İBNÜ’L CEVZİ-3

Hamd alemleri isteğine göre emsalsiz yaratan hiç bir varlığa ihtiyaç duymayan Allah(Celle Celaluhu)’a Salat ve selam son resul ve insanlığın kurtuluş reçetesi olan Hz. Muhammed (sav)’e ve selam O’nun aline, ashabına ve bu İslami hayatı dert edinen tüm Müslümanlara olsun.

İbn Cevzi’nin kaleme aldığı eserlerinde küçücük olaylardan günlük görgü hadiselerden ve tecrübeler den çok büyük sonuçlar, çok büyük manalar çıkardığına şahit olmaktayız. Bu ise; bir halk insanı ile bir görüş sahibi fikir adamı arasındaki farktır. Bir yerde şöyle yazar:

“Ben iki amele gördüm. Büyük bir kütüğü omuzlan­mış gidiyorlar. İkisi de şarkı söylüyor. Biri bir mısra söylüyor, diğeri de terennümle onu tekrar ediyor. Biri okuyor, diğeri dikkatle onu dinliyor, sonra ikincisi onu tekrarlıyor veya aynı tarzda bir mısra ile cevap veri­yor… Düşündüm ki; eğer bunlar öyle yapmasalar, ezi­yeti, yükü fazlasıyla hissedecekler. Fakat böyle hareket ederek işlerini kolaylaştırıyorlar, yüklerinin ağırlığını hissetmiyorlar. Dikkat edip de meseleyi iyice düşündüğüm zaman anladım ki, onların böyle hareket etmeleri­nin sebebi; zihnin başka bir şeyle sürekli meşgul edile­rek dinlendirilmesi, cevap bulma düşüncesiyle meşgul olurken dinçlik kazanması, yenileme elde etmesi, der­ken yükü düşünmeye fırsat vermeden yolun kat edilmesidir.

Bu olaydan benim zihnim, insanın şeriat karşısındaki durumuna atladı. İnsanlar şer’i sorumluluklarla, farzlarla büyük bir yük altına girmişlerdir. En büyük yük de nefsin idare edilmesidir. Büyük mesele, onu is­teklerinden mahrum etmek, istemediği şeylere onu bağlı tutmaktır. Bundan şu sonuca vardım ki; onu sev­mediği şeyler üzerinde tutabilmek için sabırla teselli ederken, dinin caiz gördüğü gönül çekici şeyleri nefse vererek caiz olmayan isteklerini kesmektir.

Şairin dediği gibi:

“Gece boyu süvariler yürüdüğü için yorulduk diye feryad ediyorlarsa

Şafağın ışığına ümitlendir. Gün doğunca dinlendir­me sözü ver.”

Aynı şekildeki bir hikaye de Bişr-i Hafi’den nakle­dilmektedir:

Bişr-i Hafi; bir arkadaşıyla bir yere giderken arka­daşı susamış ve şu kuyudan su içelim demiş. Bişr-i Hafi ise ilerideki kuyuya işaretle, oraya kadar sabret­mesini istemiş, böyle böyle derken uzun yollar kat edilmiş. Sonra ona dönerek: İşte bu şekilde bütün dünya yürüyerek kat edilebilir demiştir.

Gerçek şu ki; bu nükteyi, buradaki inceliği anla­yanlar yükünü taşısın, ona sabır gösterin diye nefisle­rini oyalayacak, onu okşayacak ve ona bir takım vaatler de bulunacaktır. Bugün tevhid davasını yüklenmiş bu ağır yükün altına girmiş Müslümanlara nasihat niteliğindedir, bizler yeryüzünün tamamında Allah cc dinini hakim olması yolunda mücadele ederken zorlandığımız zamanlar ve hata dönemler olacaktır fakat şunu iyi bilmemiz gerekiyor ki buna tevhid davasının büyük şahsiyetleri dahi muhatap olmuş bu sürecin sancılarını dindirmenin metodunu aslında bize öğretiler ve birde bu perspektif ten baktığımızda yani yol uzun, yapacağınız iş büyük, zamanımız az evet bizim boşa harcayacağımız vaktimiz yok fakat deşarj olmamız da gerekmekte ve hata bu bizim ihtiyacımız meşru yolara başvurarak bunu yapmalıyız. Bazı selef büyükleri şöyle buyurur­lardı: “Ey nefis, seni arzu ettiğin şeylerden mahrum edişim sana acıdığım içindir.”

Allah(Celle Celaluhu) hakkı hak bilip hakka sarılan, batılı batıl bilip batıldan içtinap eden kullarından eylesin.