Kainattan bir lokma

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Allah Subhane ve Teala’ya hamd, Resulüne salat ve selam olsun.

Kuran- ı Kerim’i anlamak ve yaşamak için incelediğimizde şunu görürüz ki; Allah (c.c.) kainattaki nizama,düzene,yaratılmışlara aklımızla bakmamızı emreder.Dağlar,denizler,gökler,yerler,ağaçlar,hayvanlar vs. Bakınca ne görecek insan;  bu düzeni , bu nizamı , bu emsalsiz  zerreden kürreye birbiriyle bağlantılı sistemi yaratan , var eden tek Yaratıcının varlığını ve O’nun gücünü , ilmini , merhametini görecek ve her akıl sahibi bunu tasdik edecektir.Sonrasında iman , takva , itaat gelecektir.O halde kabul edersiniz ki  kainatı okumak çok önemli bir meseledir.Yüce Allah’ın rızasını ,ebedi saadeti elde etmenin başlangıç noktası budur. Düşünmek , anlamak ,gönünllülük ilkesi ile tasdik etmek ve teslim olmak.

Allah s.t kainattaki herseyi insanın hizmetine verdiğini bildirmektedir. “O (Allah) ki; yeryüzündeki şeylerin hepsini sizin için yarattı, sonra (kudret ve iradesiyle) göğe yönelip, onları da yedi (kat) gök olarak düzenledi. O, (her şeyi bilen) Alim’dir.” (Bakara, 2/29)

 “O’dur ki, O yüce Allah’tır ki bütün göklerde ve bütün arzlarda (hayat olan âlemlerde yarattığı) her şeyi katından sizlerin (insanların) emrine musahhar kıldı. Muhakkak ki bunda düşünen bir kavim için âyetler vardır.” (Casiye, 45/13)

Bunun karşılığında Rabbimiz bizlerden O’nu tüm eşsiz sıfatlarında tevhid etmeyi ve ancak kendisine kulluk etmeyi emretmiştir.Kulluğun gereği de hamd ve şükür ile Yüce Allah c.c. tesbih ve tenzih etmektir.Nimeti bilmeyen şükrünü eda edemez.Nimeti görmeyen nimetin sahibini göremez.Bugün insanoğlu her an sayısız nimet içerisinde yaşar fakat nimeti vereni anmaz; her nimetten istifade eder ,nimeti yaratanı zikretmez ne kalbi ne dili.Peki neden? Çünkü tanımaz Rabbini , okumaz kelamını ,dinlemez elçisini .

Bir  yemeğe davet edilsek ne kadar sayılıp sevıldiğimizi sofradan anlarız.Davet eden imkanlar dahilinde elindekinin en güzelini sofraya koymuş en meşakatli en lezzetli yemekleri yapmış önüne sermiş.Şimdi bu sofra sahibine karşı kalbimizin durumu ne olur, dilimizden onun hakkında ne çıkar?Elbette kalbimizde sevgi muhabbet ve minnet , dilimizde teşekkür olur.Bu küçük şeylerde dahi gerçekleşir.Bir kalem hediye etse arkadaşımız bir büyüğümüz sevgimiz artar ve ona hemen teşekkür ederiz.

Bu çerçeveden baktığımızda; senin bir lokma ekmek yiyebilmen , bir yudum süt içebilmen için tüm kainat en muaazzam sistem ile fabrika gibi harıl harıl hiç durmadan çalışmaktadır.Buğday tohumu toprağa ekilir.Tohum içerisindeki program işlemeye başlar.Tohumun filizlenip büyümesi besin haline gelebilmesi için güneş , gece ile gündüz , bulut , yağmur gereklidir.Bir yudum süt içebilmen için bir mekanizma gerekli.Örnek olarak bu mekanizmanın içinde yaratıldığı ineği ele alalım.Bu kendisinden çıkarılan sütten habersiz olan hayvanın sütü üretebilmesi için ot gerekli, ot için toprak, toprağın otu beslemesi büyütmesi için yine gece gündüz güneş ay yağmur oksijen mevsimler  vs gerekli bunların hepsi için bir sistem gerekli  güneş sistemi , sistem için galaksi gerekli , samanyolu galaksisi diye devam edip kainaıtın tamamını içerisine  bir süreç işlemektedir.Esasında bizler bir parça ekmeği veya bır yudum sütü ağzımıza attıgımızda güneş ışınlarından ,ayın ışığından ,topraktan ,yağmurdan özetle kainattan bir lokma yemiş oluyoruz.

En’am Suresi, 99. ayet: O, gökten su indirendir. Bununla herşeyin bitkisini bitirdik, ondan bir yeşillik çıkardık, ondan birbiri üstüne bindirilmiş taneler türetiyoruz. Ve hurma ağacının tomurcuğundan da yere sarkmış salkımlar, -birbirine benzeyen ve benzemeyen üzümlerden, zeytinden ve nardan bahçeler (kılıyoruz.) Meyvesine, ürün verdiğinde ve olgunluğa eriştiğinde bir bakıverin. Şüphesiz inanacak bir topluluk için bunda gerçekten ayetler vardır.

Nahl Suresi, 66. ayet: Sizin için hayvanlarda da elbette ibretler vardır, size onların karınlarındaki fers (yarı sindirilmiş gıdalar) ile kan arasından, içenlerin boğazından kolaylıkla kayan dupduru bir süt içirmekteyiz.

Güneş bir terbiyeden geçmiş de ışık veriyor, ısı veriyor; gezegenlerini etrafında döndürüyor. Onu böylece terbiye eden Allah’ı hamd ve sena ederiz. Bir de bu terbiyenin insana bakan ciheti var. Güneşin böylece terbiye görmesi sayesinde insanoğlu ondan istifade edebiliyor. Yâni, bu terbiye insana bir ihsan. Bu ihsana karşı da Rabbimizi hamd ederiz.

Oksijenle hidrojeni ayrı ayrı terbiye eden, sonra bunların ikisini yeni bir terbiyeden geçirerek su hâline getiren Rabb-ül Âlemin’e hamdederiz. Zira, su yaratmak, nehir, göl, deniz yaratmak Allah’ın azim bir sanatı olduğu gibi insanoğluna da büyük bir ihsanıdır.

Aklımızı anlamaya , dilimizi konuşmaya , Gözümüzü görmeğe, elimizi tutmağa, ciğerimizi solunuya uygun olarak terbiye eden Rabbimize hamdederiz. Mü’minler için cenneti, kâfirler için cehennemi terbiye eden Hâlıkımıza hamdederiz.

Şimdi  Rezzak olan Kadir olan  böyle bir Yaratıcı hamd ile övmeye şükür ile tesbih edilmeye kayıtsız şartsız itaat edilmeye hak sahibi değil midir?Kanunlarına , hükümlerine boyun eğilmeye hak sahibi değil midir?

Kendi rızkını var etmekten aciz  ve her an bir Rezzak olana muhtaç olan insan hangi akılla , hangi delille alemlerin Rabbi yüce Allah’ın kainata koyduğu eşsiz nizam gibi insanların hayatlarına da koyduğu islam şeriatini yok sayan kendi hevasından peydahladığı  hükümleri dayatan batıl bir düzeni benimser , sever , hayır bekler , haşa hak bilir.

Şimdi soru şu    ’’Allah, rızkını tutacak olursa size rızk verecek kimdir? Doğrusu onlar azgınlık ve nefret içinde direnmektedirler.’’(mülk 21) işte bu sorunun cevabı bizim hükmüne boyun eğeceğimiz rızasını gözeteceğimiz yardımını isteeceğimiz tek mercidir.

Selam ve dua ile…