini. İşte bu sahabenin edinmiş olduğu şiardı. Daima mücadele ettiler .

Ecnadin  savaşında Said bin zeyd süvarilerin komutanıydı. O en azimli savaşcılardan biriydi. Rumlar müslümanları ok yağmuruna tutunca  Halid bin velide artık savaşı başlatması gerektiğini söyleyen o olmuştu. Halid ibnul Velide şöyle seslendi : Ne diye bu münkirlere hedef oluyoruz ? Attıkları oklar yüzünden atlarımız ürktü, üstüne bindirmiyorlar dedi. Bunun üzerine halid bin velid şevklendi  : HAYDİ ALLAHIN ADIYLA SALDIRIN , ALLAH SİZE RAHMET ETSİN. DEDİ VE EN ÖNDE SALDIRIŞA GEÇTİ MÜSLÜMANLAR SAVAŞI KAZANDILAR. O en zor zamanlarda bile  Allah’ın (cc) dinine hizmet etmek , bu uğurda savaşmak için bütün  hünerlerini sergiledi. Görüldüğü gibi İnsan bazen kargaşa içerisinde mantıklı düşünemez ve bazen aciz kalabilir. Halid bin Velid (ra) savaş alanında deha bir komutan olmasına rağmen bir anlık duraksamasında hemen onu ateşlendirecek kardeşleri harekete geçiyor. Ey halid ! Ne yapıyorsun haydi artık diyince Halid bin velid ra şevklenerek saldırı emrini veriyor ve Allah (cc) Müslümanlara zafer veriyor.

Bugün İslam uğruna mücadele eden bütün muvahhidlerin örnek alması gereken bir davranıştır. Her ne durumda olursa olsunlar daima akıl selim düşünüp islama hizmet etmek ve bütün hünerlerini  Allah’ın (cc) dininin hakimiyeti için kullanmaları gerekir.

O yermük savaşında bir aslandı. Said bin zeyd : biz yermük günü 24 bin yada ona yakındık.  Rum ordusu ise 124 bin kişiyle karşımıza çıktı.Bize doğru öyle kararlı adımlarla ilerliyorlardı ki  sanki karşımızda gizli ellerle haraket ettirilen dağlar vardı.  Ordunun ön tarafında haç taşıyan , dualar okuyan piskoposlar , patrikler ve kissisler vardı. Okudukları duaları arkalarındaki ordu tekrar ediyordu. Sesleri gök gürültüsü gibi geliyordu. Müslümanlar onların bu halini görünce hafif ürktüler. Muslumanların tarihte karşılarına hep rumlar kalabalık  ordularla çıkıp islamı yıkmak için çok kez savaşmışlardır. Müslümanlar onların hiçbir zaman topraklarına girmelerine razı olmamışlardır.Ama bugün ne yazıkkı Müslüman olduğunu söyleyenler onların torunlarını  turist diye ağırlamak için  kendilerini yırtıyorlar. 

İşte Tam O Esnada Ebu Ubeyde Bın Cerrah Kalkarak  Müslümanları Savaşa Teşvik İçin Şöyle Konuştu :  EY ALLAHIN KULLARI !  ALLAHIN DiNiNi DESTEKLEYiN Ki O SİZE ZAFER VERSİN VE AYAKLARINIZI  SABİT KILSIN. EY ALLAHIN KULLARI SABREDiN (SEBAT EDiN ANLAMINDA ). ZİRA SABIR ( SEBAT ) KÜFÜRDEN KURTARIR , RABBİ RAZI EDER , UTANÇ VERECEK  DURUMLARDAN KORUR. OKLARINIZI HEDEFE YÖNELTİN, KALKANLARINIZLA KORUNUN VE İNŞAALLAH BEN SİZE EMREDENE KADAR İÇİNİZDEN ALLAHI ZİKRETMEK DIŞINDA SESSİZLİĞNİZİ KORUYUN.

Said Şöyle Devam Eder : O Sıra Müslümanların Safından Bir Adam İleri Çıkarak  Ebu Ubeydeye : Ben şimdi ölmeye azmettim. Arzu ettim ısrarcı oldum. Rasulullaha göndermek istediğin bir mesaj varmı ? dedi. SubhanAllah . SubhanAllah . Bu nasıl bir iman , bu nasıl bir inanç . Vallahi bu adamların hayatı bakara suresindeki Onlar ahirete yakinen iman ederler’’ ayetinin tefsiridir.Ebu ubeyde  :  EVET ! ONA BENDEN VE MÜSLÜMANLARDAN SELAM GÖTÜR VE KENDİSİNE DEKİ  EY ALLAHIN RASULU BİZ RABBİMİZİN BİZE VADİNİN  HAK OLDUĞUNU GÖRDÜK

Said şöyle der : onun sözlerini işitir işitmez ve kılıcını çekip düşmanla vuruşmak üzere ilerlediğini görür görmez  kendimi bir  hışımla yere attım ve dizlerimin üzerine çökerek okumu hedefe yöneltip bize doğru gelen ilk düşman askerini vurdum. Ardından yılmadan savaştım.Allah (cc) kalbimden korku namına ne varsa çekip almıştı. Müslümanlar rumlara karşı tüm güçleriyle savaştılar ve  Allah (cc) müminlere zaferi takdir edene kadar vuruştular.

Onlarında evleri vardı , eşleri çocukları , takip etmeleri gereken işler vardı. Onlarda  yeryüzüne bizim gibi ayak basıyorlar , bizim gibi sofralarda oturup yemekler yiyorladı. Ancak akılları ve ruhları cennet nimetlerini arzuluyordu. Onlar şunu çok iyi anlamışlardıki cennet ancak rahatından vazgeçenlerin olacaktır. Ve yine onlar şunu çok iyi anlamışlardıki son nefese kadar iman üzere sebat edebilmek zor bir meseledir. Onun için onlar var güçleriyle Allah’ın (cc) dinine yardım ettiler Allah azze ve cellede onların ayaklarına ve kalplerine sebat verdi ruhlarınıda cennette yeşil kuşların kursağında ağırlardı…

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN