KENDİSİ KÜÇÜK ETKİSİ BÜYÜK

Hamd alemlerin Rabbi Allah azc mahsustur. Salat ve selam alemlere rahmet olarak gönderilen Hz Muhammed (sav)e aline ashabına ve onun nurlu yolunda giden bütün müminlerin üzerine olsun inşaAllah.

Ahlak yasalarının en temel kanunu “Sana yapılmasını istemediğini başkasına yapmamak.”tır. Bu öyle temel bir esastır ki, insanlar arasında sadece bu kanun gözetilse çözülmedik problemin kalmayacağı söylenebilir.

“Müslüman, diğer Müslümanın elinden ve dilinden selamette olduğu kişi” ise eğer bu kanuna uymak müminler için mutlak bir vecibe demektir. Bütün varlığın kendisinden emin olduğu insan olan Müslüman, tabii hâkli içinde çevresine bu emniyeti öylesine telkin edebilmelidir ki; kendisine iftira atılsa, o iftirayı işitenlerin, iftirayı atanlara tepkisi “o böyle bir şey yapmaz!” şeklinde olmalıdır.

Mümin, insanların yanındayken de uzağındayken de onlar için bir emniyet vesilesidir. İnsanlar bilirler ve emin olurlar ki bir mümin kendilerine fiil veya söz suretinde bir zarar dokunması söz konusu değildir.

Ancak şeytanın desiseleri çoktur ve çoğu zaman zehrini, insana bal diye yedirir. “ben hak için söylüyorum.” Derken, çok kes aldanır insan. Halbuki söyleyen nefis, söyleten şeytandır. İnsan hiç fark etmeden dilini bu iki düşmanın kullanımına verdiği zaman öyle feci neticeler ortaya çıkabilir ki, bu tahribe topların tüfeklerin yetişmesi mümkün olmaz. İşte bu yüzden, “kılış yarası iyileşir, ancak dil yarası iyileşmez.” Denmiştir.

Ancak asıl yara dilini gıybette kullanana aittir. Bu öyle iyileşmez bir yaradır ki, ahirette dahi acı çektirecektir. İnsan yalnız birkaç kelime ile öyle büyük toplulukların gıybetini yapabilir ki, bütün hayatı boyunca uğraşsa o insanlara ulaşıp hakkını helal ettirmesi mümkün olmaz.

Yaydan fırlayan okun, namludan çıkan kurşunun geri dönmesi mümkün olmadığı gibi ağızdan çıkan sözün de dönüşü yoktur. Eğer insan ahiret hesabına taşıyamayacağı yüklerin, ödeyemeyeceği hesapların altına girmek istemiyorsa öncelikle diline sahip çıkmalıdır ve Allah’ı anmak için verilen dilini müminlerin aleyhinde kullanmamak için için gerekirse yemin etmelidir.

Dil insan için o kadar hayati bir organ ve kabiliyettir ki Allah insanoğluna bahşetmiş olduğu nimetleri minnet sadedinde zikrederken beyana (“Ona beyanı öğretti” Rahman Suresi/4 ) ve lisana (“Bir dil ve iki dudak vermedik mi” Beled Suresi/9 ) hususi vurgu yapmıştır.

Dil insanın dünyasını anlamlandırdığı gibi uhrevi hayatında kendisine Cennet kapılarını açan, Cehennem kapılarını kapatan bir güçtür. İnsanın kalbinden tasdik edip dili ile telaffuz ettiği kelime-i tevhid cümlesi ona ebedi saadetin kapılarını sonsuza kadar açar. Buna mukabil o, kendisine verilen bu gücü hayır istikametinde değilde iblisin istediği istikamette kullanırsa Cennetten uzaklaşır, Cehenneme yaklaşır. İnsanın iki dudağı arasında kalan bu uzuv, doğru kullanıldığında en bereketli bir hayır kapısı, yanlış kullanıldığında ise en uğursuz bir günah makinesidir.

Dil ve beyan ademoğlunu ala-yı illiyyine kadar çıkartabilecek bir potansiyel güç iken yanlış kullanıldığında onu esfeli safiline düşürür, rezil eder ve ilahi huzurdan kovdurur. Nitekim Allah Rasulü bu hakikati dile getirirken “Kul Allah’ın hoşnut olduğu bir söz söyler, fakat onunla Allah’ın rızasını kazanacağı hiç aklına gelmez. Halbuki Allah o söz sebebiyle, kendisine kavuştuğu kıyamet gününe kadar o kimseden hoşnut olur.” Bu müjdeyle beraber konuştuğu şeylerin ucunun nereye varacağını kestiremeyen veya böyle bir hassasiyet taşımayan kişileri de “Bir kul da Allah’ın gazabını gerektiren bir söz söyler fakat o sözün kendisini Allah’ın gazabına çarptıracağını düşünmez. Oysa Allah, o kimseye söylediği söz sebebiyle kendisine kavuşacağı kıyamet gününe kadar gazap eder.” Diyerek ikaz etmiş ve insanın ağzından çıkacak sözleri önce kalp kulağına duyurması gerektiğini hatırlatmıştır.

Rabbimizin bize emaneten vermiş olduğu her nimeti olduğu gibi beyan nimetini de O’nun yolunda kullanmayı bilmeli, küfür, yalan nifak, gıybet dedikodu, söz taşıma vb. rezalet işlerde kullanmaktan fersah fersah uzak durmalıyız.

Unutmayalım ki “ağzın kirlenmesi, kalbin kirlenmesinden olur. Fesad-ı kalp olmazsa fesad-ı lisan olmaz.” Rabbim içinde bulunduğumuz dil gafletinden çıkmayı nasip etsin. Amin.

Kıpırdama bizden, Tevfik Allah (cc)dandır.

Velhamdulillahi Rabbilalemin