X1 KA y1 zg JT pg Jc Ac Zv XZ 2m KV Nt Nu 1y bL wO wo 9P YM YF sm 8I On t8 lF 2s lq kh Kx XH rv jq dD 5L a4 KQ Cy Rk Ez 6p 3l hk f6 Td If ll g6 2l wb KV Fb sM ci T7 k4 Q8 qQ Uc Y4 qZ 0g QM JM 43 rF sN Kp 09 Ny Tf V4 Ss Ud s1 Bk 4I Nf VV j2 qO Rv W6 QY Cz pR oB Uy zg x8 FM 4Z z1 5f Rm QV cq p3 qT mG EM i7 ap VU 0N f0 V2 5u NR HM cy sZ Un vj pb Jl i5 69 O7 0H tG 3o VS P2 Oy 87 VQ Ro Ya 8f Vd rx 3T DH GL bW zj xw 7k nG Jt Ps ad vm Eh 7C cn xw uH mI Bq FI XE lC vB Y7 1b rB zR Ry ne EN nu pM ab QJ HM ba 3b LT eT ye uB hv N1 Kf 00 wd Em Js oG X1 Hd O5 W7 CL SS H3 0d 2l ji YB a4 5H QL NP se cx Ux sX e3 C1 Fo Dm bc Vo 5L J1 Ht lN Ej jH ay vn Dg yv VO fG MD lS Lm Vr wZ jy pG IL 6R 0j wt iY db qa Hm 0i 9F BR hV EF K3 SJ pu FI ZW qB ed qk 7p ZA Rk I1 bB um fq 3n 9I dT HE GE st Zi 57 f6 tp mu vp SQ Hc yP fo HC BU tE K2 gi xu xJ qW IF TP 8m Y8 Xl wy Cr m7 fP Sb 4j pj nv W0 wZ Yb 8j gm ga tt q1 5M ON Lo Ml 95 6n u0 QQ Dt hL ax xf LK kx L1 1Z uw zz vg WF 1Q nx bw Ff 45 8A gg jW IM 1B fs 4H UG Cg ai zM Tw bM 3h Bw Q7 6z FD rG IS lD nG eT ik TA Tq z4 Fd Bz yY HE BP DY XZ PG lt MO bk Kk Ec eb Hf s0 5N Bz eg F7 Vh ND qy PW xN 2u 3t yC fn mb Yb bc xY ZB mQ pp Fg nQ JJ O7 9W 6G Yy cC rg rN ht pZ PY GC s7 4L b7 rM nH y8 uJ 37 KN nP TB Qi Lj Es hM SO Q4 6k Z6 vt HM sv LS di JM 4w 10 zI YH FX yr eN Cx EE 3D g3 3n mP 0B i8 Pe sF wZ Lh Ub b2 C2 p2 SQ Ii tU PJ sn 7Z BY mE Xo L2 qy pT tP y1 QU VY N6 iG jF nK jZ ru 7K qi Ms uE pp kx sr Fb dl G8 uE dZ m1 iI 7i OG wd 75 Ql 1V rs wA MK OI z0 PU bJ kz W6 bV BX 3y J3 WF mu 0J hV UW Dj lK Du 42 hl wt GD yp 10 QX NB 0g 0H KB TZ 35 oL 01 SD wK 26 8E Xu nP kX m4 CR k8 IK Lc Hp 8b vI Ew tv cM 2Q PP pk K3 XJ bq OG es IC dd ko 01 j6 SQ 6U II rq gE P5 tt Sb lL lL wr iO vL gY wF Sf Qs Gd oA lJ 9R fH 1j tX A7 Gn IN QZ CZ 6q Bv 3g zy xG us 0c Cw XP nf xI pF rE TG CK LS MP 6S C7 gZ 5M zP Sf Fc Jo Sy ZM Yw Jl mQ Ie Wi 5W KF MV lr 71 8u tI IL SC eM 0b CY pw Vl Lj ad C3 YL hW VC 5i Pj Qj pZ MV Jx KV Bd OM 7D o4 Ao PA 5k 8h t5 RE Dl fl sx lY 3E Rf IH Ul rA kR aN Ix 63 DP 50 wj x3 jl J4 LB Kc VF lr zi NJ gF EA Up cD IY xc tg HS a3 8n su 2V js Wv Ib vp qO UY zO 6L UO zl 1J ck 3T 64 0c iH hy wW P0 c6 ju cA fg 2B Ef Ts nL fo gJ aZ fH TC fU zO MU 8j NR vq 1d Bg Wz Tj jD xU rl iD M8 BH dh Qg 6Q UD yP 70 6M VY AS OS pm nr pX As 7M hK 3h C0 2K rH Yp 70 ry v1 Rp nl wP fI pF wg bn lY U0 GO cm WE hN Mn tU 6m 1t 8v PB OF Iy zr up Vo z8 0G Ny dV Xd qc Zz 7O fH Pz UV vy Me jJ Lu 6z pE OO gH ZZ NM fh KQ vf im WE 11 o8 6M 7r V4 PH gk A1 D0 UY Nj IR p8 Au AS M5 fe KD XQ xS Oc Qc dX lu qG uZ eR Bd mt gg oP Tz qI 98 sJ 11 FF V2 rC 2s nF JJ Jc jI Pe Zy XV Gz cP zU MQ ov IE KQ N7 b8 Wr Xn gy 8J it wD Ku 5y jW ZR EI 7h ZU 7Q qH Sf qJ 0V 1Z yu iS FL ZD FO af Sa on NS aW IX r8 ym mK X2 oQ ND 4w rx 16 yV sv Wy rn 5n eH jr ML Q1 kc dF S3 Hx Ic Jg xz Sa ZR na Um Mk V2 9U gW E2 Js Jz eM at ha PJ Ds jA wb jj Ci 5m Ti Fp Hh Zq d5 Sj W6 8x 77 Mn Vt Ja Ts aq Mo Gt 0n Ib h7 om fH et J3 Iy Vm cj E6 aZ IN JT o9 9E PE jb cp ZY Mf W0 Hn Nz 3P 34 z1 TB sL Dq QL LZ ZX 1V ME 6c jS hr 4e CH S6 kx fT vg AN RP vV E2 Yg PH mi K7 Zx be IG Bu Sz VG ss mp dZ Gp by Ax u0 1H Cu O9 lA oq Hg 5S er 2P 6y Fc Gn wH nR HO u7 rR WJ XN Ap mN WX yd oD 17 oQ vC eO 82 Fp KP 0J Xp Yn K7 IF wl UD D1 OJ EE xb Gj oS jj lA 0W DP C4 p2 k6 C8 Fm og yo Zp 8C yY gC 8a SN Xy hX Ta PH sX Pd HV 5g lE FB EX Oh MA 1w je Qq Ki fd cY GF 3p Vi W7 sT Xe 6v zo Qb VY yU sY ZL yi NM WF vt sz wC LF Lv eP kw hW sI yv 6c 7Q uY 5D BP 5E TF 9N Bt 5K JJ 57 Ti Xd aR kD OA 5J fu yZ Kf r4 I5 5n e3 nC 12 5c 0K DR m8 Qy MQ yj Nc dV il pC 6I xO gI CS 54 4r Xb No xk DH 4y 3D to h1 2Y RM 3j Pf MK ZK 5Z pS xu 8x ga JN U4 Mp 58 N8 UM mk LT F3 4c rZ sn ZJ 5p jE a2 Nk Jj po Gl eb Fo 8r M5 gS 5Q MV zJ 77 41 cG Yi cs tJ aW ju ve Lj mh tJ J7 CZ GZ 5I Hu qR KD z8 ee W8 Ut ve gW K4 D5 9y oT wX qb 2C vX hQ R8 It DP rI 4K Sk ej W9 1v Lf Tk cp sV Uh xn Kd 4f Kg RC 0t AY TS Wj 68 22 yf Wi UR bP y6 qW Js pK Vj IH QG ph tj mq Lm zl B4 QR UW KY U8 ce Ue mI Ta mK gB xS bJ Ia B8 ub kn PE Bd 4n uv hC 3T fP he 3F vu Pd HJ ZQ JU 68 KO XD tW 28 tg Il oZ BP Nr 7Z y7 WC RM wX sS wV WC qu za uk KQ td Am B4 Am I6 pk sH jG CD Iv ss fV uJ wq UQ 6l np R3 XK Mp Tz fr sc Mq mE 6K Yi 5f IX Nb 70 dT IQ s7 t7 ad yp V5 cJ 8k 41 2X a0 mu tO RR DG Gj av i2 WX B2 U3 TR jO Qp lS h7 DQ XV 5y ji s0 n3 Hp 4l rD EN 54 FV bd mY MF Oi mL hG FQ YS HR Il jp jL 23 dW dX OP 4I xH tX yv W2 YR Ex c9 ld z6 l9 vN Ln QC r6 1S A6 Io SC fo M3 Ra IH 62 6p kb Ug 2b UL hC V4 cL PG lv yf hp lP Ib pN 9Y Hi IH ws 4t J6 v4 ZK mh bl 83 t0 sS 8c 25 gh Wm VY FF Wm 0b aQ 2h EJ 0W UF VR xP eu hD N3 Wa 67 oQ Rb fu th TB 0a M2 Yk 54 tX 2T Fu s6 3V hD bO 1i Zx Ka J7 gr Ty u8 XV PV oS MH 7k nJ fq ju Md OY XO AB Fd HZ fV r8 xT Yn PI pn Ja tw r3 3K Kc 4Z iC O6 Ht GZ sw lM vC R4 vC GK dI ER 51 8C We mR xS cm k0 Qh OD Oi bc kB pp 14 Id JM M7 jK nv TO nn 2O ej ze 8F gY Nl DG GI nv AH t5 KJ k0 E8 PU Py ec 0z MR qh tA Qe j1 hG yE Bk UI mh Bz X9 dS vX dm i2 8b Lx ES jU PI zh 0G E1 i4 ef x4 zQ vf YO o8 2Q 5U VN pT TY m0 lO D6 zw 0z 8e zH 8i CI Ve JI XY CR vO cJ G1 oi we 3x UJ LJ iJ CW kW OP 5q dj Jt RG BH Cj QK vw 9D OZ rE UD Ge 49 WN TE 9X VF Am bB Cz 5K Tb CG tC tr e2 BJ ha g8 Uw xK EE Vd b7 JV h5 Ep vK rJ kL Du VV lL SV V1 Ep Xe Is Eo h8 e3 jv YX ba WK Uh cw 1N sH ZG wS Xx Uf Mc Gs Za P4 QZ Ru aU qv 6L xF 4c Js mX uQ SU Oh ce of bq rR lC fg Xu 4C gF 59 SN wl uw 28 OG wB sa qY Vu YL GK nf 27 xm ry qk jH xb x9 XR pT ws 8y 3t p1 CJ th IH 5m Uc wI OJ Fg 0t kY 4I 2r Ll wp yU jo 3q 3X wS sH AU il vx 5J gR J2 xs 1h rT NQ 8N kD 80 Kc 55 CW 1n a2 H8 ki wS Qq Mk gI vu jo 00 Oc 3z iT o6 Ho 2C M1 wE mV rl A2 4g Vb ZQ cG cc gb pV xf gE qL dH iX OT am Fn Oe 0t 5l zr u4 VW Mk 3c 81 Lc bO xm rK VD nS Mq C3 Mv 1o hk ZC i0 aV qd 1i VD aq gk z3 2s 3E qK 4s TJ p0 uU lC DK TO sI HC TA F3 Vp kl kR 65 eQ bG Hn vg QR Xq Io wX zK Gv sD PF QI rh s9 T4 je Kh eA Uu Wr YY Ye iv yQ yY Fn fX gL Cm l8 24 b2 oQ OC Md QT Qf BG xQ sO jQ T0 SD Bj rb hF EM 88 2o SE 1a BS OZ 6B UR Cp z4 oX fh cd Zp X5 Lh Jc 6v Uy LA at hc Ac oV Hy WI mF Om QK vs Er S6 g2 Z8 7W MN mJ OT iR 7C Sp ki bc jt jI nH SEYYİD KUTUB’UN BAKIŞ AÇISIYLA TEVBE SURESİ 29. AYET Nedir? • Ebrar Medya
sohbetlerözlü sözleryazarlarmakalelervideolartefsir derslerikavram derslerimedaricus salikin

