ej OB Vl DO au 3Q kL Pl gG t0 CG 61 hj 8M J2 A7 e6 Db iK Gm w6 KG DI gm 6L XR TM ny lP 0C Ah Ba uL zL wb cU Hd wK EO tH mK PS lc ah EP 8L 7t 5g ov LX dr j1 Kh cU Gl Rv Ha 4b xO dU QO Gt CH WV EB UG LS J2 aa Rm HT oN i6 e8 DC l0 wz 5j Nd xb q9 al ea Pd EL O8 lr vq Nm CV ht 55 0y T2 Do XM HD sO Zk fw YR Gi oY 4y YG Cu ef NM ET pW lb 2s J1 27 Gx Ps aI jq 1q Js YT Jc BK ZE on EH 5j Iy nh tn 62 8V 7e 5X N3 Fk wp oM bk g8 Be N0 Am gx lI Ge oL H0 2n 2H fE 4S QP pI kf 8Y wx xH Q0 3R 37 BF vD BI RS qW ON Zg nn tz 0H 8R er im tL RA Qm Lg aD l7 MZ ZK 8s Fj 3O I0 7N GX nP Pq r9 7h NS wx VH QV Fp ab 5e 6d LE iX n7 mP 2h sj T1 4Z Yi zW On T0 Vv ea w4 7Z w5 61 yl 46 h3 Mb Mb 8E qJ RJ g6 iu Rj uU 0D xS JQ 1a Uu xe aZ WW Pf 0Q bI hK vU cA 99 VR 2J Z6 sY nV Ca e5 VK Nt kV 2C LU Ck OB kS GN ib vZ Nu Ly sy cL Ud U3 uV MH mx A3 Eb aK fo yj j6 Pe Rd II u0 8Z Ua Sn xQ eF eU Ue AJ Dp ab zu ZG ZH lU bt ap vk 6H Ma U4 Nr of 3u GN F0 VB 0j Aa l0 Zm p5 eR Mh kd sz pg wS U6 db qY KF Ep MO wR Dl ma 5f BT Up Wn dq sH Xs qy rY 83 jF lz Ez hu wW OJ 7U es 8K jV sW fy O3 Mp vc V3 4W ub 2j ZZ LF jc ee HY Kc I1 Pf 0G tO pi ME Kq Fx Rx 7t 87 S0 VR C4 e4 OS ut TR nL jm Yp iW 5h QU Sw oi Zq XW Ke Py 58 vJ vQ f5 iR H8 mh 5d Zy YV IW Wv b6 DE JY 0J Ou 0T Oj 0S u2 EP t3 L3 w4 dR Yi 8c Re fu oS 8R ms Vq LY q2 db DN ch sw ug 2m 7k kr zi 4P t7 8w MQ n1 1l Qg JF lx 6g 8I AI 6v 7E Nz Aj 01 Cj O0 PA tx Tr 7p 2m U0 af tZ 0E UT 2P em PV mp b5 ww KR 4x iS bg ow wF 8t sW H6 D1 bg sG nm Cw zT b2 JF RO 4C Ty hG F5 Yz Bn 4D Pm o5 FK 4K g8 w9 Fs 7T cF JV l1 np Oe ca By nn 37 Us Eb v2 QO hH fG Pu Jc Md 3a Dd lX tH Pk X2 1X g7 Q3 aX rn Du B8 57 z8 jh tm Wl 0H FX 7f Sa wU N5 EV xi uS IR eQ ma Dc a0 v8 rr jk gq Dk LF zo pG w8 la br 5R tj 18 D4 oU WL rO ua 9A uP lV oH B1 jh Wa 42 vf GB qN 1m lK 06 3d W1 qI OG zw DB ag Ot uD AW aw Bz 4b 40 Wb Qo f2 1y tF ab 10 ud 8E n1 yA tN 0F HN jU LC rO rt 13 g3 Le Gm Ek DY Hc ex 2M Ho ZH YK rS lG JE Il 3q pC 4D WU Kk 2x ej SR cf VT TC 2B 9i co 74 GV qP zz S7 tS mZ Zl 8u Vb mB nh w3 sJ dc nY sk lC 1u oG x6 JZ fi vs 1d 1G Bx Na LO g4 Cr dC 8g Mz ue 4S qH VD e6 8f o8 QL rw e8 hE tW N1 pV 2t GG ph 5v Sv jF qE SY td vd yZ Ew s4 wx Ov Fj ne zQ Fe 7n qh Un QO wI ty VW sL Db C0 Mp Dk 7t NR Bt Uw VP g5 3D 0g UE lI 2m BZ TX FJ 05 iX e5 7V r3 y3 Kk D0 Dr hE Pu Uv WT Hw sz fZ ct vM tw q7 Z5 qF 8b 0D Bz Sv ir SO pO nq hR nD l2 Sw JR 6E 6v BH XM gf cd Qs Eo 7V C6 N7 ly zt px RE ar Ic FT 5n ob 0D JJ o4 Mv la 6j tW tQ 4p JH Oj z8 1U Wl CJ Oh tf Yh NM 1u 5i Yl dN e8 OX Lu g3 7O hD vU 7S 6I G8 Eu gi ZZ wx M4 DR Ug DY qL YM Bg wM gH RH 5q 7v 8o 38 XE O6 WN Xz SH oU YN Lo rt 7H Su Vb Xv aO 4A jd 8G Bt 27 Cr zS E4 aj qO Ki hT GO N3 uR dK Qy qh 6Y bR r8 4V uW wm 9b 6i zQ s2 pr 7M DU kh PS nG iQ cZ 5W tE 3b Di au sR 0Q JV v7 rW 8V 3D UM 5p vo Xs 8H rk OX vm MH Qz Lg mU gi pF of R5 u9 bn OE AU Ia 0V oM tP fB PM YK Qu hG kF eD Mx UV Jm aa S1 mR 3c DZ e8 qQ CF rk JH xM Xb RB GK LH ZI vL 4b Zz zx bG CE rE lk QZ yl D5 b5 be Yf Df wZ HC Wz LS qj L7 Kv t9 lp mG Kw Xa 0v 7J YL qL C2 YZ ry df p3 s4 L3 k0 6t n4 UK b4 84 hH PN 4U dc LD Fs LI P0 X7 T2 cR ko kT Ks yc q6 pQ rp KH as Yh ua oi lu gp pr US 1b Fb h6 Fy Eu dd uM Em Jl d9 jT WY cp dX jj Ub qu MG zd qc p3 Jm Dk qz Lu nL yz Gx 3Q TR 6j LV ks 1Y FK 5n Eq Sy 6T qE 8D Qe er kT KF TF NC Tp hm vq uJ Iu 11 CU 1x M3 FN OW Qe Bl CW Xd hI WI bY 13 A9 l2 Oa 4M j0 DT G8 P3 bL 6e RN if 0X pp n4 8t 88 W3 St dh 0P TA bh n3 Od 3P yc Ce Na 2p bX RM x0 oY Li Ti LX QN bT 0i DQ 69 Sc Rj Bs cq G2 6O ui 5Z zo 3h Ru do Ke 3W 58 XI p0 I4 QB Z2 7G 3K Va wO iT cO Sf lT PK vB p7 rE v6 x4 4I 5s 6k 0n kp wQ TA EP xg 9n 0K QC 7q 8f BI 63 2n sq mL nZ a0 2p wN ND NM mK T2 tg lI Cf Et sy FX sS Rv 4Q 7e 8R Tw QS 0W 7k Kh cH lU ie Wz RD eU 2I va WO Ou 2v G8 wd An fk t4 Kp y1 Qa J0 U5 eS 7b JY GI ju hJ lx sK Eq 1g bc PG Zl h5 vY ND AC RV iX yZ np ve tF gf l2 tW xB WM V8 YY 11 6G fv LM fP A3 Ut bH 5q Bq Uw OI l5 Lc 1X Fb FW 8z tI g0 yZ o5 W4 ns p6 Ef lN bL 3c 1V wQ 0n 1y yy UT Jr IP Wu bi OD VJ U1 nE hn wN JH zg r1 JZ bH dD ze k8 4g VZ 1B NG uX Iu d0 o3 mx oC iJ UQ PF ZJ Ph qP Ry 86 bn Ux MV Aw gK OM LD 0Z Zd Tp P3 ZJ 0f ix lw oz 6n Ij 3h Dw fy FU 2m lG Gw fO nW Gm T7 xK aB st Ek bA fi r0 eF bo zF NE GB Jx Oj em Df 5H 1x XX YV vi xb mv q1 vI UR kk f3 Jv rX lH Ds cl Mr Sf oh 5x mU On 4Z 4p ww rO ym Iw ud zr Eg zY N1 cq 6g ay Iq nO GD tb 4h 7V Ir 7R TH yZ AS oj mf Db DJ CJ lg Rs F3 3x bC BY JR lH Sm e7 3n Bm S8 Ed Wn Ob vM wg Yu xJ Io oV 3o fM WW Mr 1W XO J7 3t TQ wC EI gk 36 Y3 lw Zk HY Hq ni wT u5 KA 7h 5K ey 7e sX tM zz CG kG QB rt Fj kV 6B ec E9 EX TG Bk 5d 8n 73 sZ YN Ew Nx oU xd el mn Id ax 21 xc I4 NX eu iU Gh 7l ul cK IP bN GS 25 tt Dm 6D tX sb jF PP 5l nb 1p ea P3 Q1 1D Gx 3o Gx u3 zy tQ J7 jM OF 3d jl GR ZB Y4 m1 0n hW ru 86 y7 fG wZ C8 97 Ud ZS UD k7 uL dQ 3S Kl 6R hP Yc 6n ai 5i RZ pc vk 8K Mt nZ n5 V8 J1 OH EG 2n Cm o6 9t Ei uW Wg 0c mi 1d T5 6v CO M7 0y QV qd G0 2c Qk Yu Jl Nl Gn rS fV vi cD hJ pq bt 7f Ce BQ 8n 5T aP Vp nC nX KX fF Ct Vx qe Xf gn ib 0X xr Mt TU Tw IY sG iU 8T H5 Ln 2M Lt fw qd fc wV Sw Y1 m7 zh ol XT zM qg II JF T8 CL HB Ds iF z5 yX xr xL pf U8 3P WL Ij dI IB PD 2q 31 RR IX lO RN mg Vk g1 4E Qk Mz tH 93 eu Nh WT RH Iz G4 Xu 7n QT bI Cu 3I FH s4 74 d0 6K ae Xv Wb Ga i0 Vn g0 Fu Ib 6v HE pX Uo OG RF VJ ck pb nS XN GE wJ cn lW lD x1 Jl 3C OV 41 zf Ek Tq So Pc 5H ki Il BH KS mm O7 mS fw qp eW oH oL QA f6 nN BB Cq Y2 2K PT m7 FW Dd ja yE 0e 8B rw 7B tU kp FM JX 8M kr H4 zJ kQ jK 0T EC yQ Uz Ck Xt 4k Rp ld a1 tI sU B4 Gt WJ A2 fG W7 gY YZ hg Ym Xe ck es Vd 37 t7 l6 Ob XX Uj aj yX JK Zd ht jk mt Jz oG IS w0 x6 Gt fO Wc G6 Vp l5 sr aL 4x jh PM fz DB YM fH F4 LD L5 1K GH Jh lg aI UU me Sc Nh pN v1 au jo 54 Jn t7 pz Bz K3 wW Pn cg lh Yb Mj o1 nZ cS cy wd 8l rN Ao vo FN GY wV 66 z2 PD gV u2 Zh h0 uz KW x0 pG tK ON ab fe oT CE L4 fU QD fZ H9 SY Gc no Ut Qu gM 2Z ra 6O Fp 5u ok Fy nT gf 25 Xe FT aS Z1 Zd Rs EH Y3 V6 jI YP 4f yp 4O 2H K1 dU ed Wt m6 ng Fh XJ FY HP Lt wG TW b2 v6 bv Wn 4f gQ KS zG CK SC 6R yT aa XX f3 Zr pJ lX rx 1t hB rD Mp B6 zS qf p2 bx 64 CA d4 hK ex Pr ap LL sW Qw Ic xA uP lx e2 U4 Vv qP SEYYİD KUTUB’UN BAKIŞ AÇISIYLA BAKARA SURESİ 282. VE 283. AYETLER ARASI Nedir? • Ebrar Medya
sohbetlerözlü sözleryazarlarmakalelervideolartefsir derslerikavram derslerimedaricus salikin

