ALLAH (C.C.) İLE DOSTLUĞUN GETİRİLERİ – 4

Zamanları Bereketlenir

Hamd, sena ve övgülerin en güzeli, ezelde ve ebedde var olan, lütfuyla kâinatı ve bizleri yaratıp var eden, sayısız nimetlerle yaşatan ve rahmetiyle doğru yolu gösteren Allah(Celle Celaluhu)’a mahsustur.

Salat ve selam da, alemlerin Rabbi tarafından sevilen, insanların ise tanıyıp, idrak edebilme nisbetînce sevebildikleri, efendimiz, önderimiz, rehberimiz Hz. Muhammed Mustafa(sav)’ya, a’line, ashabına ve O’nun yolunu izlemeye çalışan ümmetinin üzerine olsun.

Allah-u Teala her insana günlük 24 saatlik bir süre verir. Bu sürenin kullanım alanlarında hiçbir zorlama yapmaz. İsteyen istediği yerde ve istediği şekilde zamanını tüketebilir…

Bu süreyi ister piknikte kullan, ister Tv izleyerek, ister seyahatte, ister eğlencede, ister nefsini sakinleştirmek için ne gerekiyorsa o yerde kullan…

Her yerde kullanabilinen bu zamanın ilginç bir özelliği vardır… Yanlış kullanıldığında ya da gereksiz harcamalar yapıldığında ahirette problem çıkarır…

Zamanın sahibine bir an önce kavuşmak isteyenler zamanın arkasındaki şu uyarıyı dikkatle okurlar;

‘… her kim Rabbine kavuşmayı umuyorsa, iyi iş yapsın…’ (Kehf: 18/110)

Allah’a dost olanlar, zamanlarını en iyi şekilde değerlendirip Rablerinin rızasını kazanmak isteyeceklerdir… Bunun için de;

‘… boş sözlerle karşılaştıklarında vakar ile (oradan) geçip giderler.’ (Furkan: 25/72)

Daha çok salih amel işlemeleri için uykularından ve nefsi arzularından fedakarlık yaparak zamanlarını bereketlendirirler… Çünkü Allah dostları için;

‘Ne kadar çok zaman; o kadar çok soru çözmek’ demektir.

Kanaatkâr Olurlar

Allah ile dostluğunu kuranlar sahip oldukları mülkü ya da günlük kazançlarını zenginlerin mal varlıklarıyla kıyas yapmayarak her halukârda kanaatkâr olurlar:

Bu bilinç onlara farklı anlayışlar da kazandırır:

– Sabrederler

– Şükrederler

– Sadece Allah’tan isteyecekleri için kimsenin eline bakmazlar.

– Hiç kimseye yük olmak istemezler.

Rabbin rızasını kazandıran bu tavır diğer insanların da sevgisini kazandırır… Biraz düşünüldüğünde Allah ile dost olmanın müthiş bir getirisi olduğu anlaşılır.

Allah ile dostluğunu kuramayanlar ise pek de kanaatkâr olamazlar. Mal varlıklarını sürekli zenginlerin mal varlıklarıyla kıyas yaparlar… Ve her halukârda kendilerini fakir hissederler… Böylelikle bir taraftan isyan ederken diğer taraftan zengin olmanın yollarını ararlar… Haliyle de vakitlerin büyük bir bölümünü dünyaya adamış olurlar..

Kötü Alışkanlıklardan Uzaklaşırlar.

Allah’u Teala yarattığı her insanın fıtratına iyilik ve kötülüğe giden yolları programlamıştır:

‘…, nefse ve ona bir takım kabiliyetler verip de iyilik ve kötülüklerini ilham edene yemin ederim ki nefsini kötülüklerden arındıran kurtuluşa ermiş, onu kötülüklere gömen de ziyan etmiştir. (Şems: 91/8-10)

Allah’a dost olmak istemeyenlere ya da Allah’a dost olmayı düşünemeyenlere; ister istemez kötülükler güzel gözükecektir.

Dostluğunu Allah’tan yana kullananlar Allah’ın sevmediği amellerden nefret edeceklerinden kötülüklerden uzaklaşırlar.

Böylelikle hayatlarının her karesinde doğruluk ve yardımseverlik görülür.