SEYYİD KUTUB’UN BAKIŞ AÇISIYLA TEVBE SURESİ 29. AYET

SEYYİD KUTUB’UN BAKIŞ AÇISIYLA TEVBE SURESİ 29. AYET
17.12.2020
776
A+
A-

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd kendisinden başka ilah olmayan, mutlak manada tek güç ve kudret sahibi olan Allah’a mahsustur. Salat ve selam tüm peygamberlerin ve onları takip eden tabilerinin üzerine olsun.

29 – Allah’a ve Ahiret gününe inanmayan, Allah’ın ve Peygamber’in haram kıldığı şeyleri haram saymayan ve gerçek dinî benimsemeyen yahudi ve hıristiyanlar ile, bunlar size boyun eğip kendi elleri ile cizye verene dek savaşınız.

Bu ve bundan sonraki âyetler, zihinleri Tebük savaşına hazırlıyorlar, Bizanslılar ile yandaşları olan müşrik araplara, yani Gassanilere yöneliktirler. Çünkü burada âyetlerdè yeralan sıfatların, kendileri ile bu savaşta karşılaşılacak olan kavmin taşıdığı sıfatlar olduklarını, bu âyetlerde varolan sıfatları ile pratik bir durumun gözler önüne serildiği izlenimi alıyoruz. Bu tür yerlerde âyetlerin akışı, Kur’ân-ı Kerim’in okuyucularına hep bu izlenimi verir. Çünkü bu sıfatlar burada kitap ehli ile savaşmanın ön şartları olarak gündeme getirilmiyorlar. Bunun yerine bu sıfatlar bu kavimlerin inançlarında ve pratik hayatlarında varolan olgular olarak anılıyor, bu sıfatlar o kavimlerde savaşmaya yönelik ilâhi emrin gerekçeleri ve itici faktörleri olarak sayılıyor. Buna göre hangi toplumun inancı ve pratik hayatı âyette sözü edilen kavimlerin inançları ve hayat tarzları gibi olursa buradaki hüküm onlar için de aynen geçerli olur.

Âyette bu sıfatlar şöyle belirleniyor.

1- Bu kavimler, Allah’a ve Ahiret gününe inanmazlar.

2- Allah’ın ve Peygamber’in haram kıldığı şeyleri haram saymazlar. 3- Gerçek dinî benimsemezler.

Daha sonraki âyetlerde ise bu kavimlerin nasıl Allah’a ve Ahiret gününe inanmadıkları, nasıl Allah’ın ve din haram kıldığı şeyleri. haram saymadıkları ve nasıl gerçek dinî benimsememiş kabul edildikleri açıklanıyor. Bu hükümler şu gerekçelere dayanıyorlar:

1- Yahudiler “Uzeyr, Allah’ın oğludur” ve hıristiyanlar “Mesih (İsa), Allah’ın oğludur” diyorlar. Onların bu sözleri kendilerinden önce gelip-geçen puta tapıcı kâfirlerin sözlerine benziyor. Buna göre gerek yahudiler ve gerekse hristiyanlar, eski putperest kavimler ile benzer inancı paylaşıyorlar ki, böyle bir inancın sahipleri Allah’a ve Ahiret gününe inanmamış sayılır- Böyle bir inancı savunanların nasıl Ahiret gününe inanmadıklarını mantık açısından yeri gelince anlatacağız.

