HZ.ALİ(R.A)’NİN HAYATI-2

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd Alemlere rahmet ederek toplumlara vahyi ulaştıran, kendilerine vahyi anlamaları ve yaşamaları için peygamber gönderen , gönderdiği vahye ve peygambere uyanlara cenneti veren Alemlerin Rabbi olan ALLAH (c.c.)’a.

Salat ve selam ALLAH (c.c.)’ın belirlemiş ve razı olduğu o kutlu yolun yolcusu ve öncüsü, kendisine tabi olunmadıkça cennetin hayal dahi edilemeyeceği Hz. Muhammed (s.a.v.)’e onun pak ehline ve güzide ashabının üzerine olsun.

Hz. Peygamber’in hayatında İslam’ın benimsenmesi ve yayılması konusunda çok etkili ve seçkin bir yere sahip olan insanlar vardır. Bunlar arasında Hz. Hatice, Hz. Ebu Bekir, Hz. Ali gibi şahsiyetleri sayabiliriz. -Bunlar, İslam’ın ilk başlangıcından itibaren Hz. Peygamber’e destek vermiş ve İslam’a ilk inananlar ‘arasında yer almışlardır. İslam tarihinde, İslam’ın yayılmasında ve çektikleri sıkıntılardan dolayı kendilerine ayrı bir önem atfedilir.

Aklı ve zekası mükemmel olan Hz. Ali, Hz. Peygamber’in vermiş olduğu terbiye ve eğitimi mükemmel bir şekilde almış ve her yönüyle dört dörtlük yetişmiş bir şahsiyettir. Hz. Ali gibi veya onun şartlannda yetişen ve onun imkanlarına sahip bir ikinci sahabi göstermek mümkün değildir. İslam’ın ilk yıllarında ve çocukken bu eğitime başlamış, Hz. Peygamber’in yanında İslam’ ın nüzulüne ve ‘uygulanışına işin başından itibaren şahit olmuş ve kendi de uygulamıştır. Hz. Peygamber’in yanında kaldığı için onun davranışlarını, sözlerini kısaca her şeyini takip etme imkanına sahip bir kişidir. Bu yönüyle o ayrıcalıklı ve imtiyazlı bir konuma sahiptir. Kısaca Hz. Peygamber, onu istediği şekilde ve kıvamca yetiştirmiştir.

O, Hz. Peygamber’in terbiye edici ellerinde gözünü açtı ve sadece onun sevgi ve merhamet gölgesinde yetişti. Şüphesiz Hz. Ali, çok küçük yaştan itibaren terbiyesi altında yetiştiği ·Hz. Peygamber’in ahlakı ile ahlaklanmakla kalmamış, onun nübüvvet nurunun bereketlerini en iyi bilen, tanıyan ve uyan biri olmuştur. Bu açıdan Hz. Ali, ahlak deryasında imanı, takvası ve yaşayışı ile nasıl müminlerin baş tacı ve kılavuzu olmuş ise, ilmi ve hikmetiyle de örnek olmuştur. Hz. Ali’nin, Mekke’de İslam’ın ilk dönemlerinde İslam davetinin genişlemesi ve gelişmesi için gösterdiği gayret, Medine’de, İslam devletinin oluşmasında üzerine aldığı siyasi ve idari görevler ve bu konuda gösterdiği fedakarlıklarla devam etmiştir. Neticede Resulullah (s.a.v.)’in  taltiflerine mazhar olmuştur.

Onun İslam’ın yayılış tarihinde ve Müslümanlar arasındaki ilim, takva, ihlas, samimiyet, fedakarlık, sadakat, şefkat, kahramanlık ve şecaat gibi yüksek ahlaki ve insani vasıflar bakımından müstesna bir mevkie sahip bulunduğunu, Kur’an ve sünneti en iyi bilenlerden olduğunu hemen hemen herkes tarafından kabul edilmiştir.

Hz. Ali, Hz. Peygamber’in yanında geçirdiği günleri şöyle anlatır:

 “Resulullah (s.a.v.) beni evine aldığında çok küçük bir çocuktum; ona sarılırdım; beni yanına yatırırdı, kokusunu duyar, sıcaklığını hissederdim. Biraz büyüyüp de aklım ermeye başladıktan sonra onu hiç aldatmadım, ona hiç yalan söylemedim. Benim için yol gösteren bir yıldızdı. O’nun her hareketini, her davranışını yakından izlerdim. Benim önüme yüksek ahlaki değerleri koyardı ve onları yerine getirmemi tavsiye ederdi. Hira dağına gittiği zaman beni de yanına alırdı.”

 Hz. Peygamber, zaman zaman Hz. Ali’yi “toprağın babası” anlamına gelen “Ey Ebu Turab” künyesiyle çağırırdı. Hz. Peygamber onu bu künye ile çağırmayı severdi.

Hz. Ali (r.a.) imanın ardından yaşı küçük olmasına rağmen ALLAH (c.c.) dini adına çalışmaya başlamış peygamber (s.a.v.)’in verdiği bütün görevleri özveri ile yapmıştır.

Mekke döneminde müslümanlar gizli gizli faaliyet yapıyorlardı. Hatta en yakın insanlardan dahi sakınılıyordu. Gizliliğin muhafazasına dair nebevi emirler açık ve kesindi. Bunu güzel bir misalini Hz. Ali ve ebu zer (r.a.) yaşadıkları bir olayda net olarak görmekteyiz .

