TEVEKKÜL DİNİN YARISIDIR

                                     BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd, övgü, sena, yücelik alemleri yoktan var eden Rahman, Rahim, Aziz, Cebbar olan Allah azze ve celleye mahsustur.

Salat son rasul ve nebi örneğimiz önderimiz Hz Muhammed (sav)’e, selam ailesine ashabına ve bütün Müslümanlara olsun.

Allah’a tevekkül etmek büyük bir etkiye sahip yüce bir makamdır. Hatta tevekkül imanın en büyük görevlerindendir. Amellerin en faziletlisi Rahman’a yaklaştıran ibadetlerin en büyüğü ve tevhidin en yüce makamıdır. Hiçbir iş Allah (cc)’a tevekkül etmeden ve ondan yardım dilemeden gerçekleşmez.

Tevekkül ibadetten önce gelir, çünkü insan muradının gerçekleşmesi için Allah’a tevekkül eder. Dolayısıyla tevekkül bir vesiledir. Allah’a sığınmak ise gayedir. Tevekkül en üstün en faziletli ve kadri en yüce mertebelerdendir.

İbni Kayyım şöyle der: “Tevekkül dinin yarısıdır diğer yarısı Allah’a sığınmaktır. Din Allah’tan yardım dilemek ve ibadettir. Tevekkül Allah’tan yardım dilemektir. Allah’a sığınmak ise ibadettir.”

Müslüman fert bütün amellerinde Allah’a tevekkül etme meselesini vacip değil dini bir fariza olarak görmelidir. Ayrıca tevekkül sadece dini konularda değildir, dünya işleriyle de ilgilidir. Bunu ikisinde de başarmak gerekmektedir. Tevekkül bir inançtır.

“Eğer müminlerseniz ancak Allah’a güvenin.” (MAİDE 23)

İbni Teymiye şöyle diyor: “Allah’a karşı ihlaslı davranmak vacip olduğu gibi ona tevekkül etmek de en büyük vaciplerdendir. Zira Allah ayetlerde abdest almaktan veya gusül etmekten daha çok tevekkülden bahsetmiştir, kendisinden başkasına tevekkülü yasaklamıştır.

“Ey Muhammed yüz çevirirlerse de ki Allah bana yeter ondan başka ilah yoktur. Ben sadece ona güvenip dayandım O yüce arşın sahibidir.” (TEVBE 129)

Bu ayetten de anlaşılıyor ki dil ile Allah’a güveniyorum yetmiyor. İnsanların çoğunluğu da Allah’tan başkasına güvenip dayandığını iddia etse ehl-i tevhid illa Allah diyen bir müslüman Allah’a onun dinine teslimiyeti sadakati tam olmalı, o da yine tevekkül ehli olmaktan geçer.

Bunu daha iyi anlayabilmek için Resulullah (sav)’ın bir hadisini paylaşalım:

“Ümmetimden 70.000 kişi hesapsız cennete girecektir.

Rasulullah (sav) hadisin devamını açıklamadan evine girdi sahabe şöyle dedi: “Allah’a iman eden rasulüne itaat eden bizleriz, onlar biz miyiz yoksa İslam dini üzere doğan çocuklarımız mı? Zira bizler cahiliye döneminde doğduk.

Bu sözler kulağına ulaşınca Allah resulü şöyle dedi:

“Onlar gizlice kulak kabartmazlar, kötülük düşünmezler, kendilerine zarar vermezler, sadece rablerine tevekkül ederler.” (MÜSLİM, İMAN 374)

Cennete hesap vermeden girmek ne demek, vasıfları çok ağır öyle değil mi? Üzerine vazife olmayan şeyleri sözler konuşmalara ilgi duymamak, merak etmemek, hiçbir şekilde müminlere kötülük düşünmemek, sana kötülük yapsa da Allah için affetmek zor işler, kendilerine bedensel ruhsal zarar vermezler zaten başkasına zarar vermekten kaçınan kendisini korumaya muktedir eder. Rabb’i onu yalnız onu yaratan, rızık veren, yediren, içiren, kuvvet sağlık veren Rabbine güvenmek, makamlara, mevkilere, işine, kazancına, ticaretine  eşine, akraba arkadaşa değil yalnız Allah’a güvenmek. Rabbim bu aciz kuluna bunu nasip et nasip et nasip et.

İsteyen bütün müminlere bunu vasıf et sen ol dersen oluverir sen aziz azim olan tek ilahımızsın.

Böyle bir anlayışı kuru kuruya elde etmek mümkün değil ya! Rabbimiz bunun yolunu Kitab-ı Kerim’de şöyle zikrediyor:

“Müminler ancak Allah anıldığı zaman yürekleri titreyen kendilerine Allah’ın ayetleri okunduğunda imanlarını arttıran ve yalnız rabblerine dayanıp güvenen kimselerdir.” (ENFAL 2)

Müslüman Allah’tan başkasına ümit etmez O’ndan başkasına yönelmez O’ndan başkasına sığınmaz, ihtiyaçlarını ancak O’ndan talep ederler. Onun dilediğinin gerçekleşeceği dilemediğinin gerçekleşmeyeceğini bilirler ve onlar ululazım peygamberlerden olan İbrahim Aleyhisselam’ın ateşe atıldığı zaman ki tevekkülüne ne sarılırlar.

“Allah bize yeter onu güzel vekildir”

Rabbim ümmeti Muhammed’i mütevekkiller’den eylesin.

Amin