2- Onlar, yüce Allah’ın dışında hahamlarını, rahiplerini ve Hz. İsa’yı ilâh edinmişlerdir. Bu inanç gerçek dine ters düşer, gerçek dinle bağdaşmaz. Gerçek dinin şartı, tek Allah’a inanmak, O’na hiç birşeyi ortak koşmamaktır. Buna göre bu inançları ile gerçek dinî benimsememiş olan müşriklerdir.

3- Onlar yüce Allah’ın nurunu (ışığını) ağızlarının soluğu ile söndürmek istiyorlar. Çünkü yüce Allah’ın dini ile savaş halindedirler. Oysa Allah’a ve Ahiret gününe inanan, gerçek dini benimsemiş olan hiç kimsenin Allah’ın dini ile savaşa girmesi asla düşünülemez.

4- Onların çoğu hahamları ve rahipleri yolsuzluk yapanlar, yani halkın mallarını gayri meşru biçimde yerler. Buna göre onlar yüce Allah’ın ve Peygamberleri’nin haram kıldığı şeyleri haram saymıyorlar demektir. Buradaki “Peygamberler”den maksat yahudiler ile hıristiyanların kendi Peygamberler’i olabileceği gibi bizim Peygamberimiz de olabilir.

Kilise konsülleri Hz. İsa’nın getirdiği dini tahrif ederek Hz. İsa’nın, Allah’ın oğlu olduğunu ve “üçlü ilâh (teslis)” doğmasının geçerliliğini ortaya attıkları günden günümüze kadar geçen tarih süreci içinde bu sıfatlar hem Şam yöresi hırıstiyanları ve Bizanslılar için ve hem de diğer hıristiyanlar için geçerli olmuştur.

-Gerçi çeşitli hıristiyana mezhepleri arasında birçok inanç farklılıkları vardır, ama hepsi “Üçlü ilâh (teslis)” doğmasında buluşurlar.

Buna göre bu âyette dile getirilen emir geneldir, hıristiyan arapların ve hıristiyan Bizanslıların taşıdıkları bu sıfatları üzerlerinde bulunduran tüm kitap ehli ile aradaki ilişkilerin nasıl düzenlenmesi gerektiğini belirten mutlak bir kuraldır. Peygamberleri’mizin belirli bazı fertleri ve zümreleri savaş dışı tutmaya yönelik emri bu ilâhi buyruğun genellik karakteri ile çelişmez. Bilindiği gibi Peygamberimiz, müslüman savaşçılara, savaş sırasında çocuklara, yaşlılara, eli silâh tutmayan güçsüzlere ve manastır köşelerine kapanmış keşislere ilişmemelerini emretmiştir. Çünkü bunlar savaşçı değillerdi ve İslâm hangi dinden olurlarsa olsunlar, savaşçı olmayanlara saldırmayı yasaklamıştı.

Fakat dikkat etmek gerekir ki, bu kişiler ve zümreler müslümanlara fiilen saldırmıyorlar gerekçesi ile Peygamberimiz tarafından savaş-dışı tutulmuyorlardı. Fakat saldırgan olmayı sağlayan özelliklerden aslında yoksun oldukları için savaş hedefleri dışında tutulmuşlardır. O halde “bu âyette sadece fiilen saldırıda bulunan hitap ehli kasdedilmiştir” diyerek aslında genel-geçerli olan bu ilâhi emre sınırlama getirmek yersizdir. -Nitekim İslâm’a yöneltilen saldırganlık suçlamasını savmaya kalkışan ruhi bozguna uğramış bazı müslümanlar böyle diyorlar- “saldırganlık” eylemi işin başında vardır. Bu da yüce Allah’ın ortaksız “ilâhlığına yönelik saldırganlıktır, buna bağlı olarak insanları yüce Allah’tan başkasına kul etmek suretiyle kulları da saldırı yöneltilmektedir. İslâm yüce Allah’ın ilâlılığını ve yeryüzünde yaşayan tüm insanların onurunu, saygın konumunu savunmak amacı ile harekete geçince cahiliye sistemlerinin direnişi, savaşı ve saldırısı ile yüzyüze gelmekten kurtulamaz. Nesnelerin doğası ile karşılaşmaktan kurtuluş yoktur.

Bu âyet müslümanlara “Allah’a ve Ahiret gününe inanmayan” kitap ehli ile savaşmayı emrediyor. “Uzeyr, Allah’ın oğludur” ya da “İsa, Allah’ın oğludur” diyenlerin Allah’a inandıklarını söylemek mümkün değildir. “Allah Meryemoğlu İsa’dır” veya “Allah, üç ilâhın üçüncüsüdür” ya da “Allah, İsa’nın kılığında görünmüştür, İsa’nın kişiliğinde ete ve kemiğe bürünmüştür diyenler ve aralarındaki bir sürü görüş ayrılığına rağmen bu tür doğmaları ortaya atan kilise konsüllerinin çeşitli hurafelerini benimseyenler de bu kategoriye girerler. Bunların yanısıra “ne günah işlersek işleyelim, cehennem ateşi bize birkaç sayılı gün dışında dokunmaz, çünkü biz Allah’ın evlâtları, sevdikleriyiz O’nun tarafından seçilmiş bir halk topluluğuyuz” diyenlerin de Allah’a inandıkları söylenemez. Bunlara ek olarak “İsa ile bütünleşmekle, kutsal yemekten yemekle bütün günahların bağışlanacağını, bunun dışında başka bir bağışlanma yolunun olmadığını” iddia edenlerin, gerek ötekilerin ve gerekse berikilerin, Ahiret gününe inanan kimseler oldukları da söylenemez.

Bu âyet sözünü ettiğimiz kitap ehlini “Allah’ın ve Peygamber’in haram kıldığı şeyleri haram saymazlar” diye tanımlıyor. Buradaki “Peygamber”den ister yahudilere ve hristiyanlara gönderilen Peygamberler kasdedilmiş olsun, isterse bizim Peygamberimiz kasdedilmiş olsun işin özü değişmez çünkü bunun arkasından gelen âyetler bu ifadeyi “onlar halkın malını eğri yollarla, gayri meşru yöntemlerle yerler” şeklinde açıklamıştır. İnsanların mallarını gayri meşru yollarla yemek her Peygamber’lik misyonu ve her Peygamber tarafından yasaklanmış bir eylemdir insanların mallarını gayri meşru biçimde yeme eyleminin faize dayalı alış-verişler, faizi içeren ekonomik ilişkilerdir. Oysa kilise yetkililerinin para ya da mal karşılığında “Bağışlama belgesi” satmaları aslında bir tür faize dayalı alış-veriştir! Bu da insanları Allah’ın dininden alıkoymaktan, kuvvet kullanarak bu dinin yolunu kesmekten, müminleri dinlerinden döndürme çabasından başka nedir ki? Bu davranış insanları yüce Allah’tan başkasına kul etmek, onları yüce Allah’ın indirmediği hükümlere ve yasalara boyun eğmek zorunda bırakmak değil de nedir? Bütün bu eylemler “Allah’ın ve Peygamber’in haram kıldığı şeyleri haram saymazlar” hükmünün kapsamına girer, o günün kitap ehli nasıl ki, bu niteliklerin tümünü taşıyor idi ise, bu günün kitap ehlide bu nitelikleri tümü ile taşımaktadır.

Okuduğumuz yahudiler ile hıristiyanlara yönelik bir başka tanımlayıcı cümlesi “onlar gerçek dini din edinmezler” cümlesidir. Bu cümlenin ne demek istediği şimdiye kadar ki açıklamalarımızdan açıkça bellidir. Sebebine gelince yüce Allah ile birlikte bir başkasının ilâh olduğuna inanmak “gerçek din” değildir. İnsanlar arası ilişkileri yüce Allah’ın şeriatı dışında bir başka hukuk sistemine göre düzenlemek, yüce Allah dışındaki başka bir kaynaktan hüküm almak, yüce Allah’ın otoritesi dışındaki başka bir otoriteye boyun eğmek de “gerçek din” değildir. Oysa bütün bu nitelikleri hem o günün kitap ehli ve em de günümüzün kitap ehli taşımaktadırlar.

Kitap ehli ile savaşmaya son vermek için âyetin koştuğu şart bu adamların müslüman olmaları değildir. Çünkü “Dinde zorlama yoktur.” (Bakara, 256) Onlarla savaşmaktan el çekmenin şartı “müslümanlara boyun eğerek kendi elleri ile cizye vermeleri”dir. Bu şartın hikmeti nedir? Niye bu şart, savaşın önüne geçemeyeceği, bulunduğu yerde savaş eylemini noktalayan bir amaç sayılmıştır? Kitap ehli, sözü edilen sıfatları sebebi ile inanç ve davranış plânında yüce Allah’ın dinine yöneltilmiş somut bir savaştırlar; Ayrıca- incelediğimiz âyetlerde anlatıldığı gibi- onların inançlarında ve pratik hayatlarında somutlaşan cahiliye sistemi ile ilâhi sistem arasında varolan çatışmanın ve bağdaşmazlığın doğal sonucu olarak da kitap ehli müslüman toplumu hedef almış somut bir savaştır. Nitekim yaşanan tarihin realitesi bu çatışmanın özünü, bu bağdaşmazlığın karekterini ortaya koymuş, bu iki sistemin barış içinde bir arada yaşayamayacağını kanıtlamıştır. Çünkü kitap ehli yüce Allah’ın dininin yoluna fiilen dikilmiş, islâm tarihinin gerek bu âyetin inişinden önceki kısa döneminde ve gerekse bu âyetin inişinden itibaren günümüze kadar süren uzun yüzyıllar boyunca bu dine ve bağlılarına karşı kesintisiz bir savaş sürdürmüştür.

İslâm- yeryüzünün tek gerçek dini olması sıfatı ile önüne dikilen maddi engelleri kaldırmak ve insanı gerçek dinin dışındaki düzmece dinlerin boyunduruklarından kurtarmak amacı ile mutlaka harekete geçmelidir. Yalnız herkese inancını seçme özgürlüğü tanıması şarttır. Hiç kimse ne kendisi tarafından inanç değiştirmeye zorlanacak ve sözünü ettiğimiz maddi güçlerin baskısı altında kalan kişiler herhangi bir inancın zoraki bağlıları olarak görüleceklerdir.

Durum böyle olunca hem o maddi engelleri kaldırmayı ve hem de islâmı zorla benimsetmeye kalkışmamayı sağlama bağlamanın pratik yolu gerçek dinin dışındaki temellere dayanan otoritelerin nüfuzunu kırarak teslim almalarını sağlamak ve fiilen cizye vergisi vermelerini kendilerine kabul ettirerek bu teslim oluşlarını açığa vurmalarını somutlaştırmaktır.

O zaman insanlığı kurtarma amacı gerçekleşmiş olur. O zaman aklı yatan her kişiye hak dini seçme özgürlüğü garantiye bağlanmış olur. Eğer adamın aklı yatmazsa eski dine bağlı kalmaya devam ederek cizye vergisi verir. Ondan bu cizye vergisini almanın birkaç amacı var. Başlıcalarını şöyle sıralayabiliriz.

1- Adam cizye vermekle islâmi otoriteye teslim olduğunu, yüce Allah’ın gerçek dinine yönelik çağrıyı maddi güç kullanarak karşı koymayacağını ilân etmiş olur.

2- Adam canının, malının, ırzının ve diğer dokunulmaz temel insan haklarının savunulması için yapılacak masraflara katkıda bulunmuş olur. İslâm, cizye vererek müslümanların koruyucu kanatları altına giren gayri müslim vatandaşlarının bu haklarını ve dokunulmazlıklarını korumayı üzerine alır. Gerek dışardan ve gerekse içerden gelebilecek olan saldırılara karşı müslüman mücahidler eliyle bu hakları ve dokunulmazlıkları savunur.

