ŞÜKÜR

Hamd; Alemleri yoktan var eden,  Rahman ve Rahim, Din günün sahibi, kendisinden başka bir ilah bulunmayan, yarattıklarını rızıklandıran, yegâne Hakimiyetin sahibi olan Allah (C.C)’ya mahsustur. Salat ve Selam;  Alemlere rahmet olarak gönderilen, kendisine itaat edilmedikçe kurtuluşun asla mümkün olmayacağı, Allah (C.C)’ın dininden asla taviz vermeyen, , müminlere karşı şefkatli, kâfirlere karşı ise şiddetli olan Rasulullah(sav)’a, aline, ashabına ve onun izinden giden müminlerin üzerine olsun inşaAllah.
Şükür, verilen herhangi bir nimetten dolayı, bu nimeti verene karşı söz, fiil ve kalp ile gösterilen saygı ve karşılıktır. İyiliğin kıymetini bilmek veya iyilik yapana bu hissi göstererek nimeti ve iyiliği anıp sahibini takdir etmektir. Daha geniş bir ifadeyle şükür, Allah’ın(C.C) nimetinin etkisinin kulun dilinde ‘itiraf ve övgü’ olarak, kalbinde ‘şahitlik ve muhabbet’ olarak, organlarında da ‘itaat ve boyun eğme’ olarak ortaya çıkmasıdır. Şükür kelimesinin zıddı ise inkârdır, nankörlüktür; nimeti unutup örtmektir. Şükür, kişinin nail olduğu nimeti bilmesi ve bunu çeşitli şekillerde açığa vurmasıdır.
Şükür, ihsan yapanın, ihsanını anarak övmektir. Şükür, nimet verene kalbin sevgiyle, organların itaatle, dilin onun zikri ile ve onu övmekle meşgul olmasıdır. Şükür, Allah’ın(C.C) nimet vermesinden dolayı O`nun ihtiyacı olmadığı halde O`nu övmekle lezzet duymaktır. Şükür, her türlü nimetin tek ve gerçek sahibinin Allah(C.C) olduğunun şuuruna varmak ve bunu saygıyla ifade etmektir.
Kur’an-ı Kerim, insana sayısız nimetler verildiğini, insanın bunları veren Allah’ı(C.C) bilip, hizmetine sunulan bu nimetlerden dolayı minnet duymasını ve bu minnettarlığını çeşitli şekillerde ortaya koymasını söylüyor.

ŞÜKÜR ÜÇ ŞEKİLDE EDA EDİLİR:

1- Dil İle Şükür: Nimet sahibini anmak, O`nu övmek, O`nun nimet sahibi olduğuna iman etmekle ve bunu Tevhid kelimesiyle ilan etmekle olur. Bu basit bir teşekkür ifadesi değil, dil ile `şehadeti` getirmek, dil ile doğru sözlü olmak, dil ile Kur`an`ı tasdik etmek, dil ile İslâm`ı anlatma, Kur`an okuma ve dil ile Allah’ıı(cc) çokça zikretmek ve buna benzer dil ile ilgili kulluk görevlerini yapmakla yerine getirilir.

2- Kalp İle Şükür: İmanı kalbe yerleştirdikten sonra nimet sahibinin Allah olduğunu kalp ile tasdik etmek, vahy ile gelen şeyleri kabul etmek, kalbe Allah’tan(C.C) başka kimsenin korkusunu ve sevgisini koymamaktır.

3- Fiil İle Şükür: Bedenin organlarıyla nimet verene itaat etmek ve O’nun yüce emirlerini yerine getirmektir. Kısaca İslâm’ı her bakımdan yaşamaya çalışmaktır. Çünkü nimet vereni bilip O’nu övmek, bir anlamda O’ndan gelen her şeyi kabul etmektir. Allah’a(C.C) şükür; hidayete uymak, İslam`a teslim olmak demektir. Şükür, söz tekrarından çok, uygulamadır, eylemdir.
Şu halde, yalnızca dil ile “Allah`ım! Sana şükürler olsun” demek şükür için yeterli olmaz. Fiil ile şükür, Allah`a hakkıyla kullukla beraber aynı zamanda Allah’ın(C.C) verdiği nimetlerden Allah’ın(C.C) diğer kullarını da faydalandırmaktır. İnsanların çoğu bunu yapmadan sadece dille söylemekle yetinerek şükrettiklerini sanıyorlar.