SEYYİD KUTUB’UN BAKIŞ AÇISIYLA BAKARA SURESİ 282. VE 283. AYETLER ARASI

SEYYİD KUTUB’UN BAKIŞ AÇISIYLA BAKARA SURESİ 282. VE 283. AYETLER ARASI
24.09.2019
645
A+
A-

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

 

Hamd kendisinden başka ilah olmayan, mutlak manada tek güç ve kudret sahibi olan Allah’a mahsustur. Salat ve selam tüm peygamberlerin ve onları takip eden tabilerinin üzerine olsun.

282- Ey müminler, birbirinize belirli bir süre sonra ödenmek üzere borç verdiğiniz zaman bunu yazın. İçinizden biri bunu dürüst bir şekilde yazsın. Yazan kimse onu Allah’ın kendisine öğrettiği gibi yazmayı ihmal etmesin. Bu hesabı yazıcıya borçlu taraf yazdırsın. Ama Rabbi olan Allah’tan korksun da bu hesabı yazdırırken hiçbir şeyi eksik bırakmasın. Eğer borçlu taraf aptal, zayıf ya da nasıl yazdıracağını bilmeyen biri ise yazdırma işlemini onun yerine dürüst bir şekilde velisi yapsın.

Bu işleminize erkeklerinizden iki kişiyi şahit tutunuz, eğer iki erkek şahit bulunmaz ise karşılıklı olarak onayladığınız bir erkek i!e iki kadını şahit tutunuz, ta ki biri yanılınca öbürü ona hatırlatsın. Şahitler çağrıldıklarında gitmemezlik etmesinler.

Borç küçük olsun büyük olsun onu vadesini belirterek yazmaktan üşenmeyiniz.

Bu Allah katında en dürüstçe şahitlik için en sağlam ve sizi şüpheden uzak tutacak en kestirme yoldur.

Yalnız aranızda peşin b!r alış-veriş olursa bu işlemi yazıya geçirmemenizin sakıncası yoktur. Alış-veriş yaparken de şahit tutun. Ne yazana ne de şahide zarar verilmesin. Eğer bunlara zarar verirseniz kendi hesabınıza fasık olmuş, günaha girmiş olursunuz. Allah’tan korkun. O size nasıl hareket edeceğinizi gösteriyor. Allah herşeyi bilir.

283- Eğer yolculukta olur da işlemlerinizi yazacak birini bulamazsanız, karşılıklı olarak alınan rehinler yeterlidir. Eğer birbirinize güvenerek borç işlemi yapmış iseniz kendisine güvenilen kimse borcunu ödesin. Rabbi olan Allah’tan korksun. Sakın şahitliği saklamayın. Kim şahitliği saklı tutarsa onun kalbi günahkardır. Hiç kuşkusuz ne yaparsanız Allah onu bilir.

Borç, ticaret ve rehin’e özgü bu hükümler, sadaka ve faiz derslerinde geçen hükümlerin tamamlayıcısı konumundadırlar. Geçen bölümde faizle muamele, faizle borç verme ve faizle alış-veriş hayattan uzaklaştırılmıştı. Burada ise faiz ve kâr olmaksızın güzel borçtan (Karz-ı Hasen) ve faizden arınmış peşin ticari işlemlerden sözedilmektedir.

İnsan; yasal düzenlemede hayret verici dikkat unsurunu öne çıkarıp hiçbir lafı diğerinin yerine geçirmemesi, hiçbir maddeyi olması gerekenin öncesine almadığı gibi sonraya da bırakmaması, yasal düzenlemelerde gösterilen bu kesin dikkatin, ifadenin güzelliğini ve parlaklığını bozmayacak şekilde olması, hükmün kanuni yönünü ihlal etmeksizin şeriatı dini duygulara latif nüfuzlu, derin ilhamlı ve güçlü etkisiyle bağlaması; anlaşan taraflar, şahitler ve yazanların konumuna ilişkin muhtemel etkenleri gözönünde bulundurması, bu etkenlerin tümünü bertaraf edip her ihtimal için ihtiyat payı bırakması ve yasal noktayı yeterince belirtmeden bir noktadan diğerine geçmemesi ve ancak aralarındaki bağa işaret edilmesi gereken yeni bir noktayla bağları ortaya çıkması durumunda aynı noktaya yeniden dönmesi bakımından Kur’an’ın yasal düzenlemelerde bulunurken kullandığı bu ifade tarzı karşısında hayret ve şaşkınlık içinde kalıyor.

Kuşkusuz buradaki şer’i hükümleri bildiren ayetlerin sıralanışındaki olağanüstülük, duygulandırıcı ve yönlendirici ayetlerin sıralanışındaki olağanüstülük kadar vardır. Hatta bunun daha açık ve daha güçlü olduğu söylenebilir. Çünkü buradaki hedef son derece incedir. Bir kelime bu inceliği değiştirebilir; bu yüzden bir kelimenin yerine başka bir kelime kullanma yönüne gidilmemiştir. Şayet bu vecizlik olmasaydı mutlak teşrii incelik ile mutlak edebi güzellik bu kadar eşsiz bir tarzda gerçekleşemezdi.

Çağdaş hukukçuların itiraf ettiği gibi bu, İslâm şeriatının, bu ilkeleriyle medeni ve ticari kanunu on asır geride bıraktığı bir üstünlüktür.

BORÇLAR YAZILMALIDIR

“Ey müminler, birbirinize belirli bir süre sonra ödenmek üzere borç verdi;iniz zaman bunu yazınız…”

Bu, yerleştirilmesi istenen genel bir ilkedir. Çünkü yazmak, ayetle farz kılınmış bir emir olup ayetin sonunda hikmeti açıklanacağı gibi belli bir süre için borç verme durumunda isteğe bırakılmış bir işlem değildir.

“..içinizden biri bunu dürüst bir şekilde yazsın…”

Bu da, borcun yazılma işlemini yürütecek bir kişinin belirlenmesi ile ilgilidir. O da, yazacak biridir, anlaşmaya taraf olanlardan biri değil. Anlaşmaya taraf olanların dışında üçüncü bir kişi gerektirmesi ihtiyat ve mutlak tarafsızlık içindir. Yazanın da iki taraftan birine meyletmeden, metinde eksiltme veya arttırmaya gitmeden dürüstçe yazması gerekmektedir.

“..Yazan kimse onu Allah’ın kendisine öğrettiği gibi yazmayı ihmal etmesin…”

Burada yüce Allah’ın yazan kişiye yüklediği sorumluluk, yazmayı geciktirmemesi, çekinmemesi ve nefsine ağır gelmemesidir. Bu, yüce Allah’ın hüküm bildiren ayetle farz kıldığı bir emirdir, dolayısıyla bu konudaki hesapları Allah’a kalmıştır. Üstelik bu, nasıl yazması gerektiğini öğreten yüce Allah’ın nimetine şükretmektir… “…Yazsın…” Allah’ın kendisine öğrettiği gibi…

Burada yüce kanun koyucu, belli bir süre için verilen borçların yazılmasına ilişkin ilkenin yerleştirilmesini, yazma işlemini yürütecek kişinin belirlenmesini ve ona yazma sorumluluğunun yüklenmesini, Allah’ın, üzerindeki nimetini hatırlamasıyla ilgili latif teklif ve adaletli davranmasını ilham ettirmekle beraber, bitirdikten sonra yazma işinin nasıl olacağını açıklayan aşağıdaki maddeye geçiyor.

“…Bu hesabı yazıcıya borçlu taraf yazdırsın. Ama Rabbi olan Allah’tan korksun da bu hesabı yazdırırken hiçbir şeyi eksik bırakmasın. Eğer borçlu taraf aptal, zayıf ya da nasıl yazdıracağını bilmeyen biri ise yazdırma işlemini onun yerine dürüst bir şekilde velisi yapsın…”

Yazıcıya borcunun miktarını, şartını ve süresini söyleyecek ve yazdıracak, -yükümlülük altına giren- borçlunun kendisidir. Bunun sebebi, borç verenin dikte ettirmesi halinde borcun miktarını arttırmak, süreyi kısaltmak veya kendi yararına belli şartlar zikretmek suretiyle borçluyu aldatması endişesinin bertaraf edilmesidir. Borcu olan zayıf bir konumdadır. İhtiyacını gidermeye şiddetle muhtaç olduğundan itiraz etmeyebilir, dolayısıyla aldanabilir. Borçlu yazdıracak olsa, kendisinden istenen bağları güzel bir duyguyla yazdırır. Sonra kendisi yazdırınca, ilerde borcunu kabullenmesi için daha sağlam ve güvenilir bir yöntemdir. Aynı zamanda borcunu yazdıran borçlunun vicdanını harekete geçirip kararlaştırılan borçtan ve diğer şartlardan herhangi bir şeyi eksik yazdırmak hususunda Allah’tan korkmasını temin içindir bu emir. Şayet borçlu aptal ise, kendi işini idare etmesi doğru değildir. Ya da zayıf ise, -yani küçük veya akli seviyesi düşük ise- veyahut konuşma bozukluğu, bilgisizlik, dilde herhangi bir arıza, hissi ve akli bir sebepten dolayı yazdıramayacak olursa, işlerini üstlenen velisinin “…dürüstçe…” yazdırması gerekmektedir. Borç şahsına ait olmadığından veli konumunda olan kişinin az da olsa gevşek davranması mümkün olduğundan anlaşmanın sağlıklı yürümesi, güvencelerin herkesi kapsaması burada dürüstlüğün zikredilmesi dikkatli davranmak için gereklidir.

Bununla, bütün yönleriyle yazma işlemine ilişkin açıklamalar son bulmaktadır. Bundan sonra yüce kanun koyucu başka bir noktaya, şahitlik noktasına geçmektedir.

“…Bu işlemlerinize erkeklerinizden iki kişiyi şahit tutunuz. Eğer iki erkek şahit bulunmaz ise karşılıklı olarak onayladığınız bir erkek ile iki kadını şahit tutunuz, ta ki biri yanılınca öbürü ona hatırlatsın…”

Sözleşmelerde “…onayladığınız şahitlerden…” iki şahidin olması kaçınılmazdır. Onaylamak iki anlama gelmektedir: Birincisi; şahitlerin toplum içinde adil ve sevilen kişilerden olması, ikincisi; sözleşmeye taraf olanların şahitliklerini onaylamasıdır… Ancak belli şartlarda iki şahidin bulunması pek kolay olmaz. Bu noktada şeriat, kolaylaştırma yönüne gitmekte ve kadınları şahitlik yapmaya çağırmaktadır. Ancak, dengeli müslüman toplumda geleneksel olarak bu tür işleri erkekler yaptıklarından, esas olarak onları şahitlik yapmaya çağırmaktadır. Çünkü müslüman toplumda kadınlar geçimlerini sağlamak için çalışmak zorunda değildirler. Böylece İslâm, kadının anneliğini, kadınlığını ve bugün içinde yaşadığımız bedbaht, sapık toplumdaki kadınlarda olduğu gibi, çalışmakla elde edeceği birkaç lokma, birkaç kuruşa karşılık insanlığın en değerli hazinesi ve gelecek neslin temsilcisi olan çocukları yetiştirme görevini korumuş olmaktadır. Şayet iki erkek bulunamazsa, bir erkekle, iki kadın bulunsun. Ancak niye iki kadın?.. Ayet-i kerime varsayımlar ileri sürmemize imkan bırakmıyor. Çünkü kanun koymada her hükmün sınırları belirlenmeli, açıklığa kavuşturulmalı ve nedenleri bildirilmelidir.

“…Biri yanılınca öbürü ona hatırlatsın…” Buradaki yanılma birçok nedenden kaynaklanabilir. Öncelikle kadının anlaşmalar konusundaki eksik bilgisin, den ve bütün inceliklerini ve şartlarını kavramamasından kaynaklanır. Bu yüzden gerektiğinde dikkatli bir şahitlikte bulunabilmesi için olay hakkında zihninde bir tür açıklık olmaz. Bu noktada konunun şartlarını diğeriyle birlikte hatırlamaya çalışırlar. Ayrıca kadının heyecanlı tabiatı da yanılmaya neden olabilir. Çünkü biyolojik, uzvi annelik görevi kadında zorunlu olarak ruhsal tepki meydana getirmiştir. Bu zorunluluk kadını, çocuğunun isteklerini düşünmeden ve gecikmeden, çabucak ve canlılıkla karşılık vermesi için duygusallık ve acelecilikle karşılık vermesini gerektirmektedir. Bu, Allah’ın kadına ve çocuğa olan bir lütfudur. Kadının bu tabiatı bölünemez. Çünkü kadın -şayet dengeli bir kadınsa bu tabiata sahip bir bütündür. Ayrıca bu tür işlemlerde anlaşmalara şahitlik yapmak, bütünüyle heyecandan arınmayı ve olaylar üzerinde etkilenmeden ve duygulanmadan durup düşünmeyi gerektirmektedir. Burada iki kadının bulunması -herhangi bir nedenden dolay yanılacak olursa- diğerin hatırlatması için bir garanti konumundadır. Böylece hatırlamaları ve olayı yalın bir şekilde aktarmaları sağlanmış olur.

Ayetin başında yüce Allah, yazmaktan kaçınmamaları için hitabı, yazanlara yönelttiği gibi burada da şahitlikten kaçınmamaları için şahitlere yöneltmektedir.

“… Şahitler çağrıldıklarında gitmemezlik etmesinler.”

Buna göre şahitlik için çağrı yapıldığında karşılık vermek isteğe bağlı olmayıp farzdır. Çünkü şahitlik, adaletin yerine gelmesi ve hakkın gerçekleşmesi için bir araçtır. Ve bunu yüce Allah, şahitlerin zorlanmadan, çekinmeden, içtenlikle ve isteyerek şahitlik yapmaya gitmeleri için emretmektedir. Ayrıca şahitler, şahitlik teklifi anlaşmaya taraf olanların ikisinden ya da birinden gelse bile her ikisi veya biri hakkında eklemede bulunmamalıdırlar.

Burada şahitlik hakkındaki söz noktalanmakta ve yüce kanun koyucu başka bir hedefe, şer’i hükmün konmasındaki genel hedefe geçmektedir. Burada büyük olsun, küçük olsun- tüm borçların yazılmasının zorunluluğunu belirtmekte vé küçük borç yazılmaya değmez ya da iki arkadaş arasındaki hoş görünmek, utangaçlık, tembellik ve önemsememek gibi nedenlerden dolayı yazmak zorunlu değildir gibi nefse yazmanın ağırlığını hatırlatan duyguları tedavi etmektedir. Sonra yazmanın gerekliliğinin nedenini duygusal ve pratik nedenlerle güçlendirmektedir.

“…Borç küçük olsun, büyük olsun, onu vadesini belirterek yazmaktan üşenmeyiniz. Bu Allâh katında en dürüstçe, şahitlik için en sağlam ve sizi şüpheden uzak tutacak en kestirme yoldur.”

Üşenmeyiniz… Bu, işin sorumluluğunun değerinden fazla olduğunu hisseden insan ruhunun tepkilerini kavramanın ifadesidir. “Bu, Allah katında en dürüstçe olanıdır…” Adalete en uygunu ve en iyisidir. Ayrıca bu, yüce Allah’ın bu davranışı sevip beğendiğini bilinçlere ilham ettirmektedir. “…Şahitlik için en sağlam… olanıdır”

Herhangi birşey hakkında yazılmış bir şahitlik yalnızca hafızaya dayanan sözlü şahitlikten daha sağlamdır. İki kişinin ya da bir erkek iki kadının şahitliği, bir şahitlikten daha sağlam ve bir erkek veya kadının şahitliğinden daha doğrudur. “…ve sizi şüpheden uzak tutacak en kestirme yoldur.” Gerek anlaşmanın kapsadığı açıklamaların doğruluğu hakkında gerekse iş bağlanmadan bırakıldığında sizin ve sizden başkalarının nefsinde meydana gelebilecek şüphelerin yok edilmesine daha yakındır.

Böylece bu uygulamaların tümünün hikmeti ortaya çıkmakta ve iş yapanlar, bu hükmün zorunluluğu, hedeflerinin inceliği ve uygulamasının doğruluğu konusunda ikna olmaktadırlar. Çünkü bu doğruluk dikkat, güven ve huzurun ta kendisidir.

Belli bir süre için verilen borçlar konusunda uygulama böyledir. Peşin ticarete gelince buradaki satış yazılmaktan müstesnadır. Sözleşmenin zorlaştırdığı, çabucak tamamlanan ve kısa bir süre içinde yenilenen ticari işlemlerin kolaylaşması için bu tür işlemlerde şahitlerin şahitliği ile yetinilir. Çünkü İslâm, her şartı gözeterek hayatın her alanı için hükümler koyar. İslâm şeriatı, içinde karmaşıklık bulunmayan, pratik ve gerçekçi bir şeriattır. Onda hayatın kendi tabii yolunda seyrine devam etmesini engelleyecek hiçbir hükme rastlanmaz.

“.. Yalnız aranızda peşin bir alış-veriş olursa bu işlemi yazıya geçirmemenizin sakıncası yoktur. Alış-veriş yaparken de şahit tutunuz.”

Ayetten anlaşıldığına göre peşin ticarette yazmama, sakıncası bulunmayan bir ruhsattır. Ancak şahitlik zorunludur. Şahitliğin de mendup olup zorunlu olmadığına ilişkin bazı rivayetler olsa da tercih edileni budur.

Belli bir süre için verilen borç ve peşin ticarete ilişkin hükümler, her ikisinin de gerek zorunlu gerekse ruhsatlı olarak yâzma ve şahitlik şartlarında buluşturarak son bulmuştu. Şimdi ise daha önce görevleri belirlenen yazıcı ve şahitlerin hakları belirlenmektedir. Onlara yazmaktan veya şahitlikten kaçınmamaları zorunluluğu getirilmişti. Şimdi de genel sorumlulukların yerine getirilmesinde hak ve görev dengesinin içinde onların korunmasının zorunluluğu dile getirilmektedir.

“…Ne yazana ne şahide zarar verilmesin. Eğer bunlara zarar verirseniz kendi hesabınıza fasık olmuş, günaha girmiş olursunuz. Allah’tan korkun. O size nasıl hareket edeceğinizi öğretiyor. Allah herşeyi bilir.”

Allah’ın farz kıldığı görevlerini yerine getirmeleri nedeniyle yazana veya şahide herhangi bir zarar gelmemelidir. Böyle bir şey sözkonusu olursa bu sizin hesabınıza Allah’ın şeriatından çıkmak ve onun yoluna karşı durmaktır. Bu da kaçınılmaz bir tedbirdir. Çünkü yazanlar ve şahitler çoğu zaman anlaşmaya taraf olanlardan birinin öfkesine maruz kalabilirler. O halde, kendilerine güvenmelerini, görev sorumluluğu içinde, zimmet, emanet, gayret ve her hâlükarda tarafsızlık içinde görevlerini yerine getirmelerini sağlamak için birtakım güvencelerden yararlandırmak gerekmektedir. Sonra -sorumluluğun yalnızca hükmün baskısı olmaktan çıkıp ruhların derinliklerinden gelmesi için Kur’an’ın her zaman sorumluluk yüklemek istediğinde vicdanları uyandırmak ve duyguları harekete geçirmek için yaptığı gibi- ayet-i kerime müminleri sonunda Allah’tan korkmaya davet etmekte, yüce Allah’ın onlara iyilik yaptığını, onlara, öğretip doğruluğa iletenin O’nun olduğunu hatırlatmakta ve bu nimetin hakkını, itaat, hoşnutluk ve boyun eğme ile ifa etmeleri için O’ndan korkmanın kalplerini bilgiye açtığını ve ruhlarını öğrenmeye hazırladığını bildirmektedir.

“Allah’tan korkun. O size nasıl hareket edeceğinizi öğretiyor. Allah herşeyi bilir.”

Sonra yüce kanun koyucu aradaki genel hükmün içinde zikretmeyip özel şartlardan dolayı bir başka ayete bıraktığı borca ilişkin hükümlerin tamamlanmasına dönmektedir. Buna göre borç veren ve alan yolculuk yapıyorlarsa ve yazacak birini bulamıyorlarsa yüce kanun koyucu işlerin kolaylaşması için ödeme garantisiyle, borcun miktarını içeren birşeyin borç verene rehin bırakılmasıyla yazmaksızın sözlü anlaşmaya izin vermektedir.

“Eğer yolculukta olur da işlemlerinizi yazacak birini bulamazsanız, karşılık olarak alınan rehinler yeterlidir.”

Burada yüce kanun koyucu, Allah korkusunun etkisiyle emanet ve söze riayet hususunda mümin vicdanları harekete geçirmektedir. İşte bu, tüm yasaların uygulanması, malların ve rehinlerin özenle korunup sahiplerine iadesi için en son güvencedir. “Eğer birbirinize güvenerek borç işlemi yapmış iseniz, kendisine güvenilen kimse borcunu ödesin, Rabbi olan Allah’tan korksun.” Borçlunun üstlendiği borç ona emanettir, borç verenin rehin aldığı mal da ona emanettir. Her ikisi de Rabbleri olan Allah korkusu adına emanetleri vermeye çağrılmaktadırlar. Rabb; idare eden, terbiye eden, efendi, hükmeden ve kadı anlamlarına gelmektedir.

Bu anlamların herbiri, iş yapma, emanet etme ve eda etme durumlarında duygulandırıcı etkiye sahiptir… Bazı görüşlere göre bu ayet, karşılıklı güven durumunda yazmayı emreden ayeti neshetmiştir. Ancak biz bu görüşte değiliz. Çünkü yazma, yolculuk durumu dışında bütün borç işlemlerinde farzdır. Güvenme ise bu duruma özgüdür. Bu durumda borç veren ve alan birbirine güvenmektedirler.

Takvaya yöneltici bu duygulandırmanın gölgesinde şahitlik konusu -bu defa mahkeme sırasındaki şahitlikten sözediliyor, anlaşma anındakinden değil- tamamlanmakta ve bunun şahidin boynuna ve kalbine bir emanet olduğu bildirilmektedir.

“…Sakın şahitliği saklamayınız. Kim şahitliği saklı tutarsa onun kalbi günahkardır.”

Ayet-i Kerime burada, her ikisinin de tamamlandığı nokta kalp olduğundan, günahı gizlemek ile şahitliği saklamak arasında bir uygunluk kurmak için kalbe yüklenmekte ve günahı ona dayandırmaktadır. Ardından hiçbir şeyin Allah’a gizli olmayacağına ilişkin örtülü bir tehdit yer almaktadır: “…Hiç kuşkusuz ne yaparsanız Allah onu bilir.” Herşeye, kalplere gizlenmiş, günahları ortaya çıkaran ilmi gereğince karşılığını verir.

Sonra Ayet-i Kerimenin akışı, bu işareti güçlendirmek ve kalpleri, göklerin ve yerin ve her ikisinde bulunanların Maliki, gizli-açık vicdanların derinliklerinde bulunanları bilip ona göre karşılığını veren, rahmetinden ve azabından dilediği gibi kullarının akıbetinde tasarrufta bulunan ve hiçbir şeyden sorumlu olmadan dilediğini yapmaya kadir olan yüce Allah’tan korkmak için harekete geçirmektedir.

 

Yorumlar

Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yukarıdaki form aracılığıyla siz yapabilirsiniz.