İSYANDAN İTAATE DÖNMEK: TEVBE 4

Hamd yerleri, gökleri ve ikisinin arasındakileri emsalsiz bir şekilde yaratan, bizlere hidayet olarak kitabı vahiy eden, kâinatın efendisi, tek ve yegane İlah, Rab, ibadet ve itaat edilmeye layık olan Allah Azze ve Celle’ ye mahsustur. Salât ve selam Peygamberlerin sonuncusu, yaşayan Kur’an, kendisine tabi olunmadıkça cennetin imkânsız olduğu, müminlere karşı şefkatli, kâfirlere karşı ise şiddetli olan Hz. Muhammed Mustafa (sav)’ ya, Aline, Ashabına, bugüne kadar yaşamış, bugün yaşayan ve bugünden kıyamete kadar yaşayacak olan tüm Müslümanların üzerine olsun.

Tevbe, kulun Allah (C.C)’a karşı işlemiş olduğu yanlışlardan kurtulması için açılmış bir kapıdır. İnsanın akıbetinin ateş olmasını isteyen şeytan ise bu kapıyı daima kapalı göstermek için mücadele edecektir. Kula Allah’ın affediciliğini unutturarak onu karamsarlığa sevk edip kendi akıbetine ortak etmek isteyecektir. Oysa ki Allah (C.C), Tevvab’tır, Ğafur’dur, Rahman’dır, Rahim’dir. Bakın şeytanın insanoğlundan aldığı en büyük nasibi nedir diye bir soru sorsak hemen aklımıza günahlara daldırmasıdır cevabı gelir. Halbuki bu değil en büyüğü günahlardan sonra Allah’ın rahmetinden ümit kestirmesi, ümitsizliğe sevk etmesidir. Neden? Çünkü biri Haram iken diğeri ise küfürdür. Şeytanın hedefi de insanları küfre sokmaktır. Ateşte yanına geçmektir.

Allah(C.C) bu kapıyı mümin kullarına açarak adeta onlara enerji depolayacakları bir imkan sağlamıştır. Bu enerjiyle cihad eder, bu enerjiyle itaat ederler. Allah’ın onları affedeceği hissi onları ayağa kaldırıp hasenat işlemeye sevk edecektir ki Allah tevbe edenlerin günahlarını hasenata çevireceğini vaad etmiştir.

“Ancak tevbe eden, iman eden ve salih amellerde bulunup davranan başka; işte onların günahlarını Allah iyiliklere çevirir. Allah, çok bağışlayandır, çok esirgeyendir.” (Furkan/70)

Dikkate değer olan noktalardan bir tanesi de günah işlendiği vakit hemen tevbeye yönelmektir.

“Onlar, fena bir şey yaptıklarında veya kendilerine zulmettiklerinde Allah’ı hatırlayıp anarlar ve günahlarından dolayı hemen tevbe-istiğfar ederler/günahlarının bağışlanmasını dilerler…” (3/Âl-i İmran, 135)

Zira bu ertelenirse kişi için zararları beraberinde getirecektir. Gündelik hayatımızda dahi yemeği soğutmamak için büyük gayret gösteririz bunun sebebi iştahlı bir yemek olması için olsa da insan vücuduna verdiği zarar da buna dahildir. Yemeği soğutmak iyi görülmediği gibi tevbeyi soğutmamaya da daha fazla özen göstermeli insan. Çünkü bu zaman dilimini şeytan ve kötülüğü emreden nefis fırsata çevirecektir, tıpkı tesirini yok edecek panzeherin gecikmesini bekleyen bakteriler gibi. Nasıl ki faydalı olması ve vücuddaki enfeksiyonu yenmesi için antibiyotiği zamanında kullanmalısın geçiktirmemelisin aynı şekilde tevbeyi de geçiktirmemelisin. Dolayısıyla , günah işlendiği vakit hemen tevbe etmek dikkatlerden kaçmaması gereken bir meseledir. Neden? Çünkü, böyle olmazsa Tevbe isteği azalacak; pişmanlık, katılaşan kalp sebebince tesirini yitirecektir.

Tevbe aynı zamanda kişiyi Allah’a yakınlaştıran bir ibadettir. Acizliğinin ifadesini tevbe sebebiyle dile getiren insan Allah’ın hoşnutluğuyla karşılaşacaktır. Kul ne kadar günahlar da olsa onun için Allah’tan başka gideceği bir kapı yoktur. Allah’ın kuluna rahmeti birde şöyle gör; bugün hangi kapıya 2 defa gitsen yine mi sen derler, aynı kelimeleri 2 defa üst üste söylesen aynı şeyleri konuşuyorsun, derler. Fakat Allah (C.C)’ın tevbe kapsına, dua kapısına her an gitsen yine mi sen demez, sen ya Rabbi dediğinde sana kapılarına açar. Günahlarının çokluğu sebebince tevbeden vazgeçmek şeytanın açık oyunudur.

Hz. Enes (radıyallahu anh) anlatıyor: “Resulullah (aleyhissalâtu vesselâm) buyurdular ki: “Allah Teâlâ Hazretleri diyor ki: “Ey âdemoğlu! Sen bana dua edip, (affımı) ümid ettikçe ben senden her ne sâdır olsa, aldırmam, ben seni affederim. Ey âdemoğlu! Senin günahın semanın bulutları kadar bile olsa, sonra bana dönüp istiğfar etsen, çok oluşuna bakmam, seni affederim. Ey âdemoğlu! Bana arz dolusu hata ile gelsen, sonunda hiç bir şirk koşmaksızın bana kavuşursan, seni arz dolusu mağfiretimle karşılarım.” Tirmizî, Da’avât 106, (3534)

“…Ebû Hüreyre (Ra)’en rivayet edildiğine göre; Peygamber (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurmuştur; Hatalarınız göğe ulaşacak kadar günah işleyip de sonra (onlar­dan) tevbe etmiş olsanız, Allah tevbenizi kabul eder.” İbni mace 4248

“Bu hadis, günahların çokluğunun tevbeye mâni olmadığına ve günahlar ne kadar çok olursa olsun on­lardan edilecek tevbenin kabul edilebilecek olduğuna delâlet eder”. Bu konuda çok ama çok dikkatli olmamız gerekir. Çünkü şeytanın aldatmalarından biri de insanları bataklığa soktuktan sonra çıkamayacağı , suya düştükten sonra kurtulamayacağı hissini vermektir. Fakat insan suya düştüğü için değil, sudan çıkamadığı için boğulur.

Herhangi biriniz tevbe etmesinden Allah(C.C)’ın duyduğu hoşnutluk, ıssız bir çölde giderken üzerindeki yiyecek ve içeçeğiyle birlikte devesini elinden kaçıran, arayıp taraması sonuç vermeyince deveyi bulma ümidini büsbütün kaybederek bir ağacın gölgesine uzanıp yatan, derken yanına devesinin geldiğini görerek yularına yapışan ve aşırı sevincinden dolayı ne söylediğini bilmeyerek Allah’ım Sen benim kulumsun, bende senin Rabbinim, diyen kimsenin sevincinden çok daha fazladır. Müslim tevbe 7  bu hadiste Allah’ın sonsuz rahmetini çarpıcı bir şekilde ortay koymaktadır. İmam nevevi diyor ki; günahların bağışlanıp bağışlanmayacağı endişesinden insanları kurtarmakta, tevbe eden kulundan Allah’ın nasıl hoşnut olduğu açıklayarak güven vermektedir. Tevbe etmeye bundan daha büyük bir teşvik düşünülemez.

Elhamdülillahirabbilalemin