ÜMMET’TEN OLMA SORUMLULUĞU-4

Hamd yerleri, gökleri ve ikisinin arasındakileri emsalsiz bir şekilde yaratan, bizlere hidayet olarak kitabı vahiy eden, kâinatın efendisi, tek ve yegane İlah, Rab, ibadet ve itaat edilmeye layık olan Allah Azze ve Celle’ ye mahsustur. Salât ve selam Peygamberlerin sonuncusu, yaşayan Kur’an, kendisine tabi olunmadıkça cennetin imkânsız olduğu, müminlere karşı şefkatli, kâfirlere karşı ise şiddetli olan Hz. Muhammed Mustafa (sav)’ ya, Aline, Ashabına, bugüne kadar yaşamış, bugün yaşayan ve bugünden kıyamete kadar yaşayacak olan tüm Müslümanların üzerine olsun.

Hac 78 – Allah adına gerektiği gibi cihad edin. O, sizleri seçmiş ve din konusunda size bir güçlük yüklememiştir, atanız İbrahim’in dini(nde olduğu gibi) . O bundan daha önce de, bunda (Kur’an’da) da sizi ‘müslümanlar’ olarak isimlendirdi; peygamber sizin üzerinize şahid olsun, siz de insanlar üzerine şahidler olasınız diye. Artık dosdoğru namazı kılın, zekâtı verin ve Allah’a sarılın, sizin Mevlanız O’dur. İşte ne güzel mevla ve ne güzel yardımcı.

Evet, bu ayette de bir kez daha şeçilmiş ve şeçkin olmanın ghetirdiği bir sorumluluğu daha görmekteyiz. Bu da dinin zirvesi olan cihad. Bu din hareket dini, bu din mucadele dini, bu din zorluklara sabretme dini.

Allah’ın dininde hakkıyla yani Allah’a yaraşır şekilde cihad edin, O’na yaraşır şekilde mücadele edin. Çünkü o sizi seçti. Seçilmiş olmak, seçkin olmak seçkin bir şekilde mücadele etmeyi gerektiri. Arapça’da cihad kelimesi çok geniş kapsamlı bir kelimedir. Her tür çaba, çalışma, çatışma ve savaşı içerir. Allah uğrunda cihad etmek, O’nun yolunda, O’nun rızasını kazanmak için, başkalarını O’nun yoluna uymaktan alıkoyanlara karşı koymak anlamına gelir. Cihad, ilk önce kişinin kendi nefsine boyun eğdirebilmesi için onunla savaşmasını gerektirir. Çünkü kişi kendi nefsinin kötülüklerine karşı savaşmadıkça ve arzu ve isteklerini Allah’a itaate boyun eğdirmedikçe gerçek bir cihad yapamaz. Peygamber (s.a) de bu tür cihadın gerekliliğini vurgulamıştır. Allah yolunda savaşa gidenlere cihaddan döndüklerinde: “Küçük cihaddan büyük cihada döndünüz.” demiştir. Etrafındakiler “Büyük cihad nedir?” diye sorduklarında, Peygamber (s.a) “Kişinin kendi istek ve arzularına karşı yaptığı cihaddır” demiştir.
Aslında Cihad’ın savaş alanı tüm yeryüzüdür ve İslâm, kişinin Allah’a asi olanlara ve günahkarlara karşı tüm kalbi, zihni, bedeni ve malı ile karşı koyup çaba harcaması gerektiğini söyler.

Bu ifadenin ilk muhatapları Allah Rasûlü’nün (s.a) ashabıydı, çünkü onlar bu hizmet için seçilme şerefine eren ilk insanlardı. Daha sonradan gelenlere ise onlara tabi oldukları için dolaylı olarak hitap edilmiş olmaktadır.

Peygamber sav ;“İslam’da ruhbanlık yoktur. Bu dini ruhbanlığı Allah yolunda cihad etmektir.” Yada hz. Hasan dediği gibi hayat iman ve cihaddır. Bu sözden de anlaşılacağı gibi hayat iman ettikten sonra cihad etmekten ibarettir.Çünkü iman eden onun getirdiği mükellefiyetleri de kabul etmiştir. Sonra iman iddiasında bulunan her müslüman, imanın beraberinde getirdiği mükellefiyetleri de kabul etmek ve yerine getirmekle yükümlüdür ve bu da cihad kapsamına girmektedir. Hadiste de geçtiği üzere bu ümmetin ruhbanlığı cihaddır.Yani ruhbanlıktan kasıt  dünyadan el etek çekip kendini ibadete vermek demek olduğuna göre, aynı zamanda bu ümmetin sorumlu olduğu herşey cihadın içersine girdiğinide kavrarsak anlarızki ümmet her noktada kendini dünyadan dünyalıktan şehvet istek ve arzulardan uzaklaşarak hayatın tamamını kuşatan ahkamı, cihad ederek yaşamaya çalışması bu ümmetin ruhbanlığıdır.

Hulasa islam ümmeti ;Aynı imam önder etrafında(Hz.Muhammed(sav)’in izinde) aynı vahye tabi olarak bir araya gelmiş Tevhid dinine gönül vererek vahdete ulaşmış aynı amaca gitme gayretinde olan bir ümmettir. Ayrıca İslam ümmeti vasat(orta, aşırı olmayan) bir ümmettir ki diğer insanlar üzerine İslam’ın hak din olduğu, üzerinde oldukları yolun ‘doğru yol’ olduğu hususunda şahitlik yapacaklar. İnkarcıların ve haddi aşanların davetlerine uymadıklarına, onların emirlerinin sağlam , İşlerinin rüşd  olmadığına da tanıklık edecektir. Hakka ve adalete uygun hareket etmek, insanlara her konuda örnek olmak onların özelliğidir. inançta ve hayatı yaşamada denge üzerindedir.

İslam ümmeti bir denge toplumudur. İnançta, amelde, hayatı değerlendirmede, ceza vermede ve yargılamada orta yolu izler. Hiç bir konuda aşırı değildir. İslamdan uzak toplumlarında ortaya çıkan fanatizm ve fundamentalizm (taasubculuk) ile ilgisi yoktur.