ŞEYTAN ADEM(A.S)’I BİLE CENNETTEN UZAKLAŞTIRMIŞ

Hamd alemlerin Rabbi Allah(C.C)’a mahsustur. Salat ve Selam alemlere rahmet olarak gönderilen Hz. Muhammed(sav)’e, Âline, Ashabına ve tüm Müminlere de selam olsun.

“Ve demiştik ki; “Ey Adem, sen ve eşin birlikte cennette otur. Dilediğiniz yerlerde onun meyvelerinden bol bol yiyin. Yalnız şu ağaca yaklaşmayın yoksa ikinizde zalimlerden olursunuz.” (Bakara 35)

Adem(as) ve O’nun zevcesi cennet ağaçları arasında belirli bir ağacın meyvesini yemekten nehyolunmuş ve onlar bu meyveden yemişlerdir. Bunun hangi ağaç olduğuna dair bir bilgi yoktur. Ne Kur’an’da ne de Sünnette delil vardır. Bir faydası olmadığı gibi bir zararı da olmaz. Yüce Allah bu ağaca yaklaşmaları halinde zalimlerden olacağını açıklamıştır. Çünkü nefse zulmetmenin en büyüğü Allah(C.C)’a isyandır.

“Nihayet şeytan onları cennetten kaydırdı. Orada nimetlerden ayırıp uzaklaştı. Bizde kiminiz kiminize düşman olarak inin. Yeryüzünde sizin için bir zamana kadar yerleşme ve faydalanma vardır.” Dedik.” (Bakara 36)

Bu ayetler şeytanın insanları ne kadar zarara sokacağını gösteriyor. Ondan kaçınılmasının lüzumuna işaret ediyor. Yasaklanan ağaca yaklaşmalarını sağlayarak onları kaydırdı. Yani şeytan bu sebeple onları hata işlemeye itti. Allah(C.C)’a itaatten alıkoymaya çalıştı. Oradaki nimetlerden çıkarıp uzaklaştırdı. Böyle nimetlerden geçici olarak mahrum kaldılar. Sonra Rabbimiz Adem(as) ile Havva’ya hitaben bazınız bazınıza yani Adem(as)’in zürriyetinden olan Müminler ve onların düşmanı olan şeytanlar sizler diğerlerinize düşman olarak yeryüzüne inin. Artık cennette durmayınız. Sizin için yeryüzünde bir vakte kadar yani öleceğimiz zamana kadar veya kıyamet gününe kadar bir ikamet yeri ve bir nasip, istifade vardır. Sonra her biriniz layık olduğunuz sonuca varırsınız.

Şeytan, Hz. Adem(as) ile Havva validemize vesvesede, kötü telkinlerde bulunmuş, onlara Allah(C.C)’ın adına yemin ederek demiş ki; siz cennetteki bu size yasaklanan ağacın meyvesinden yerseniz bu cennette ebedi olarak kalırsınız. Onlarda yemişler, bunun üzerine cennetten çıkmalarına, ilahi emir gelmiş. O nimetler geçici olarak mahrum kalmışlar.

Adem(as)’ın şeytanla olan kıssasında aslında şeytan ile insan arasındaki savaş(düşmanlık) anlatılırken kıssa bize bu savaşın mahiyeti hakkında uyarıcı fikirler veriyor. Çünkü bu savaş Allah(C.C)’a verilen sözle şeytanın kışkırtmaları, iman ile küfür, hak ile batıl, hidayetle sapıklık arasında süren kesintisiz savaştır. Bu savaşın alanı insanın kendisi olduğu gibi kazanacak ya da kaybedecek olanda yine kendisidir. Bu yüzden insan sürekli bir biçimde uyanık olmak zorundadır. Tıpkı bir savaş alanındaki asker gibi. Zira bu savaşta ya galip gelip ganimet kazanacak ya da yenilip her şeyini kaybedecek. Kur’an’ın insandan istediği de şeytanla yaptığı savaşta uyanık olmasından başka bir şey değil.

Rabbim bizleri uyanıp, uyanmanın gereğini yerine getirenlerden eylesin. Amin.

Kıpırdama bizden, Tevfik Allah(C.C)’tandır.

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN