DÜNYADAN DOĞRU İSTİFADE EDELİM

Hamd kendisinden başka ilah olmayan, mutlak manada tek güç ve kudret sahibi olan Allah’a(Celle Celaluhu)mahsustur. Salat ve selam tüm peygamberlerin ve onları takip eden tabilerinin üzerine olsun.

Dünya kavramından herkesin anladığı farklıdır `, Dünya hayatının değeri, dünya kavramından herkesin ne anladığına da bakmak gerekir. İnsanlar onu kendi meslek, arzu, istek, hedef ve gayelerine göre değerlendirirler herkesin kendine göre bir dünyası vardır. Dünya, bir çiftçi ’ye göre ekmek-biçmek, Bir ilim adamına göre ilim alanı, bir abide göre bir ibadet yeri, bir sarhoşa göre içme ortamı nefsinin esiri olan birine göre de gönlünce eğlenme mekânıdır. Kimileri onu geçici bir zaman olarak görür ve ona göre değerlendirir. Kimileri de hiç ölmeyecekmiş gibi ona sarılır ölüm ve ötesini hesaba katmaz.

İnsanların çabası kendilerinden keder ve hüznü atmaktır`,

“İnsanların gayret ettikleri şeyleri düşündüm. Elde etmedeki metotları ve yolları farklı olsa da hepsinin gayret ve çabasının tek bir şey olduğunu gördüm. Hepsinin çabası kendilerinden keder ve hüznü atmak idi. Kimisi bunu yeme-içmeyle, kimisi ticaret ve para kazanmayla, kimisi müzik dinlemekle, kimisi de oyun ve eğlenceyle yapmaya çalışıyordu. Kendi kendime şöyle dedim: Bu, akıllıların talip olacağı güzel bir gaye. Ancak yolların hiçbiri bu gayeye ulaştıracak nitelikte değil, bilakis bazıları onun zıddına iletir. Bu yollar arasında o gayeye ulaştıracak yolu aramak sadece Allah’a yönelmek, yalnız O’nunla yakın ilişki kurmak ve rızasını her şeyin üstünde tutmayı gördüm.

Örnek / Yukarıda bahsedilen meseleye muvaffak olabilmek ancak dünya hayatının aldatmacasından sıyrılmakla mümkündür. Zira dünya ile güneş arasına ay girdiği zaman dünya karanlıklar içerisinde kalır. Allah (C.C) ile kul arasına da dünya girerse kul karanlıklar içerisinde kalacaktır.

Ankebut Suresi / 64 Bu dünya hayatı ancak bir eğlence ve oyundan ibarettir. Ahiret yurduna gelince, işte gerçek hayat odur. Keşke bilselerdi!                                                                                        

Seyyid Kutub rh.a / Kur’an-ı Kerim burada insanları hayatın nimetlerinden vazgeçirmeyi, Dünya’dan kaçıp ondan el-etek çekmeyi öngören mistisizme teşvik etmeyi amaçlamıyor. Böyle bir şey İslam’ın ruhuna ve asıl amacına terstir. Burada, hayatın nimetlerinden yararlanılırken Ahiret ‘in gözetilmesini ve yüce Allah’ın belirlediği sınırların aşılmamasını amaçlıyor. Aynı şekilde dünya nimetlerinin basit düzeyinin üstüne çıkılmasını, dünya hayatının zevklerinden yararlanma konusunda itirazsız her dediği yerine getirilecek şekilde nefse tutsak olunmamasını kastediyor. Buradaki mesele değerlerin şaşmaz ölçüsü ile ölçülecekleri kriter meselesidir. Şunlar dünya değerleri, şunlar da ahiret değerleri. Mümin bunları bilmek zorundadır. Bu bilginin ışığında dengeli bir bakış açısına sahip olarak tam bir özgürlükte dünya hayatının nimetlerinden yararlanır. Kuşkusuz dünya ona göre bir oyun, bir eğlencedir. Ahiret ise, canlılık dolu sonsuz bir hayattır.

Mevdudi rh.a / Yani “Eğer bu insanlar bu dünya hayatının imtihan için verilmiş bir süre olduğunu ve insan için gerçek hayatın ebedi ahiret hayatı olduğunu bilselerdi, bu hazırlık ve imtihan dönemini oyun ve eğlence ile geçirmez. Bilakis her dakikasını ahiretteki ebedi hayatları için hazırlık yaparak geçirirlerdi.”

Hadis / Tirmizi  – Zühd – 44 `, İbnu Mes’ûd (radıyalllâhu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalâtü vesselâm)’ın yanına girmiştir. Onu bir hasır örgünün üzerinde uyumuş buldum. Hasır, (vücudunun açık olan) yan taraflarında izler bırakmıştı  “Ey Allah’ın Resulü dedim, sana bir yaygı te’min etsek de hasırın üstüne sersek, onun sertliğine karşı sizi korusa!” “Ben kim, dünya kim. Dünya ile benim misalim, bir ağacın altında gölgelenip sonra terk edip giden yolcunun misali gibidir.”

