ASRI SAADET’İN VEFA ÖRNEKLERİNDEN HZ. NEHDİYYE (R.ANHA)

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd Alemleri yoktan var eden idare eden, çekip çeviren, Rahman, Rahim olan yaratmış olduğu insanoğluna kurtuluşun yolunu Kur’an ve Sünnet ile bildiren, kayıtsız şartsız hakimiyet yetkisine sahip tek merci olan Allah azze ve celle’ye mahsustur.

Salat ve Selam Alemlere Rahmet olarak gönderilen yaşayan Kur’an kendisine uyulmadığı izinden gidilmediği müddetçe kurtuluşun hayal dahi edilmeyeceği Müslümanların son örneği ve önderi olan Hz. Muhammed (sav)’e onun ehli beytine, sahabesine ve onun yolundan, izinden gitmek için mücadele eden gayret gösteren tüm Mü’minlerin üzerine olsun inşaAllah.

Nehdiyye (r.anha) Nehd bin Zeydoğulları aşiretindendir. En çok işkence gören sahabiler arasındadır.

Nehdiyye(r.anha) Abdüddar kabilesi kadınlarından birinin cariyesi idi. Nehdiyye ve kızı Allah Rasulünün davetine koşmuş, İslam’ın nuru ile nurlanmış, şereflenmişlerdi.

Fakat sahibi olan kadın azılı bir müşrik olduğundan Hz. Nehdiyye(r.anha) ve kızına çok kötü davranıyor ve onlara işkence ediyordu. İman ettiklerini İslam’a girdiklerini duyunca artan işkencelerle onların hayatlarını iyiden iyiye zora sokan müşrik kadın zalim kadın: “Muhammed’in ashabından biri seni almadıkça azabımdan kurtulamazsın” deyip sürekli tehdit ediyor onları imanlarından döndürmeye çalışıyordu. Ama onlar imanın tadını almışlardı ne pahasına olursa olsun dönmezlerdi ama onun imandan uzak aklı bunu anlayamazdı.

Zalim kadın bir gün Nehdiyye(r.anha) ve kızına işkence etmiş, sonra biraz un verip bir yere iş için göndereceği sırada: “Vallahi sizi asla âzâd etmeyeceğim!” demiştir. Tam o sırada Hz. Ebubekir oradan geçmektedir ve olanlara şahit olmuştur.

Hz. Ebubekir(r.a.): Ey filanın annesi! Yemininden vazgeç der. Kadın ise: “vazgeçilsin, amma onların inancını sen bozdun! Onları satın alıp, sen âzâd et!” diye. Hz. Ebubekir’e teklifte bulunur. Hz. Ebubekir: “Onların kurtulmalarının bedeli nedir?” diye sorar. Kadın ise; “şu kadara… şu kadara” diye cevap verince, Hz. Ebubekir: “Aklım onları! Hürdür ikiside!” der.

Sonra Hz. Ebubekir(r.a.) Nehdiyye ve kızına hitaben: “Haydi ona ununu verin.” Deyince Hz. Ebubekir(r.anha) hepimize ibret olacak bir ders verir: “Ey Ebubekir un’un yapılacak işini bitirdikten sonra, kendisine geri versek olmaz mı?” diye sorar.

Hz. Ebubekir(r.a.)’da: “İsterseniz Öyle yapınız!” diye cevap verir.

Hz. Nehdiyye (r.anha) o anda kızıyla birlikte hür kalmasına rağmen, kendisine ve kızına o kadar işkenceler etmiş de olsa sahibine karşı vefa göstermiş, işini bitirdikten sonra oradan ayrılmıştır. İşte İslam’ın, İmanın, ahde vefanın güzelliği…

İşte sahabeyi 1440 sene sonrasında dahi anılmaya değer kılan şahsiyetleri, imanları, inançları, mücadeleleri ve Ahde vefa göstermeleri…  Ne büyük ne güzel ahlak ki kendisine zulüm edene dahi vefa göstermeleri ki zulme işkenceyi edene karşı verdikleri söze karşı hiç vefasız olurlar mı?

Ya bizler bizler ne kadar vefalıyız Rabbimize verdiğimiz söze karşı…

Halbuki bizlere de vermiştik onlar gibi Rabbimize söz kitabımız Kur’an-ı Kerimde Allah azze ve celle bize ayette bildirmiş ki:

“Hatıla ki Rabbin, Adem oğullarından, onların bellerinden zürriyetlerini çıkarıp “Ben sizin Rabbiniz değil miyim” diye sormuş onları kendilerine şahit tutmuştu. (onlar)”Evet şahidiz Rabbimizsin” dediler. Kıyamet günü “Biz bundan habersizdik!” demeyesiniz.”(Araf 172) buyurmaktadır.

Evet Allah azze ve celle bütün insanlıktan söz aldığını bize bildirmiştir. Bütün insanlık Allah azze ve celle’yi Rab kabul etmiş söz vermiştir. Bu dünya hayatı işte o söze vefa göstermenin yeridir.

Evet dünya imtihan yeri verdiğin sözün gereğini yerine getirme Allah azze ve celle’yi Rab, İlah kabul ettiğin ispatlama yeridir budur imtihan…

Onların Rab’lerine verdikleri söze vefalı olmaları bunun gereği gibi yaşamaları değil midir? İnsanlar içinden çıkarılmış en hayırlı ümmet vasfını almaları?

Onlar Rab olarak Allah azze ve celle’yi, din olarak İslam’ı Rasul olarak Hz. Muhammed Mustafa(sav)’i kabul edip hayatlarıyla bunu ispatladılar. Nitekim seçimleri ve akabinde getirisi olan mücadeleyi yerine getirip cennet’i kazandılar.

Peki ya bizler Ne yapıyoruz? Nasıl yaşıyoruz? Ey Müslümanlar!

Sahabe gibi vefa mı? Yoksa vefasızlık mı? Meziyetimiz bir rüzgarın savurduğu yaprak gibi kim ne derse o tarafa mı meyledip ordan oraya savruluyoruz? Yoksa bir çınar gibi rüzgara karşı gelip Kur’an ve Sünnete mi tabi oluyoruz? Ne yapıyoruz? Sonumuz nereye gitmekte farkında mıyız? Allah azze ve celle’ye verdiğimiz söze karşı vefasızlığımızın sonu ne olacak? Hz. Muhammed(sav) ‘in izinden gitmenin ona uymanın getirisi bizlere ne olacak farkında mıyız?

Dünya fani ve çarçabuk geçip harap olacaktır. Dünya izzeti, mevki, makamı, nimetleri insanoğlu için bir seraptır.

Ahiret yurdu ise hayatın ta kendisidir. İşte bu nimetlere ulaşmak itikatta, sözlerde, fiillerde, öncekilerin ve sora gelecek olanların efendisi peygamberlerin sonuncusu olan Hz. Muhammed(sav)’e uymakla elde edilir.

Nitekim Allah azze ve celle kendisinin rızasına, hak yola ulaşmanın yolunu göndermiş olduğu Rasule uymaktan geçtiğini bir çok ayette bildirmiştir.

“Kim Allah’a ve Rasule itaat ederse gerçek o büyük bir kurtuluşla kurtulmuştur.”(Ahzab 71) buyurulmaktadır.

Ayeti Kerime’ye baktığımızda Allah itaati emretmiş akabinde önce Allah’a sonra Rasule itaat edenlerin, onun yürüdüğü yoldan yürüyen, davasını dava edinenlerin kurtuluşa ereceklerini bildirmiştir.

Kurtulanlardan olmak istiyor isek verdiğimiz  vefa gösterip, yüklendiğimiz emanet’in gereğini yerine getirip, Allah azze ve celle’nin gönderdiği son Rasul’e ittiba etmek zorundayız. Başka kurtuluş yolu yok…

Hz. Nehdiyye (r.anha)’nın vefatıyla alakalı bir bilgiye ulaşamadık.

Rabbim hepsinden Razı olsun

Bizleri de sahabe şuuruyla şuurlandırsın.

Onların ahdine sadık oldukları gibi bizleri de Ahdine sadık olan kullarından eylesin İNŞAALLAH.

VELHAMDULİLLAHİ RABBİL ALEMİN

SELAMUN ALEYKUM