اُو۬لٰٓئِكَ الَّذٖينَ لَعَنَهُمُ اللّٰهُؕ وَمَنْ يَلْعَنِ اللّٰهُ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ نَصٖيراًؕ

“Bunlar Allah’ın lânetlediği kimselerdir. Allah’ın rahmetinden uzaklaştırdığı kimseye yardımcı bulamazsın.”

(NİSA 52.AYET)

GÜNÜN HADİSİ

17-“Abdullah ibn Abbâs (R.A) şöyle demiştir: Bir ara Uyeyne ibn Hısn ibni Huzeyfe ibn Bedr, Medîne’ye gelmiş ve kardeşi oğlu Hurr ibn Kays ibn Hısn’ın evine inip ona konuk olmuştu. Hurr ibn Kays ise Umer’in yakınlarındandi. Meclisinde genç, ihtiyar birtakım kurrâ ve fakîhler bulunurdu. Halîfe onlarla mühim âmme işlerini da­nışır, istişare ederdi. Uyeyne, kardeşinin oğlu Hurr ibn Kays’a:

— Ey kardeşim oğlu! Senin Halîfe’nin yanında yüksek mevki’-in vardır. Benim için yanına girmeye bir izin alsan da onu ziyaret et­sem! dedi.

Hurr de ona:

— Ben senin için onun yanına girmene izin isteyeceğim! dedi.

İbn Abbâs dedi ki: Hurr, Uyeyne için izni aldı. Uyeyne huzura girdiğinde:

— Ey Hattâb oğlu! Vallahi sen bize ne bol dünyalık verirsin, ne de aramızda adaletle hükmedersin! dedi.

Bu sözü üzerine Umer öfkelendi, hattâ Uyeyne’yi dövmeye kasdedip üzerine yürüdüğü sırada, kardeşi oğlu Hurr ibn Kays müdâha­le edip:

— Ey Mü’minlerin Emîri! Şübhesiz Yüce Allah, Peygamberi’-ne: “Sen affı -kolaylığı- tut. İyiliği emret. Câhillerden yüz çevir” (el-A’râf: 199) buyurdu. Şübhesiz bu Uyeyne de o câhillerdendir, dedi.

İbn Abbâs dedi ki: Vallahi Hurr ibn Kays bu âyeti okuyunca, o haşmetli Umer olduğu yerde çakılmış gibi irkildi. Vallahi bir adım ileri gitmedi. Esasen Umer Allah Kitâbı’nın mukaddes huzurunda çok durucu bir kimse îdi (yânî onun hükmünü geçmezdi).”

KİTÂBU’L-İTİSÂM Bİ’L-KİTÂBİ VE’S-SÜNNETİ

(Allah(C.C)’ın Kitâbı’na ve Peygamberin(S.A.V) Sünnetine Sımsıkı Yapışıp Tutunmak Kitabı)

-BUHARİ– 17. HADİS