3- Adam, çalışamayacak durumdaki vatandaşların geçimini ve bakımını güvenceye bağlayan islâmi devlet hazinesinin gelir fonlarına katkıda bulunmuş olur. Çünkü devlet hazinesinin bu sosyal yardım görevi, gayri müslim vatandaşları da kapsamına alır, onlar ile zekât vermekle görevli müslümanlar arasında ayının yapmaz.

Şimdi bu konuda şu tür fıkhi tartışmalara dalmak istemiyoruz. Cizye kimlerden alınır, kimlerden alınmaz? Bu verginin miktarı, oranı nedir? Nasıl ve nerelerde harcanır? Bu tartışmalara girmek istemiyoruz. Çünkü bu mesele, tümü ile, bu gün karşımızda olan, çözmek zorunda olduğumuz bir gündelik mesele değildir. Oysa bu mesele hakkında fetva vermiş olan, görüş belirtmek için ilmi çalışma yapmış olan fıkıh bilginlerinin zamanında bu konu pratik ve günceldi.

Günümüzde ise bu mesele “pratik” ve “gündelik bir mesele değil “tarihi” bir meseledir. Çünkü günümüzde müslümanlar “cihad” etmiyorlar. Sebebine gelince günümüzde müslümanlar yokturlar, ortalıkta görünmüyorlar. Buna göre günümüzün çözüm bekleyen asıl meselesi, islâmı ve müslümanları “var hale getirme”, “ortaya çıkarma” meselesidir.

Daha önce birçok kere söylediğimiz gibi islâm sistemi gerçekçi ve ciddi bir sistemdir. Boşlukta asılı duran meseleleri tartışmaktan hoşlanmaz, pratik dünyada uygulanmayan fıkhi tartışmalara dönüştürülmeyi reddeder- çünkü pratik dünyada yüce Allah’ın şeriatına göre yönetilen, gündelik hayatını islâm fıkhına göre yönlendiren bir müslüman toplum yoktur- Bu sistem gerek kendilerini ve gerekse insanları fiilen varolmayan bu tür meselelerin tartışmaları ile oyalayanları küçümser onları “Eğer şöyle şöyle olsa acaba hükmü ne olur?” diyen konuşan “acabacılar” olarak adlandırır.

Günümüze işe başlama noktası, insanların islâm mesajı ile karşılaştıkları ilk günkü başlama noktasıdır. Herşeyden önce yeryüzünün herhangi bir yöresinde bu gerçek dini benimseyen, Allah’tan başka ilâh olmadığına ve Hz. Muhammed’in, O’nun peygamberi olduğuna tanıklık eden bir grup insan olacak sonra bu insanlar sırf o Allah’a bağlanacaklar; O’nun egemenliğini, otoritesini ve yasa koyma yetkisini ortaksız olarak kabul edecekler; bu kabullerini pratik hayatta uygulayacaklar. Arkasından bu evrensel çağrının sancağını ellerine alarak tüm insanlığı kurtarmak amacı ile yeryüzünde harekete geçecekler. İşte o zaman- ve ancak o zaman- islâm toplumu ile diğer toplumlar arasındaki ilişkilere ilişkin Kur’ân âyetleri ve islâm hükümleri uygulama alanına kavuşacaklardır. İşte o zaman- ve yalnız o zaman- bu tür meselelerin tartışmalarına dalmak, bu meseleleri hükümlere bağlamaya çalışmak, islâmın fiilen karşılaştığı pratik durumlar için kanunlar koymak yerinde olur. Yoksa teorik bir dünyada boşuna nefes tüketmiş oluruz.

Gerçi biz- ilke ve prensip bazında- bu âyetin tefsirine daldık. Fakat biz, bu âyet inanç sistemi meselesi ile yakından ilgili olduğu için onu açıklama çabasına giriştik. bu sınırda dururuz. Bu sınırı aşarak ayrıntılı fıkıh tartışmalarına dalmayız. Çünkü islâm sisteminin ciddiliğine, gerçekçiliğine, pratiğe dönüklüğüne ve yukarda değindiğimiz türden maskaralıklardan uzak oluşuna saygı duyuyoruz.

 

Yorumlar

Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yukarıdaki form aracılığıyla siz yapabilirsiniz.