“Ey Davud ailesi! Şükredin. Kullarımdan şükreden azdır.” [Sebe-13)

“Eğer siz gerçekten yalnız Allah`a kulluk ediyorsanız, O`na şükredin.” [Bakara-172]

Ayet-i kerimelerde “şükür kelimesini söyleyin” denilmiyor, “şükredin” deniliyor. Bu da şükrün, Allah’ın(C.C) emrettiklerini yerine getirip nehyettiklerinden de uzaklaşmakla eda edileceğini gösterir. Dolayısıyla şükür, bazılarının zannettiği gibi sadece namazlardan ve yemek yiyip doyduktan, su içip kandıktan sonra “elhamdülillâh” “şükür Sana ya Rab” demekten ibaret değil; bunun yanı sıra ibadetin fiilen eda edilmesi demektir. Resulullah(sav), geceleri yataktan kalkıp ayakları şişinceye kadar namaz kılmasının sebebini öyle açıklıyordu: “Şükreden bir kul olmayayım mı?” (Buhari-Teheccüd 6, Müslim-Münafikin 81)
Demek ki Allah`ın Resulü, şükretmeyi, sadece dil ile yapılan bir övgüden ibaret görmüyor, aksine şükrü, bizlere bütün nimetleri sunan Allah’a(C.C), bedenin bütün azalarıyla yapılan bir ibadet olarak görüyor. Yani Allah’ın(C.C) vermiş olduğu nimetlerin etkisinin, kulun dilinde övgü, kalbinde sevgi ve azalarında itaat ve bağlılık olarak ortaya çıkıp ispatlanması demek olduğunu söylüyor.
Gerçek şükür için, dilde Allah’tan(C.C) başkasının övgüsü olmamalı, kalpte Allah’tan(cc) başka sevgili bulunmamalı, mahlûklardan biri sevilse bile Allah (C.C) için sevilmelidir. Allah(C.C) sevgisi insanın kalbine yerleşince de, insan o sevdiğinin bütün emirlerini tüm organlarıyla yerine getirir ve bütün yasaklarından da çekinir. İşte hakiki şükür budur.

“Yalnızca Rabbinin nimetini anlat; onu minnet ve şükranla an.” [Duha-11]

Allah’ın(C.C) vermiş olduğu nimetleri itiraf etmek, bu nimetleri kendi tecrübesine, zekâsına, çabasına, makamına, şöhretine ve kuvvetine değil; sadece Allah’a(C.C) dayandırmaktır. Karun, kendisine verilmiş olan nimeti, kendi bilgisine ve becerisine dayandırınca Allah onu, bütün malı ve mülkü ile birlikte yerin dibine soktu. Bunun için, normal olarak kişi, kendisine bütün bu nimetleri veren Allah’a(C.C) şükretmelidir. Kendisine nimet verenin Allah(C.C) olduğuna yakinen inanan, O`na hamd ve sena eden kişi, kendisine verilen bu nimetleri Allah’a(C.C) isyan yolunda kullanmaz. İşte bu rükünleri gereği gibi yerine getirdiğimiz zaman, hiç şüphe yok ki, Allah (C.C), bize verdiği nimetlerini daha da çoğaltacaktır.

“Eğer şükrederseniz, Andolsun ki, size (nimetimi) arttıracağız.” [İbrahim-7]

Rabbim verilen nimetlere karşı şükredebilen kullardan olabilmeyi bizlere nasip etsin inşaAllah..

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN