ÖFKEN KİME?

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Affına ve Rahmetine ancak ümit sahiplerinin güvendiği O Allah (c.c.) ki ) O’nun öfkesinin ve savletinin neticesinden ancak muttakiler sakınırlar. O Allah (c.c.) ki kullarını haberleri olmaksızın sevk ve idare edip şehvetleri onlara musallat kılmıştır. İştahlarının çektiğini terk etmeyi kendilerine emretmiştir. Onları öfkeye mupteki kılmıştır. Öfkelendikleri konularda öfkelerini yutmakla kendilerini sorumlu tutan Allah (c.c.) hamd olsun.

Salat ve selam Peygamberlerin altında toplanacağı sancağın sahibi olan Hz. Peygambere (sav) Aline, hidayete erişip, hidayete götüren Ashabına ve Allah (c.c.)’ın rızasına mazhar olan İslam büyüklerine olsun.

Rasulullah (sav) buyurur;

“Dikkat edin! Öfke Ademoğlunun kalbinde bir ateştir. Öfkelenen kişinin gözlerinin kızardığını boyun damarlarının şiştiğini görmez misin? Kim öfkelenmeye başladığını hissederse hemen otursun veya yatsın” (Tirmizi)

Öfke insanı bir anda yıpratan tüketen tehlikeli bir vasıftır. Kişinin aklını başından gideren gönlü perdeleyen bir haldir. Öfkeli insanın içi dünyası kin, intikam, hareket, kavga ve kargaşalarla doludur.

Öfke ahlaki eksikliklerdendir. İnsanda var olan gazap kuvvetinin ifrat derecesi olan bir afettir. Öfke anında insan doğru düşünemez. Normal davranışlarda bulunamaz. Öfkeli olarak yapılan işlerde hep pişmanlık vuku bulur. Bunun içinde öfke ile kalkan zararla oturur denilmiştir.

Bir anlık öfkeyle olmayan şeyler meydana gelebilir. Nu sebepten telafisi her daim kendi irademize sahip çıkmalıyız. Öfke anında Allah’a sığınmak ve öfkenin geçmesini istemek gerekir. Öfkeli birisini gören Allah Rasulu şöyle buyurmuştur;

Ben bir kelime biliyorum ki eğer şu adam o kelimeyi söylese muhakkak öfkesi geçer. O kelime “Euzu billahi mineşşeytanirracim” sözüdür.

Peygamber Efendimiz (sav) Allah azze ve celleye sığınmayı öfkenin ilacı olarak tavsiye etmiştir. İnsanın kendi kendine telkinle ulaşacağı irade sağlamlığının onu öfkelenmekten kurtaracağına işaret etmiştir. Yine Peygamberimiz (sav) öfkeyi güç ve kuvvetin değil zayıflığın ve aczin alameti olarak görmüştür. Öfke nefse hakim olmamanın işaretidir. Nefislerine hakim olamamnın sonu ise hüsrandır. Müslüman kimse işlerini öfkeyle değil sabır ve yumuşaklıkla halletmelidir.

Kur’an’ı Kerimde genellikle kafirlerin Mü’minlere karşı duydukları öfkeden bahsetmekte. Aksine Mü’minler öfkelerini yutan insanlardır.

“O takva sahipleri ki bollukta da darlıkta da Allah için infak ederler! Öfkelerinin yutar ve insanları affederler. Allah da  bu şekilde davranan ihsan sahiplerini sever.” (Al-i İmran 134)

“Muhammed Allah’ın Rasuludur. O’nunla beraber olan Mü’minler kafirlere karşı şiddetli ve katıdırlar. Birbirlerine merhametli ve şefkatlidirler.” (Fetih 29)

Yazımızn bu satırına kadar hep nefsi olarak öfkenin yenilmesi ve Allah ve Rasulu’nun bundan bizi men ettiğinden bahsettik.

Peki Ya?

Sen bugün kendi hakkın için nefsin için kızıyorsun. Peki Allah azze ve celle’nin hakkın, hukukları, emirleri yasakları çiğnenirken öfkeleniyor musun?

Bugün İslam yeryüzüne hakim değilken öfkeleniyor musun?

Kimi insanlar vardır, kendi şahısları hakkında bir şey söylendiğinde aslan kesilir. Aynı kişiye İslam hakkında kötü bir şey söylendiğinde kedi gibi olur. sebebi sorulduğunda ben şimdi ne yapabilirim. Bu Allah’la kul arasındadır. Biz böyle şeylere karışmayız deyip tavır takınırlar.

Selam ve Dua İle