HER CANLIYA RAHMET

Hamd kendisinden başka ilah olmayan, yeryüzünün ve gökyüzünün tek hükümdarı olan Malikü’l Mülk olan ALLAH Azze ve Celle’ye mahsustur. Salat ve Selam alemlere rahmet olarak gönderilen son Nebi olan Hz. Muhammed(sav)’e olsun inşaAllah.

Allah Resulü(sav) bir gün amcasının oğlu Abdullah B. Cafer(r.a)’i bineğinin terkisini almış gidiyordu. Derken ihtiyaç gidermek için durdu. Ensardan birine ait bir hurma bahçesi duvarının arka tarafına geçti. Bahçede bağlı bir devenin bulunduğunu gören Allah Resulü(sav) ona doğru yöneldi.

Zavallı deve Peygamber Efendimizi görüp inlemeye başladı, gözlerinden yaşlar süzülmekteydi. Bunun üzerine Hz. Peygamber(sav) devenin yanına vardı ve şefkatli elleriyle onun kulaklarını okşamaya başladı. Hayvancığız hemen sakinleşiverdi. Zavallı hayvanın aç bırakıldığını anlayan Rahmet Peygamberi;

“Kim bu devenin sahibi? Bu deve kime ait? Diye seslendi. Ensardan bir delikanlı;

-O benimdir, Ey Allah’ın Resulü(sav) diyerek cevap verdi.

Bunun üzerine Peygamber(sav) ona döndü ve;

-Sana verdiği şu deve hakkında ALLAH(C.C)’tan korkmuyor musun?

Bu hayvan bana senin onu hem aç bıraktığını hem de yorduğunu şikayet etti! Buyurdu. Bu devenin lisan-ı hali, zayıf ve yorgun düşmüş bedeni, insana çok şey anlatıyordu. Kainata şefkat ve merhamet nazarıyla bakan Resul-ü Ekrem(sav)’de bu dilsiz hayvanın acıklı haline tercüman olmuş, sahibine hayvanların birer emanet olmaları dolayısıyla, onların haklarına riayet edilmesi gerektiğini hatırlatmıştı. Zira hayvanlar, Allah Teala’nın mülkünde olan, O’nun istifade etmeleri için kullarının hizmetine sunduğu ve ancak merhametle muameleye izin verdiği birer emanetti.

Kur’an-ı Kerim’de Cenab-ı Hakk’ın kudretinin eseri olarak yaratılmış hayvanların, yeryüzünde yürüyenleri ve gökyüzünde süzülenleriyle birlikte tümünün tıpkı insanlar gibi birer ümmet olduklarını bildirmiştir;

“Yerde yürüyen bütün canlılar ve iki kanadıyla havada uçan bütün kuşlar, sizin gibi birer ümmettirler.”(Enam 38)

ALLAH(C.C) bu misalleri bizlere ibret almamız için, aynı zamanda tefekkür edip ona itaat ve teslimiyetimizin çoğalması için vermiştir.

Kainatta yaratılan her şeyin bir hikmeti ve amacının olması dolayısıyla canlı ve cansız bütün alem bir denge üzerine kurulmuştur. Her şeyi bir ölçüye göre yaratan ve düzenleyen ALLAH Teala tabiattaki canlılar arasında da denge ve ahengi gözetmiştir.

“Biz, gökleri, yeri ve bunlar arasında bulunanları, eğlenmek için yaratmadık. Biz onları ancak hak ve hikmete uygun olarak yarattık. Ama onların çoğu bilmiyorlar.” (Duhan 38-39)

Yüce ALLAH(C.C) tarafından hayvanlardan bazısı binek, bazısı yük taşıyıcı olarak, bazısı ise etlerinden, sütlerinden, balından, yün ve kıllarından yararlanılması için insanın hizmetine sunulmutur.

İnsanlar için sayısız faydaları olan ve hayatı kolaylaştıran hayvanlar, aynı zamanda estetik bir değer olarak da doğanın bir parçasıdır. Çeşitli güzellikleri barındıran hayvanlar tabiatın süsüdür ve ALLAH Teala, kullarının bu güzelliklerin farkına varmalarını istemektedir.

Kainatta şahit olduğumuz bir çok güzellik ve nimet vardır ki bizler bunun üzerine basıp geçmekteyiz. İşte bunlardan bir tanesi de hem yememiz hem de ihtiyaçlarımızı gidermek için verilen birer sebep ve nimettir.

Allahu Teala bunları bize vererek ne kadar değerli olduğumuzu ve bunun karşılığında sadece kendisine kulluk etmemizi emretmiştir.

“Kuşkusuz sizin için hayvanlarda da büyük bir ibret vardır.” (Nahl 66)

Mü’min kainatta yaratılan en küçük ota da, böceğe de ibret nazarıyla bakar ve bu onun teslimiyetini ve itaatini artırır.

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN