Peygamber Efendimizin (s.a.v) kızı Hz. Fatıma

Bismillahirrahmanirrahim

Göklerin ve yerin Hükümdarı öldüren ve dirilten, herşeyi bilen Allah azze ve celle’ye sonsuz hamd-u senalar olsun. Tevhid inkılabının öncüsü Hz. Muhammed (s.a.v)’e, O’nun Ehli beytine, ashabına ve tüm mümin, muvahhid ve mücahidlerin üzerine salat ve selam olsun.

Hz. Peygamber’in risaletinin beşinci yılında hicretten sekiz yıl önce Mekke’de dünyaya gelen Hz. Fatıma’nın doğum müjdesini Resulullah şu cümleleriyle veriyordu. ”İşte şimdi vahiy meleği bana geldi ve bu doğan çocuğu kutladı. Allah ona Fatıma adını verdi.” Cahiliye geleneğinde kız çocuğu büyük bir utanç vesilesi sayılıp babaların yüzünü kızartan ve bu yüzden diri diri kumlara gömüldüğü bir zamanda Hz. Fatıma’nın doğum müjdesi aynı zamanda kadınların kurtuluş müjdesi oluyordu. Hz. Fatıma’nın İslam kadınlarına örnek olarak zorlu ve çileli bir hayat sürdü. Çocukluğunu İslam’ın en zayıf, Müslümanların en çok ezildiği bir ortamda Hz. Hatice gibi bir annenin terbiyesi altında geçirdi. Babasının ve Müslümanların çektiği acılara en az onlar kadar oda ortak oldu.

Babası evden çıkıp İslam’ı tebliğ ederken o ya endişe içinde merakla kapıda bekler yada babasının arkasından izler ve onu kollamaya çalışırdı.

Şuna dikkat çekerim ki ondaki sadece baba sevgisi değildi. Bunu yapmasının bir sebebi de İslam’a olan inancı ve davasına olan bağlılığıydı. Onun Allah (c.c) katından gönderilmiş bir uyarıcı olduğuna iman etmişti ve biliyorduki Allah’ı seven onu da sever ve onun yoluna uyardı. ”Deki: Eğer Allah’ı seviyorsanız bana uyunki Allah’ta sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın. Allah çok bağışlayıcı ve esirgeyicidir.”(Al-i imran 31) Peki bizlerin bugün ki İslam’a ve Resulüne olan sevgisi nasıl acaba adını duyunca ağladığımız Peygamberin davasına ne kadar sahip çıkıyoruz. Daha doğrusu onun ne getirdiğini biliyor muyuz? Her namazdan sonra şefaat ya Resulullah diyenler acaba düşündüler mi hiç acaba ne emretti Resulullah. Yemeğe tuzla başlamak dışında hangi sünneti var hayatımızda.

Hz Aişe’nin de rivayet ettiği gibi Resulullah Kur’anın ete kemiğe bürünmüş haliydi diyoruz. Bunları ezberlemişiz ama bakalım biz o Kur’anın neresindeyiz. Bırakın ete kemiğe bürünmeye daha kalplere bile sirayet etmemiş kitap. Oysaki gene çok sevdiğimizi söylediğimiz Peygamberimiz buyurmadımı ki ”Size iki emanet bırakıyorum. Onlara sarıldığınız sürece sapmazsınız. Nedir bunlar? Allah’ın kitabı Kur’an ve Resulü’nün sünneti. Peki bizler hangisine gerçek manada sarılıp yaşamaktayız. Allah’ı ve Resulünün sevgisi sadece dilde ise bunun kişiye bir faydası yoktur.

Hasan Basri (Rahimehullah) şöyle demiştir: Ey Ademoğlu sakın kişi sevdiğiyle beraberdir sözü seni aldatmasın. Çünkü sen ancak onlar gibi amel edersen iyilerden olabilirsin. Unutma ki: Yahudi ve Hristiyanlar’da Allah’ı ve peygamberini severler. Ama asla onlarla beraber olamayacaklar.

İşte Hz. Fatıma babasına getirdiği dine de emir ve yasaklarına da tabi olmuştu. Her zaman itaatli, alçak gönüllü, zeki ve güzelliğiyle de öne çıkan biriydi. Evlenme çağına geldiğinde önce Hz. Ebubekir, Hz. Ömer ve daha başka sahabeler talip oldular. Son olarak Hz. Ali talip oldu ki babasının onayıyla onunla nikahlandı.

Hz. Fatıma’dan biz Müslüman kadınlara bir örnek hareket de şudur. Hz. Ali mehir olarak dört yüz dirhem mehir verir ve o bunu çok bulur. Kendisine en güzel mihrin kıyamet günü İslam ümmetinin Peygamber’in şefaatiyle affedilmesi olacağını söyler ve bu konuda dua eder. Ancak kendisi için ayrılan dört yüz dirhemi düğün masraflarına harcamak üzere hibe eder. Beş değil de, dört bilezik taktılar diye olay çıkartan bayanlar birde Hz. Fatıma’nın çeyizine bir bakın.

Babasından ayrılıp Hz. Peygamber mescidine bitişik zemini toprak eve yerleşirken çeyiz ve ev eşyası olarak şunları götürmüştü: üç adet minder, bir halı, bir yastık, iki el değirmeni, bir su tulumu, bir su testisi, meşinden bir su bardağı, bir etek, bir havlu, bir kaç postu eski bir kilim, hurma yaprağından örülmüş bir sedir, iki elbise, uzunlamasına örttüklerinde ayakları, enlemesine örttüklerinde başlarını açıkta bırakacak küçük bir yorgan.

Bunları okurken lütfen aynı zamanda kendi evinizdeki eşyalara bir göz gezdirin ki ben öyle yaptım ve dedim ki kıyamet günü, güneşten kaçıp saklandığımız ağacın altındaki o gölgenin dahi hesabı sorulacakken bu kadar malın hesabını nasıl vereceğiz. Aldığımız her nefesin hesabı sorulacakken bizlere ne oluyor ki ahireti unutup dünya süsüne bu kadar dalmışız. Adeta eşyanın kölesi olmuş günümüz modern kadınları. Nefisler o kadar doymuyor ki herşeyin en pahalısı, en güzeli olsun diye evde oturmaya yer bırakmıyorlar. Eşyalar bize hizmet edeceğine biz onlara hizmet ediyoruz.

Evimizdeki mobilyaları temizlemeye ayırdığımız vakti, kalbimizdeki günahları temizlemek için ayırsak belki bugün bu halde olmazdık. Unutmayalım ki bu dünyua hayatı elbet bir gün bitecektir. ” Bu dünya hayatı ancak bir eğlence ve oyundan ibarettir. Ahiret yurduna gelince, işte gerçek hayat odur. Keşke bilselerdi. (Ankebut 64)

Bizlerde bilmiyoruz. Daha doğrusu bir Fatıma gibi yakinen inanıp iman etmiyoruz. Çünkü o biliyorduki babasının Peygamber olması onu cennete götürmeyecekti. Zaten bunu Resulullah’da kızına söylememişmiydi. ”ey Fatıma babanın Peygamber olmasına güvenme. O gün herkes hesaba çekilecektir. Kıyamet gününün dehşetinden herkes birbirinden kaçacaktır.

Peki bizlere ne oluyorda bu kadar rahatız. Adımızın Müslüman olması, dedemizin hacı, babamızın hoca olması bizleri kurtarmayacaktır. Şeytan bu şekilde bizleri kandırmasın. Kim bu dünyada ne yaptıysa ahiretde karşılığını alacaktır. Hz. Fatıma benim babam zaten cennete gidecek ve bana da şefaat edecek diyerek hiç bir zaman evinin köşesine çekilip mücadeleden geri durmamıştır. Müslümanların derdi onun deri olmuş ibadetten ve itaatden vazgeçmemiştir.

Hz. Ali ve Hz. Fatıma örnek bir İslam ailesi oluşturmuşlar ihtiyaçlarından fazlasını evde tutmadıkları gibi gibi ihtiyaçları olduğu halde muhtaçlara verip sabretmişlerdir. Onların genelde bir elbiseleri olurdu ve onu gece yıkayıp gündüz tekrar giyerlerdi.  Hatta bir defasında Hz. Fatıma babasının yanına üzerinde kısa, başını örtse ayağı, ayağını örtse başını açıkta bırakan bir elbise ile çıkmıştı. Onun kısa yaşantısını gösterişe, giyim kuşama, eşyaya, leziz yemeklere, ayıracak zaman olmadı.

Onun ve Peygamberin terbiyesinde yetişen kadınlar gözünde giyim, iffeti koruyacak, tesettürü sağlayacak bir örtüden ibaretti. Hatta tesettür farz kılındığı zaman üstlerine elbise örtmeye bulamayan kadınlar yatak çarşafları ve perdelerle tesettür emrini yerine getirdiler. Hani bugün moda denilen aslında Allah’ın emri olan tesettür’den bahsediyorum. Bu konuda bile bir Fatıma olabilsek ne mutlu bizlere…

İşte Fatıma gençliğini İslam davasına adayarak geçiren Mümin bir kadındı. Babası vefat ettikten sonra da asla istikametten sapmadı ve son nefesini verene kadar İslamın hakimiyeti için canıyla malıyla cihad etti. Rabbim bizleri de Fatıma ve onun gibi olanlardan eylesin inşallah.

Elhamdulillah.