وَقَالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ اِلَّٓا اَيَّاماً مَعْدُودَةًؕ قُلْ اَتَّخَذْتُمْ عِنْدَ اللّٰهِ عَهْداً فَلَنْ يُخْلِفَ اللّٰهُ عَهْدَهُٓ اَمْ تَقُولُونَ عَلَى اللّٰهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ

GÜNÜN HADİSİ

146….. Rib’î ibn Hırâş şöyle demiştir: Ukbe, Huzeyfe’ye:

— Bizlere Peygamber’den işittiklerinden tahdîs etmez misin? dedi. O da şöyle dedi:

— Ben Peygamber’den işittim, şöyle buyuruyordu: “(Sizden ev­velki ümmetlerden) bir kişiye ölüm gelip çattı da hayâttan ümidini kesince ailesine şöyle vasiyet etti:

— Ben Öldüğüm zaman benim için birçok odun toplayın. Sonra bu odunları çakmak çakıp ateşleyin (beni de bu ateşe atın). Ateş be­nim etimi yediği ve kemiklerime ulaştığı zamana kadar bırakınız. Sonra yanmış kemikleri alın, onları ezip öğütün. Sonra sıcak yâhud rüzgârlı bir günde o tozları deniz içine savurun!

Fakat Allah, akabinde onun zerrelerini bir yere getirdi de ona:

— Niçin böyle yaptın? diye sordu. O kimse:

— Senin korkundan, diye cevâb verdi.

. Bu cevâb üzerine Allah ona mağfiret etti. ”

Ukbe ibn Amr dedi ki: Ve ben Huzeyfe’den işittim, şöyle diyor­du: Ve yine bu isnâdla bize Mûsâ ibn İsmâîl tahdîs etti: Bize Ebû Avâne tahdîs etti: Bize Abdulmelik tahdîs etti ve: “Rüzgârlı bir günde” di­ye söyledi

(KİTABU’L ENBİYA – BUHARİ – 146. HADİS)