DUA – 2

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd yerleri, gökleri ve ikisinin arasındakileri emsalsiz bir şekilde yaratan, bizleri hidayet olarak kitabı vahy eden, kainatın efendisi, tek ve yegane İlah,Rab, ibadet ve itaat edilmeye layık olan Allah Azze ve Celle’ ye mahsustur.Salet ve selam peygamberlerin sonuncusu, yaşayan Kur’an , kendisine tabi olunmadıkça cennetin imkansız olduğu müminlere karşı şefkatli, kafirlere karşı ise şiddetli olan Hz.Muhammed Mustafa (sav)’ ya, aline , ashabına, bugüne kadar yaşamış, bugün yaşayan ve bugünden kıyamete kadar yaşayacak olan tüm müslümanların üzerine olsun

“… Ebû Hüreyre (ra)’ den rivayet edildiğine göre; Resûlullah (sav) şöyle buyurdu, demiştir   :

“Sakın herhangi biriniz “Allahım! Dilersen bana mağfiret eyle” biçiminde duâ etmesin ve dileğinde kesin ifâde kullansın (yâni “Al­lahım bana mağfiret eyle” desin). Çünkü şüphesiz Allah’ı zorlayan (hiç bir kuvvet) yoktur.”

Bu hadîsi; Buhâri, Müslim, Tirmizi, Ebû Davud ve Mâlik de rivayet etmişlerdir.

Duâ ederken “Dilersen” kaydını koymak sakıncalıdır. Çünkü san­ki Allah dilemezse bile herhangi bir kimseyi bağışlamaya zorlanabi­lir, gibi yanlış bir anlamaya yol açar. Halbuki Allah herşeyi irade­siyle, dilemesiyle yapar. Hiç bir şeye zorlanamaz, hiç bir kuvvet O’nu birşeye mecbur edemez. Diğer taraftan bu kayıt duâ edeni müstağni gibi gösterir. Yâni istersen bu duayı kabul et, istersen kabul etme. Pek ihtiyacım yoktur, gibi sakat bir mânâ çıkabilir. Oysa bütün var­lıklar O’na muhtaçtır.

Bu itibarla duâ eden kimse azimli ve kesin ifâde kullanmalıdır ve duasının Allah katında kabule şayan olduğu kanaatini beslemelidir.

Hadîsin zahirine göre bu kaydı kullanmak haramdır.İbn Abdil-Berr böyle hükmetmiştir.Nevevi  ise bu yasağın mekruhluk için olduğunu söylemiştir.

Aynı zamanda etmiş olduğumuz duaların kabul olması için Allah azze ve celle’ye O’nun güzel ve büyük isimleri yani İsm-i A’zam  ile dua edilmesi teşvik edilmiştir.

Büreyde (bin el-Husayb) (Ra)’den; Şöyle de­miştir :

Peygamber (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) bir adamın (ki Ebu Musa el-Eş’ari’dir)  “Allahım! Ben senin zâtında, sıfatlarmda ve fiille­rinde tek olup benzeri ve ortağı olmayan, her şeyden müstağni olup tüm varlıkların muhtaç olduğu, doğurmayan, doğurulmayan ve hiç bir şey O’na denk olmayan Allah olduğunu itiraf ederek senden (ha­yır) isterim” diye duâ ederken sesini işitti. Bunun üzerine Resûlul-lah (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) şöyle buyurdu:

«(Canım kudret elinde olan Allah’a yemin ederim ki) Şüphesiz bu adam Allah’tan İsm-i A’zam’ı ile istedi, o İsm-i A’zam ki onunla Allah’tan (bir hayır) istenince verir ve onunla çağırıldığı zaman dua­yı kabul buyurur.»”

Bu hadisi; Tirmizi, Ebû Dâvûd, Nesâî, Ahmed, İbn-i Hibbân ve Hâkim de rivayet etmişlerdir.

Allah’ın isimlerinden “El-Ahed”: Zâtında, sıfatlarında ve fiille­rinde tek olup; eşi, benzeri ve ortağı olmajıan, demektir. “Es-Samed” ise : Her şeyden müstağni olup her şeyin muhtaç olduğu ezelî ve ebe­dî varlık, demektir.

Bu hadîs, Allah’ın bir İsm-i A’zam’ımn bulunduğuna, bu isimle anılarak duâ edildiği zaman kabul buyurduğuna ve bu ismin hadîs­te anılan cümlelerin içinde olduğuna delâlet eder. Buna benzer başka hadisler de vardır. Fakat o hadîslerdeki isimler burada bulunan isimlerden başkadır. Ancak “Allah” lafzı hepsinde mevcuttur. Bu itibarla îsm-i A’zam’ın Allah lâfzı olduğu anlaşılır.

“… Enes bin Mâlik (Ra)’den rivayet edildiğine göre :

Peygamber (Sallallahü Aleyhi ve Sellem) bir adamın: “Allahım! Ben, hamdin sana mahsus olup senden başka ilâh olmadığını, senin tek olup hiç bir ortağının bulunmadığını, senin bol nimet verdiğini, göklerin ve yerin yoktan yaratıcısı olduğunu; azamet, hâkimiyet ve sonsuz ikram sahibi olduğunu kesinlikle itiraf ederek şüphesiz sen­den (hayır) dilerim” diye duâ ederken sesini işitti ve bunun üzerine şöyle buyurdu:

(And olsun ki) Şüphesiz bu adam, Allah’tan İsm-i A’zam’ı ile (hayır) onunla istedi, o İsmi A’zam ki onunla Allah’tan (bir hayır) istenin­ce verir ve onunla çağırıldığı zaman duayı kabul buyurur.»” 

Bu hadîsin benzerini Ebû Dâvûd, Nesâi ve Hâkim de rivayet etmişlerdir. Hadîste geçen “Mennân” bol nîmet veren an­lamında olup Allah’ın isimlerindendir. Mennân, verdiği nimetleri sayıp beyân buyuran mânâsına da gelir. Allah’ın verdiği nimetleri sayması övgüye lâyık bir sıfattır. Kulun uyanıp şükür etmesine vesile olur. Fakat insanın insana yaptığı iyiliği sayıp durması başa kak­mak sayılır ve kötü bir davranıştır. Çünkü bütün iyiliklerin ve ni­metlerin gerçek sahibi hiç bir zaman kul değil, Allah’tır. Kul ancak bir vâsıtadır, elçidir.

“Bedii” Bir örneğe ihtiyaç duymayan yoktan var eden, yaratan demektir ve Allah’ın isimlerindendir.

“Celal” Azamet, hâkimiyet ve heybet, demektir.

Bu hadis de Allah’ın îsm-i A’zam’ının bulunduğuna, bu ismin hadiste anılan cümleler içinde olduğuna ve Allah’ın bu isimle anı­larak dua ve dilekte bulunulduğu zaman o isteğin verileceğine ve duanın kabul buyurulacağına delalet eder.

Devam edecek…

ELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN