PEYGAMBER SEVDALISI KAHRAMAN NESİBE HATUN (R.ANHA)

Allahın adıyla başlarım. Hamd yalnızca Allaha mahsustur. Salat ve Selam Allahın elçisi Muhammed (sav) in, ailesinin, ashabının, onun yolunda gidenlerin ve kıyamete kadar davetini yürütenlerin üzerine olsun.

Resulullahı kendi canından çok seven ve dini için canını malını ortaya koyan bu mübarek kadın Medine de İslamla ilk tanışan ve Akabe’de Resulullahla ahidleşen Mekkeli iki hanım sahabeden biridir.Hazrec kabilesinin Neccaroğulları kolundandır. Peygamber Efendimizle de anne tarafından hısımlık bağları vardır. İlk evliliğini Medine de Zeyd b. Asım ile yaptı ve 2 çocukları oldu.

İslam Medine ye de yayılmaya başlamış ve birçok Medineli Müslüman olmuştu. Bunların arasında Nesibenin eşi Zeyd b. Asım da vardı. Kendisi İslamla şereflendiği gibi eşinide cahiliyyenin bataklığından çıkartmak istiyordu. Ve onu da İslama davet etti . Nesibe Hatun eşine saygı gösteren ona bağlı ve onu dinleyen. Mütevazi bir kadındı.  Günümüz kadınları gibi saygısız, kocasından çok kendi sesi çıkan bir kadn değildi. Nesibe H. Eşini dinledi. Peygamber Efendimizle (sav) de hısımlık bağı olduğu için onu tanıyordu ve onun doğru sözlü güvenilir biri olduğunu bildiği için  hiç tereddüt etmeden İslamı kabul etti.

Resulullah ile canını ve malını Allah azze ve celleye sattığına dair sözleştiler. İman eden bu kadın İslamı ilk önce kendi evinde yaymaya başladı. Çünkü Allah azze ve celle önce en yakınımızı uyarmayı emretmiştir. Nesibe Hatunda bir anneydi ve kendisi iman ettikten sonra evlatlarınıda İslam üzere yetiştirdi. Baktığımızda fertleri yetiştiren annelerdir. Babalardan ziyade kadınların yükü çocuk üzerinde daha fazladır. Anne evde ne yaparsa çocuklarda onları takip ederler. İşt bir kadın Allah azze ve celleye nasıl kulluk yaparsa,  nasıl yaşarsa evlatlarınıda o akide üzerine yetiştirir.

Bizler de Salih evlatlar yetiştirmek istiyorsak önce kendimiz İslam üzere olmalıyız. Çünkü kendi yapmadığın bir şeyi başkasına anlatman, ona nasihatte bulunman ne derece samimi olur değil mi ?

İşte Nesibe H. Kendisi gibi kahraman evlatlar yetiştirmişti. Bedir Savaşında Allah azze ve cellenin dini için çarpışan oğlu Abdullah övgüyle anılan bir insandı. Ne mutlu böyle evlatlar yetiştirebilen annelere. Günümüz anneleri gibi aman çocuğum kariyer yapsın, daha çok genç gezsin tozsun, hayatın tadını çıkarsın dememiş.Evlatlarını ahret için, hesap günü için hazırlamış ve seve seve müşriklerle savaşmaya yollamıştı. Bu canı da veren Allah azze ve celle değik miydi zaten. Neden onun uğrunda gitmesin ki..

Ve işte Uhud günü… O gün Nesibe H. Eşi ve 2 çocuğunu savaşa göndermişti. Kendisi de cephe arkasında mücahitlere su taşıyordu.Yaşı kırkı geçmişti ama onun cesur bir yüreği, gerçek bir imanı ve kırılmayan bir direnci vardı. Hepsinin başında o bir kadındı ama bu onu hiçbirşeyden alıkoymamıştı. Ben evimde oturayım benden geçti, sorumluluk üzerimden kalktı diye düşüncelere kapılmamıştı. Çünkü o biliyordu ki Allah azze ve cellenin emanetini sadece erkekler değil kadınlarda yüklenmiştir. İşte o Uhud günü emanetine sahip çıktı.

Peki ya bizler. Bizde aynı emaneti yüklenmedik mi ? Onun için neler yapıyoruz kendi nefsimize dönüp soralım. Peygamberi (sav) görmediğimiz halde ona iman eden bir ümit değil miyiz biz. Onun getirdiği din için ne derece samimiyetle çalışıyoruz. Ömrümüzü tv karşısında mı geçiriyoruz, sıcak sobamızın yanında ilim öğrenmek için kitap okumaktan dahi aciz bir duruma gelmişiz.

Bizler bugün Nesibe Hatunlar, Sümeyyeler, Esmalar olamayız demeyelim. Unutmayın ki onlarda bir kadın, bir anneydiler ve onlarında nefisleri vardı. Evet… Uhud günü savaş devam ediyordu. Okçuların yerlerini terk ederek bir emre itaatsizlik etmelerinden dolayı savaş Müslümanların aleyhine döndü. Nesibe Hatun Resulullahı korumak için taşlarla, oklarla çarpışıyordu. Savaş devam ederken oğlu Abdullah yaralandı Resulullahın üzerine onun yarasını sardı ama o sırada evladını değil Peygamber efendimizi düşünüyordu. O tevbe 24 ü çok iyi anlamıştı çünkü eşi ve oğulları canı uğruna savaşırlarken onun aklına dahi gelmiyorlardı. Biliyordu ki çocuklarıda bir imtihan aracıydı ve Allah ve resulunun önüne hiçbir şey geçemezdi.

Uhud günü Nesibe Hatunun mücadelesini anlatmakla bitiremeyiz.Müşrikler Peygamber Efendimize saldırdığında mübarek dişleri kırılmıştı ve bunu gören Nesibe Hatun dayanamadı azılı düşmanın üzerine saldırdı bir kılıç darbesi indirdi. Ancak adamda zırh olduğu için etki etmedi. Ve hatunu yaraladı. Peki o ne yaptı yaralı bir şekilde çarpışmaya devam etti. Bizim elimize bir kıymık batsa ortalığı ayağa kaldırıyoruz değil mi? İşte aradaki fark, aradaki samimiyet ve iman. Bu kadın Allahım onları cennette arkadaşlarım yap, diye dua ettiği bir hanım sahabedir.

Onun hayatı, mücadelesi ve imanı hepimize örnek olsun inşaAllah. Bizlerde bugün kurtulanlardan olmak istiyorsak gaflet uykusundan uyanıp harekete geçmeliyiz artık. İlahi Kelimetullahın yeryüzünde  hakim olması için mücadele etmeliyiz. Nesibe Hatun gibi ve diğer sahabeler gibi verdiğimiz söze, yüklendiğimiz emanete sahip çıkmalı bunun gerekliliklerini yerine getirmeliyiz. Ancak o zaman Cennet ehlinden olabiliriz. Rabbim bu yolda canını malını ortaya koyan bütün müminlerin yardımcısı olsun inşaAllah…