Hz. Ali (r.a.)’ın Müslüman olmak üzere Mekke’ye gelen Ebû Zerr’e kılavuzluk yapması da mutlaka değerlendirilmesi gereken bir başka olaydır. Zira bu olay hem o günün mü’minlerinin durumunu, müşriklerin onlara bakışlarını hem de Hz. Ali’nin deha seviyesindeki aklını, tedbirlerini ve cesaretini göstermektedir. Ebû Zerr, Gıfar kabilesindendi. Hz. Peygamber’in Mekke’de çıktığını duymuş, önce kardeşini göndermiş onun topladığı bilgilerden tatmin olmayınca bizzat kendisi Mekke’ye gelmişti. Mescide vararak Hz. Peygamber’i aramaya başlamıştı. Onu tanımıyordu ve sormaktan da hoşlanmıyordu.

Hz. Peygamber’i Mekke’de bulabileceği ümidi ile hiç kimseye derdini açmadan üç gün boyunca Kâbe’de bekledi fakat bu müddet zarfında Hz. Peygamber (s.a.v.) Kâbe’ye gelmedi.

“Ebû Zerr’in yabancı biri olduğunu anlayan Hz. Ali onu evinde misafir etti. Ebû Zerr, sabah olunca kırbasını ve azığını yüklenip Hz. Peygamber (s.a.v.)’i aradığı mescide döndü. O günde akşam olmuş ama o Hz. Peygamber(s.a.v.)’i görememişti. Tekrar mescide uzanmışken yanına Hz. Ali(r.a.) geldi ve “Ey adam, artık gelip geceleyeceğin evi bilmenin vakti gelmedi mi ?” dedi.

Onu tekrar alıp evine götürdü. Yine birbirlerine bir şey sormadılar. Üçüncü gün olunca Hz. Ali aynı şekilde mescide vararak Ebû Zerr’in yanına geldi. Onu alıp evine götürdü ve misafir etti.

Akşam Hz. Ali: “ Seni buraya getiren sebebi anlatmayacak mısın?” diye sorunca Ebû Zerr şöyle cevap verdi: “Eğer beni doğru yola ileteceksen bu hususta söz vereceksen geliş sebebimi anlatırım.” Hz. Ali de söz verdi. Ebû Zer geliş sebebini anlattı.

Bu kez Hz. Ali şöyle dedi: “ O gerçek bir peygamberdir. O Rasûlüllah’tır. Sabah olunca beni takip et. Eğer senin için korkacağım bir şey görürsem ben bevl yapıyormuş gibi yapıp yerimden kalkarım. Yerimden kalkıp gidince de beni takip et ve gireceğim yere gir.” Ebû Zerr sabah olunca Hz. Ali’yle beraber evinden çıkarak Onu takip etmeye başlamış, nihayet Hz. Peygamber’in yanına vardıklarında Onun sözlerini duyunca ve hemen orada Müslüman olmuştur.

Hz. Peygamber Ona: “Kavmine dön. Emrim sana gelince onlara haber ver.” dedi. O da: “Seni hak ile gönderen Allah’a yemin ederim ki bu gerçeği onların ortasında yüksek sesle haykıracağım.” demiştir. Rasûlüllah’ın yanından ayrılıp Kâbe’ye giderek Orada en yüksek sesiyle haykırmaya başlamıştır.

“Eşhedü ella ilâhe illallah ve eşhedü enne Muhammeder Rasûlüllah.” Bu haykırış üzerine orada bulunanlar, ayaklanarak üzerine saldırıp yere düşünceye kadar dövmüşlerdir. Abbas gelip Ebu Zerr’in üzerine kapanarak: “ Yazıklar olsun size! Bunun Gifar kabilesinden olduğunu ve Şam’a ticaret için giderken yolunuzun bunların yanından geçtiğini bilmiyor musunuz?” demiş ve Onu saldırganlardan kurtarmıştır. Ertesi gün Ebu Zer, tekrar Kâbe’ye gelerek kelime-i şehadet getirip Müslümanlığını yüksek sesle ilan etmiştir. Onlar, yine onu dövüp yere yıktılar. Abbas da yine gelip üzerine kapanarak ve onu korumuştur.

Hz. Ali (r.a.) daha o yaştaki engin tavırlarıyla daha yeni yayılmaya başlayan ve gizliliğine önem verilen din hususunda ne kadar da ehemmiyet vermektedir. Eğer bir zarar gelir korkusu ile doğru kararlar almıştır. İşte bu gibi hareketleri Hz. Ali (r.a.)’ın ne kadar feraset sahibi olduğunu bizlere göstermektedir.

Onu bu kadar dikkatli olmaya iten mesele ALLAH (c.c.)’a ve Resulü Hz. Muhammed (s.a.v.)’e bağlılığı ve dinine karşı sadakat ve samimiyetini ortaya koymaktadır.

ALLAH (c.c.)’a ve resulüne bağlı olup dinine önem gösterenler dışardan gelebilecek tüm tehlikeleri bertaraf etme adına samimi olmak durumundadırlar. O gün oldular ALLAH (c.c.) onlardan razı olsun, bugünde ALLAH (c.c.)’ın rızası aranıyorsa olmak zorundayız..

DUALARIMIZIN SONU ALEMLERİN RABBİ ALLAH (C.C)’a HAMD ETMEKTİR.