İMAN TEMENNİ YA DA GÖSTERİŞLE GERÇEKLEŞMEZ!

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

           Hamd Âlemlerin Rabbi, Rahman, Rahim, Din Gününün Sahibi, Bizden Öncekilerin ve Sonrakilerin Yegâne İlahı, Kulluk Yapılmaya Layık Olan Tek Mabud Allah Subhanehu ve Teâlâ ‘ya mahsustur. O’nun (Subhanehu ve Teâlâ) Kendisini bize bildirdiği şekilde bilir, Öyle Tevhid Eder, Herhangi Bir Ortağının Olmadığını Bilip Öyle İman Ederiz. Kulluğu, İbadeti, Yardımı Yalnız O’na (Subhanehu ve Teâlâ) Has Kılar, Nefislerimizin Şerrinden Amellerimizin Fenalığından O’na (Subhanehu ve Teâlâ) Sığınırız.

Salat ve Selam Âlemlere Rahmet, İnsanlığa Hidayet Olarak Gönderilen Vahyin Elçisi, Nübüvvet Kandilinin Son Işığı, İslam Ümmetinin Lideri, Mücahidlerin Kumandanı, Başkomutan Rasullullah (sav)’e, Kıymetli Ev Halkına, Güzide Ashabına, Onları Takip Eden Tabiilerine, Ardından Geçmişte Yaşamış, Bugün Yaşayan Kıyamete Kadar Yaşayacak Olan Tüm Mü’min ve Mü’mine’lerin üzerine olsun İnşaAllah.

İnsan niçin iman eder? İman, doğal bir ihtiyaçtır. İnsanın fıtratında inanma, bağlanma ve güvenme hisleri temel özelliklerdir. İnsan, inanmadığı zaman, bağlanmadığı ve güvenmediği zaman, yaşamanın bir anlamı ve değeri kalmaz. Her insan bir şeylere inanır, ama kurtarıcı olan iman, hakka/doğruya inanmadır.

İman: Allah’ın gönderdiği peygamberleri tasdik etmek, getirdikleri vahyi benimsemektir. Allah’ın buyruklarını yerine getirerek, O’nun güven çemberine girmektir. Allah’a güven tam olmadan iman olmaz. Önce güvenecek ve şüphe etmeyecek sonra sanki görüyormuşçasına inanıp gerekliliklerini yerine getirerek Rabbide kendisinin imanına inanacak böylece Allah Subhanehu ve Teala ile Müminler arasında güvenin perçinlediği İslam bağı oluşacak.

Bakara 285: “ Rasul, kendisine Rabbinden indirilene iman etti. Mü’minler de Allah’a, Onun meleklerine, kitaplarına ve bütün peygamberlerine inandı. Rasullerden hiç birini diğerinden ayırmayız, dinledik, itaat ettik. Ey Rabbimiz mağfiret isteriz, dönüş ancak sanadır, derler.”

Seyyid Kutub(Rh.a) ‘inde dediği gibi: Bu, müminlerin içinde iman gerçeğinin pratik olarak temsil edildiği seçkin cemaatin ve bu ulu gerçeği temsil eden her topluluğun tablosudur.

Bu, İslâm’ın getirdiği kapsamlı imandır. Bu iman, Allah dininin varisi, Kıyamete kadar yeryüzünde davet görevini yürüten, kökleri zamanın derinliklerine inen, beşer tarihi boyunca uzanan davet, Resul ve iman kervanında yol alan bu ümmete yakışır bir imandır.

İman edilmesi gereken hususlara parça parça, peyderpey inanma gibi bir artış veya bunda bir azalma kabul etmez. Çünkü doğru iman tıpkı Rasul gibi, ancak tam teslimiyet ve bütünüyle kabul etmekle geçerli olur. Bir kısmını inkâr da tamamını inkâr gibidir. İman edilmesi gereken unsurlar birbirine bağlı bir bütündür. Dolayısıyla ya tam iman, ya da küfür var demektir. Küfrün az veya çok olması küfür olmasını değiştirmez. Küfrün, şüphesinin ya da tereddüdün zerresinin dahi bulunduğu yerde iman hasıl olmaz. İman önce güvendir sonra teslimiyettir. Bu bizim hayatımızın her meselesi için de böyledir zaten karşımızdakinden güven bekleriz. Buna bir örnek verelim ki iyice anlaşılsın. İnternetten alışveriş yaptığımız zamanlar olur. Genellikle satışın gerçekleşmesi için önce ödemenin yapılması gereklidir ki ürün eline gelebilsin. Ödeme şartı çıktığında aklımıza çoğu zaman gelir ya güvenmeli miyim ya kandırılırsam eksik ya da kusurlu ürün gönderilirse? Sonra araştırırız biraz site, satıcının konuşmaları, önceden alışveriş yapanların değerlendirmeleri sonuncunda bir kanaate varır alır veya almayız. Yapılacak küçük çaplı alışverişte dahi tereddütler kısmen giderilmeden devam edilmez iken, İman nasıl şüphe ile tereddütler ile zan tahmin yada emaniye(temenni) ile var olsun sonrada devam etsin?

Nitekim Rasulullah (asv) “İman temenni ya da gösterişle gerçekleşmez. İman, kalpte yer eden ve davranışlarca doğrulanan bir olgudur.”

İman kalbe yerleştikten sonra amellerle tezahürü olmalıdır. Güneşten ısı, gülden koku saçıldığı gibi, imandan da ameller saçılmalıdır. “amel” den kasıt, Allah’a itaattir. Allah’ın emir ve yasaklarıdır. Allah’a inandığını söylediği halde O’nun emirlerini yapmayanın durumu şu askerin durumu gibidir: Komutan, kendisine hayati önemi olan bir planı verdikten sonra planın yerine getirilmesi için gerekli emirleri de vermiştir. O planın doğru olduğunu bilen, buna kalbiyle de inanan ve diliyle komutanın emirlerine uyacağını taahhüt eden bu adamın verilen emir ve talimatların hiçbirini tutmamasının iki sebebi olur: Ya inanmamıştır, ya da inandığı halde zaafları yüzünden emri aksatmıştır. İki halde de cezaya çarptırılır; Birinci durumda inanmayanların cezasına, ikinci durumda da asilerin cezasına.

Hamd, Alemlerin Rabbi olan Allah’a Mahsustur. Allah bize kâfidir ve O ne güzel vekildir!

VELHAMDULİLLAHİ RABBİL ALEMİN