فَوَيْلٌ لِلَّذٖينَ يَكْتُبُونَ الْكِتَابَ بِاَيْدٖيهِمْ ثُمَّ يَقُولُونَ هٰذَا مِنْ عِنْدِ اللّٰهِ لِيَشْتَرُوا بِهٖ ثَمَناً قَلٖيلاًؕ فَوَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا كَتَبَتْ اَيْدٖيهِمْ وَوَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا يَكْسِبُونَ

GÜNÜN HADİSİ

145…Ukbe ibn Abdilgâfir’den; o da Ebû Saîd(R)’den tahdîs etti ki, Peygamber (S) şöyle buyurmuştur: ”Sizden evvelki mil­letlerden bir kimseye Allah bol bir mal verdi. Ona ölüm geldiği zaman oğullarına:

— Ben sizin için hangi çeşit bir baba oldum? diye sordu. Oğullan:

— Hayırlı bir baba oldun, dediler. O zât:

— Ben asla bir hayır işlemedim. Ben öldüğüm zaman sizler beni yakın. Sonra kemiklerimi ezip öğütün. Sonra da rüzgârı şiddetli bir günde benim tozlarımı havaya saçıp savurun, dedi.

Çocukları onun bu emrini yaptılar. Akabinde Azız ve Celîl Al­lah, onun zerrelerini topladı da ona:

— Böyle yapmana seni sevkeden nedir? diye sordu. Oda:

— Sen’den korkmamdır, dedi.

Bu cevâb üzerine Allah onu rahmetiyle karşıladı”.

Ve Muâz el-Anberî şöyle dedi: Bize Şu’be tahdîs etti ki, Katâde şöyle demiştir: Ben Ukbe ibn Abdilgâfir’den işittim; o da: Ben Ebû Saîd el-Hudrî’den işittim; o da Peygamber’den… demiştir

(KİTABU’L ENBİYA – BUHARİ – 145. HADİS)