Açıklama / Resûlullah (aleyhissalâtü vesselâm) dünyayı nasıl değerlendirmemiz gerektiği hususunda güzel bir teşbihte bulunmaktadır: Yolcunun, bir miktar, dinlenmek üzere dibine oturduğu bir ağaç. Ebediyet yolculuğunda, dünyanın mümin hayatında bundan fazla bir değeri olmaması gerekir. Hiçbir yolcu, öyle bir ağaca sahiplenmez, bağlanıp kalmaz. Çünkü ulaşacağı bir hedef var. Yeşilliği, serinliği, manzarası hoşuna gitse bile bu kalbî alâkası sınırlıdır, çünkü yüklenip götürmesi mümkün değildir. Tîbî, “Buradaki benzetme yolculuğun süratli ve oyalanmanın azlığına binâendir” der. Teşbihteki gaye şunu söylemektir: “Dünya gözler ve nefisler için süslenmiştir. Ancak insan ona, takdir ederek, severek sâhip çıkmıştır. Eğer kalp, hakikatinin marifetine erse, gerçek değerini anlasa, ondan nefret eder. Ne var ki, onu müeccel olan yani arkadan gelecek ebedîye (ahirete) tercih etmiştir.” Hz. İsa (aleyhisselâm), havarilerine: “Hanginiz deniz dalgaları üzerinde ev yapabilir? Diye sorar. Kendisine: “Bu mümkün mü?” diye karşılık verilir. Hz. İsa: “Dünyadan sakının, onu karar yeri ittihaz etmeyin” der. Böylece dünyaya bağlanmayı denizin dalgaları üzerine ev yapmaya benzetir.

“Ben kim, dünya kim?” tabirini Aliyyü’l-Kâri şöyle açıklar: ” Ne benim dünyaya karşı bir ülfetim, bir sevgim var, ne de dünyanın bana karşı bir ülfeti, sevgisi var. Öyleyse ona niye rağbet edeyim, niye ona açılıp, onda bulunanları yığma derdine düşeyim, lezzetinin peşinde gideyim?.” veya ” Dünyaya meyilden ne elime geçecek?” veya “Onun bana meyli ne kazandıracak? Zira ben ahiretin talibiyim.

Hadis / Tirmizî, Zühd 13, (2321); İbnu Mâce, Zühd 11, (2410)Sehl İbnu Sa’d (radıyallâhu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalâtü vesselâm) buyurdular ki: “Eğer dünya Allah nazarında sivrisineğin kanadı kadar bir değer taşısaydı tek bir kâfire ondan bir yudum su içirmezdi.”                                                                                                                   

Hadis, dünyanın değerinin Allah(Celle Celaluhu) nazarında düşüklüğünü ve hakaretini belirtmek için bu teşbihte bulunmuştur. Mana şudur: “Dünyanın Allah nazarında zerrecik değeri olsaydı, kâfir ebediyen ondan istifade edemezdi.”

Ancak hemen belirtelim ki, burada kınamada bulunulan, Allah’ın zerre miktar değer vermediği belirtilen dünya, kâfirlerin dünyasıdır, nefs-i emmâreye bakan, Allah’a küfür, isyan ve fısklarla dolu olan ehl-i dalâletin dünyasıdır. Müminlere mescid, ahirete tarla, Cenâb-ı Hakk’ın isimlerine ayna ve sanatı İlâhiyeye teşhirgâh olan dünya değildir.

Hadis/ Tirmizî, Zühd 14, (2323); İbnu Mâce, Zühd 3, (4112)
Ebû Hüreyre (radıyallâhu anh) anlatıyor: “Resûlullah (aleyhissalâtü vesselâm) buyurdular ki: “Dünya mel’undur, içindekiler de mel’undur, ancak zikrullah ve zikrullah’a yardımcı olanlarla âlim veya müteallim hâriç.”

Şerhi / Mel’ûn: Lanetlenmiş, yâni Allah’ın rahmetinden uzak olan şey demektir. Burada Allah katında makbul olmayan, O’nun iltifat ve sevgisinden uzak olan, şey demektir.

Dünyadan maksat da insanı, Allah’ı anmaktan alıkoyan, Allah’­tan uzaklaştıran şeylerdir. Dünyanın aldatıcı şeyleri, kulu yaratıcı­sından uzaklaştırdığı için Allah katında makbul ve sevimli sayılma­mıştır,

Tuhfe yazarının beyanına göre el-Kari, el-Mirkat’ta: Bana öyle geliyor ki hadisten şu mana kastedilmiştir: Dünyada Allah’ı an­mak, din âlimi ve dini ilimleri öğrenmeye çalışanlardan başka ne var­sa hiç biri övgüye lâyık değildir, bilâkis aldatıcı olması hasebiyle yerilmiştir, der.

Hülâsa: Dünya hayatında Allah’ı anmak, O’na kulluk ve ibadet etmek, buna uygun söz, fiil, durum ve davranışlar ile dinî ilimlerle meşguliyetler dışında kalan ve insanı Allah’tan uzaklaştıran dünya cilveleri ve aldatıcı şeyler Allah nazarında makbul ve sevimli olma­yıp bilâkis, menfurdur.

Kıssa / Abdülmelik  Ebu Hazım’a sorar `, “Ey Ebâ Hazım ölümü niye kötü görüyoruz” dedi. Ebû Hazım: “Çünkü ahiretinizi harap ediyor, dünyanızı mamur ediyorsunuz. Tabii olarak da mamur dünyanızı bırakıp harap ettiğiniz ahirete gitmek istemiyorsunuz.” diye karşılık verdi.

ÇALIŞMA BİZDEN, TEVFİK ALLAH”TANDIR.        SELAM ALEYKUM.