ASIL GAYE HÜKÜMLERE RIZA GÖSTERMEKTİR

Hamd alemlerin Rabbi, Rahman, Rahim din gününün sahibi Aziz, Cebbar olan ALLAH(Celle Celauhu)’a mahsustur.

Salat ve Selam alemlere rahmet olarak gönderilen, örneğimiz, önderimiz Hz. Muhammed(sav)’e aline, ashabına ve tüm müminlerin üzerine de selam olsun.

İnsanların çoğu musibet esnasında haddi aşacak derecede üzülüp rahat olur. Sanki onlar dünyanın bunun üzerine kurulu olduğunu bilmiyor gibi hareket ediyorlar. Zira sağlıklı olan hastalıktan başkasını, büyük olan yaşlılıktan başkasını var olan yok olmaktan başkasını mı bekliyor?

Bütün insanlar gerek topluluk olarak, gerek fert olarak bunun üzerine hayatlarını sürdürmektedir.

Selef’ten bazılarının aktarmış oldukları şu rivayet ne de güzeldir;

Bir adam yemek yerken yanına birisi geldi ve ona kardeşinin vefat ettiğini söyledi. Adam ona “otur yemek ye ben kardeşimin öldüğünü zaten biliyorum” dedi. Adam şaşırarak kendisinden başkasının bu haberi bilmediğini söyleyince Adam; “Her canlı ölümü tadacaktır.” (ALİ İMRAN 185) ayetini okudu.

Anlıyoruz ki asıl gaye hükümlere rıza göstermektir. Bu konuyla ilgili söylenen bir çok söz konunun önemini daha iyi anlamamıza sebep olur İnşaAllah.

Ebu Derda (r.a) dedi ki; “ ALLAH(Celle Celaluhu) bir hüküm verdiği zaman ona rıza gösterilmesini ister.”

Ebu Abdullah el-Berasi dedi ki; “ Kime rıza bahşedilmişse muhakkak ki o kimse en üst derecelere ulaşmıştır.

Salihlerden biri, çocuğu ALLAH(C.C) yolunda öldürüldüğünde ağlamaya başladı. Ona; “Çocuğun şehit edildiği halde ağlıyor musun?” denildiğinde şöyle dedi; “ Evet kılıçlar oğlumu doğradığında onun ALLAH(C.C) olan rızası ne durumdaydı bilmiyorum.”

Şayet “ Nefsin hoşlanmadığı şeylere nasıl sabır gösterilebilir? Diye sorulsa şöyle cevap verilir;

Fıtratın olumsuz olan şeylerden hoşlanmaması, kalbin kadere rıza göstermesine engel değildir. Bizler verilen hükümden hoşlanmasak bile o hükme razı oluruz.

Ebu Talha’nın eşi Ümmü Süleym’in oğlu vefat ettiğinde Ümmü Süleym ev halkına; “Ebu Talha’ya ben haber vermedikçe oğlu hakkında hiç biriniz bir şey söylemeyiniz!” diye tembihledi. Daha sonra Ebu Talha eve geldi. Ebu Talha hasta olan çocuğun durumunu sorunca Ümmü Süleym onun eskisinden daha sakin durduğunu söyledi, ardından süslenip kocasının yanına gitti. O gece beraber oldular.

Sabahleyin Ümmü Süleym Ebu Talha’ya “Birinden ödünç bir şey alan kimse aldığı şeyi geri istenince onu vermeyip yanından alıkoyabilir mi? diye sordu, Ebu Talha’dan mutlaka geri vermesi gerektiğini belirtti. Bunun üzerine Ümmü Süleym “İşte ALLAH(Celle Celaluhu) bize verdiği emanetini geri aldı.” Diyerek çocuğunun öldüğünü kendisine bildirdi.

Musibetin her şeye Malik olanın rızası ve iradesiyle meydana geldiğini bilip, O’nun olduğuna razı göstermek gerekir.

Sabrın, metanetin sadece kısa bir süre devam edeceği bilinmeli. Zaten daha sonra zihin o acıları unutur. Kişinin kendi nefsini şöyle cesaretlendirmesi gerekir. “Ey nefsim bil ki bu imtihanın bir sonu var. Daha sonra imtihana uğrayan herkes rahatlığa kavuşur. Acı hisleri ferahlanma dalgalarıyla boğulduğu zaman hiçbir şey onu kurtaramaz.

Sağlıklıyken ALLAH(Celle Celaluhu)’ın emirlerine uyanları, zor anlarında ALLAH(Celle Celaluhu) korur.

Rasulullah(sav) şöyle buyurdu;

“ALLAH(C.C)’ı koru ki ALLAH(C.C)’ta seni korusun. ALLAH(C.C) koru ki ALLAH(C.C)’ı karşında bulasın. Sen ALLAH(C.C)’ı bollukta bil ki, ALLAH(C.C) seni şiddet anında bilsin.”

KIPIRDAMA BİZDEN TEVFİK ALLAH(CELLE CELALUHU)’TANDIR.

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN