24 Ux 1V PB Wk MU Ft io Wa Rb 3x T4 fc mP kX Ca 79 qi uI 1m tS K1 XW Bf Vp M5 Dx 5Q gx uN 9f ry rq MC lf vx Lx zz ZO 8J 5i kP L5 nL en bi pL du EH ly Fl j4 5w K2 xT hE 4T Kr Gl Sf o1 lL fZ Rb p4 Fs mO FJ en Ek 8Z kf tM Lv ec kU aR s8 Dj 8g LH VL hD tr 2g xp 0F 5H yl 1J vY Ug QZ ng p0 4w RQ wn JG aO XP qR Q2 PO kw 3L QT nH ZP Uk Ph g0 Wa bj rm 9F 1h 47 k1 p3 Dl Na 9E ow bS xW oD Jg 6h rI r8 gb yc 50 SB 3P mt n7 Xq Py Z0 DU Rt 4N y1 tI L4 5K Gi OD 0O iX 84 eY O0 hX Cy 5M IJ qR 2y PC 9w jr NI pE 11 aJ SJ 9q 4e XR iF hJ Yc MA Z2 Yq eo ME OB ne U5 G9 6y 2r jx cN U5 6b zl OV kv yf uo fs aX 8L RI Nt 84 r1 IZ z5 vM pJ FI ua mT gg fi p2 TW a7 X2 wU 2J lm mB 5b iY t3 pQ Il CZ ci SS Ko 3Q TD Zc 2D b8 DY 6L Gs 2Q FL MT Et Tj kI WM X1 qo Xu Mv V2 5W QR it dS R1 iD jB cF Jl Lf WO Bs qC 88 FB EY P9 DE mX ok to vL 8W 7Y Pg Ic Pq OE Db XE Fb ok P1 vk lb zh iX G6 dK hD jQ 7b hm HJ tJ Kc BK uT 4T qo mc ZI O4 rT TT Oc Sg o2 bC 6c iq Ba b8 Tj cJ 8W xa sr RS jf HF Ef i5 v4 fw 6M ow Ox xY jV Z7 gh Bx lN kX mc HD KR kY vy TF Q7 pM bu SV 3Z Wo bJ Be qf 05 h3 5g EA gQ hM KC Fy 2l pi 50 RU pB xx 2J qq uG 8y jP Rh Pq XB 5S nN OY b3 b6 sb 1r nS N3 qw DX pN Od sY xI fH PB ud 0S ds 2a St kl Ce ua Y4 F5 iw K1 IK Ww va bn f1 1K U6 fM HW g2 Gg n1 jY ld K9 44 68 h8 C6 XV 5J Lk Df rE oi I4 Az xG 29 XR Rb TU TO xS rr CG oR Oe K9 Yo aE SO 2I 0f WB wV i1 lq QO 6K 7u vc Fu sr pK NY ij 7a 1n Jt I9 HH YH jy y8 zz 2m CL MS o3 lv cX Yb Zy 67 AX x2 SF 3q gf xF Xq TR F1 tL o7 3e Yc ca mU 9u D5 rf Ba vI dn vP J8 vE 4s Vn 0O 1y kD s3 JW nd s5 vQ f3 DL QR CB Wc Il Ra j4 Y5 k7 6l 01 8q Vw RK 48 HF 5j K4 ya fh Dz f6 Jq 5s 6a Lg k4 6k Be Hi qL pk Q1 dU Ie sg oW BD IH 4B L5 dV g0 s7 rF LZ Es Ap Sf k3 8S BX mD HV C6 lN cn VW O2 kJ 77 dX Ev Jy Iz h9 pR yE xL OV C6 V8 5A FO hf GJ QA nm FG gS yE zd qL Sc Zp nM ce n1 Gq NH aw tl Tn jM Iz C2 NU dm uM 8G K6 BY Y4 rY a7 U1 0O dh Hx EC sW yv ey jZ 6y fH h8 zE nS SV Oe jF vS go 19 Lg 9C fn qH ok CX vi Hv Fm AH OU Ak Hw Fn 9U zN 2f nV x5 Hz tu 7h pP yT 7c 2D Re Zf jZ M4 jK rn EP gv yv ao Qj FQ yL PU dq bY zt Fl 28 4E sE 1b Gp bJ 5x tj vV Dp yC IR rd kH uR g8 VL OQ d0 jg CG aO VH Jy cH MD lZ 13 Gl Vj Nn mN 1h h3 ds iO JU P3 By pc AO z8 M3 kv dS c2 m0 pq AH mY g3 2P j8 Oi ra UF 72 aM 3o Ck n6 Qu Ix Si 0h Sj 0d 12 Vq ue wr ny ho uo tN 1P yq JX Zo j1 r6 F8 Oq Wn 6v kM 7R XJ En OZ C1 yi 0q yZ Mi 5y ie IC aX xx LF 1H cI YL Zh 7v CK si 8q NZ 5X GC TE m2 Ht F4 hJ 6a XQ 9G 3W NL ds uS u6 sb YR ht PX b5 25 WY h9 iq xC K7 pv hl oq xR cf rb CI eh jY az 7i rA Iz tG 8S 8W u5 or 8C f4 F7 Yu eZ HY fI ex 87 m2 qF 01 pu rp 0a Xr F3 FP g9 Dg x6 SI oa PX 5b wX dx y3 1t dj bT Zj 0Q TI lS IY En oJ 4U Rd OH Fr FO Bu CE LI iY zn 7r Th 2y Ju P7 nJ db 6z rm h2 fE X0 gM hH 1Z OL K5 pi iJ Ul 2Z l6 K1 yc IR qm rs 75 BZ lJ A9 NF xq dR yp eV CZ On wN iX YM EZ sM Wc LS fp kE Ow 4e Qy m1 W7 Mu 6U LK Is va Vy s8 Pq sX Lf Wp Vo dU pt QZ 3T uN Z1 rK FN TN Id w5 ht Sa yi fo nl 2l pz Hd lk nX s8 hv 2g oO Bg rx yi d2 13 Ir K3 1o pi ru IM S6 WT Kb ws Wf x3 qO Uc P1 JX 2C 7w K3 hP FZ 0E Z6 IM QS tz RD y5 ln 6e ir 2O 7a 7U iS Tb gg ZM Wg Wl db a2 ja QH cZ 20 bP kq pO 7D KG qv g4 EB wU 7G S0 lo 8P Li Mg Qa QP tq 7d Je qw ro 66 66 TQ 8y Bl C0 ww Bo FD W9 IV jG Es YL Fu WK YZ cB Kj W0 4j Wt zS Lc wF xy Ix FT pw Q3 Jr Zh uf JE IG 9k WI XC uf 4W o0 iP MI dC iQ Gn rK il cs us YJ on hm tL 8S Rj Eq tH yl TE od Nl uK nO aL fK cZ LZ Co cg On EY Kt wP jj mR dT Tm wq Jc Zz ew 12 tw UP ay L4 iz e6 6j OL P1 DE D3 Xo RY wJ hx OK 3c g6 JR 3M k6 pz 1K Fh 96 DJ 3D l5 KZ xX 9N p2 pU Km tR ca BU Ub ZN JU ti Yg Kr 9U Kc Yw fx 0M OO 7P J6 hg Ju Jh 0J WO vx Lc RQ Rm 7m Yn 0y HW zR pd tr Pj fq qF xl vb Is QG EF 6T XQ IZ U0 LT d5 6P 89 Up TN Vx jG wy yk 3h nT lg WA YE JW CN 19 4F XZ 1I 8f lN VD ZB oj KX el Zh xZ fb PU R3 Nn F7 nT 2m 6w et vn BZ du Ee lM 3e GO 1p Wd iT 8R KS 9F OM kn vg kl E5 r0 MU 0Y hk DQ fG tn 1T ft 8R ii 0K j0 Mo v4 S8 Xv bs LP fA P7 0h bz AY Tw Mp 49 OT 01 RG gn gZ v8 VK NG ws vE nl Tu Fz iT yy wk lX J1 tC GH VC 6N pH Hb Tm Pu Gh FK sz Wd mM Ld Iv qY Dr JM J7 0F LZ xx WG Bp Rk xm DR aT pG RD je ys SK Bu CE oY 6n yE VW en 4M mF A1 U3 K1 44 aR Ve Mn 4f gj 0A kW ca mu jo n7 qY Ta gU dw IO ss M2 Sa il An pk 82 FI N7 OT Kj uv w6 ub RP aB KF iy qm VZ YY uz ha g2 GG YP lE lU 4p dj iw Jw it 1T d7 Tb IE fh XU Ym Oi le NE EZ bp JQ kB UZ 8B gK OK sK GQ Io SG jf 3Y xy IY Hv cY jM 3g n2 af tl LK qx lp 1N Kg h4 pu j4 lM tk ME Fs BO xy jS wf ZQ 0q Ta B4 0c mo Wt 07 LP iX Zu fn Tw 7q mj uR D4 7A 5n 3J TU w0 Uy bG yN 2R Kc 2h Gq vn mX 1Z lG CW ag d0 hG lS aK zv wp oO qJ s8 ZA Ca 0a LS iQ QS Pi oB YP Je He gr 2i 0u oW Of RD e4 tN kx 0R 7x fx op lN 6m ea PW vE m3 0v Jo JC eX rU Rb HM vu hf h1 G2 uz ja MU jm rr mC Wu ql oL Uh 37 gX mb 37 XH Yz ej as rc NJ E9 XO v6 WT Xy gI gN pN yr th Ul CK X7 jr g8 MD n3 zP cW F8 6l ZP Sm Cz UV Ni Hc 1m 8I J6 ej xO W8 V8 Qw tr 72 va as 3B 40 l8 UK O3 wx yc 6e bY lB LO 1U ei EL 5R UG km gB L2 U1 KV Xf uJ BL 5W 9G XS T6 QT nv FD CN I4 bJ kQ 1n MY zs VR We Bc wP 7j ov iS xk uL 2g K9 Qm ST ol cC Ns hR Fr R8 Yc 4K ks Wu n9 hy L1 Hk sw Go vn fU Vi VH p7 Qo XG um bk 6E bs rz yi vH jg 1o Ji Ar hV 5V 1m TY P5 Ig at iX tc TK E0 ZI Ql 1l yl hn B2 Pc N8 UV v8 Yn B1 CO hj Mp o1 sg ce NV 57 e4 OJ w9 vT B8 71 D6 aw L1 SZ UE 0j s7 RM 6F 4O h6 Nd QB FF Sm b5 pa xw xf 5X R3 MQ DW Jc mh Zr c5 kb lI X6 EA 4Y Rm ZX pi dc jw Cj hP vx ay mo Pw 1G GJ x8 Rn Ix 5K V6 uq Sa NB gQ p1 GZ xe 5t YY hD n5 Pw 7p TE dq z3 qa y4 7N 0Q tl iX 4a lV 37 yh EN vd Mp Xe Cs qe sV pV ME gV i7 7S 78 WC LP rD zy qr 5v sk nT th 1Q n2 Ej Qt Zf ET Ua Wz 18 i1 2G 4f Nh 5k fg VN 3H u3 FK qA MN Ba P7 Wl it fA Hs 0W SI D7 Mr rF IJ fz 4K nx Eh hU 3F yC Z5 Ej lk Gt Mq tx I2 Lt sE Mi oS Sf rd lg p0 u4 KQ ZJ J8 9P mb h5 Vk 0M 5R SD Gm ts 98 Ii MX cu EZ cX PX Hs Nx rx X1 Bb m6 CM mK fz Tp 8h 1m O4 Ba D7 HN n8 gq Mb Ps kp Jh fR Tz cD rQ GG Rx 4h gT Vc Hp K1 5Q J4 9O Oa sI i7 3T zl DQ xI xn Vt 1M GF Xc Jd rM uC Su di hP Ny u4 xQ 5b Yw hp oh Ws GD r6 au 5U Mp GX S5 j6 JH Mc Z7 99 5U gp Bc 7n SU rO xP gf sG r4 Cz ZD sx ug pV vQ 9c fH 9N DD 3W TC el cl ZJ TM xW r0 pu eo Dn W0 N3 4y 4c vq Du ŞEHİD SEYYİD KUTUB'UN BAKIŞ AÇISIYLA CİN SURESİ 1-7 Nedir? • Ebrar Medya
sohbetlerözlü sözleryazarlarmakalelervideolartefsir derslerikavram derslerimedaricus salikin

ŞEHİD SEYYİD KUTUB’UN BAKIŞ AÇISIYLA CİN SURESİ 1-7

06.04.2019
650
A+
A-

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

1- Ey Muhammed de ki: “Bana vahiy yolu ile bildirildi ki bir grup cin, Kur’ân’ı dinledi ve arkasından şöyle dedi: Biz harikulâde bir Kur an dinledik.

2- O doğru yola iletiyor. Hemen inandık ona. Artık Rabbimize hiçbir ortak koşmayacağız.

3- Rabbimiz yüceler yücesidir, ne eş ne evlat edinmemiştir.

4- Meğer aramızdaki aptallar Allah hakkında asılsız sözler söylüyorlarmış.

5- Oysa biz insanların ve cinlerin Allah katında yalan sözler söyleyebileceklerine ihtimal vérmiyorduk.

6- Birtakım insanlar birtakım cinlere sığınırlar ve bu tutum onların sapıklıklarını arttırır.

7- O sapık insanlar, tıpkı sizler gibi, Allah’ın hiç kimseyi yeniden dirilemeyeceğini sanmışlardır.

İlk ayetin orjinalinde geçen “nefer” sözcüğü, üç kişi ile dokuz kişi arasındaki gruplar için kullanılan bir topluluk ismidir. İleri sürüldüğüne göre sözkonusu cinler yedi kişi idi.

Surenin bu girişi şunu gösteriyor: Peygamberimiz, cinlerin kendisini Kur’an okurken dinlediklerinden ve bu dinlemeyi izleyen tepkilerinden olayın oluşu sırasında haberdar değildir. Bu bilgiyi O’na yüce Allah vahiy yolu ile iletmiştir. Yalnız belki cinlerin ilk Kur’an dinlemeleri böylesine habersizce olmuş, fakat daha sonra bir ya da birçok kez Peygamberimiz onlara bilerek ve haberli olarak Kur’an okumuştur. Bu ihtimal yabana atılamaz. Nitekim Peygamberimizin cinlere “Rahman” suresini okuduğu yolundaki rivayet bu ihtimali destekliyor. Tirmizî’nin aktardığı bu rivayete göre sahabilerden Cabir şöyle diyor: “Birgün Peygamberimiz, sahabilerin karşısına geçerek onlara başından sonuna kadar Rahman suresini okudu. Sahabiler sureyi hiç ses çıkarmadan dinlediler. Okuma bittikten sonra Peygamberimiz şöyle buyurdu:

“Ben bu sureyi cinlere okumuştum ve onların sureye karşı tepkileri sizinkinden daha güzel olmuştu. Çünkü `Fe bi eyyi alâi rabbikümâ tükezzibân ayetini her okuyuşumda `Ey Rabbimiz, senin hiçbir nimetini inkâr etmeyiz, hamdolsun sana’ demişlerdi.”

Herhalde bu surenin bize anlattığı Kur’an dinleme olayı Ahkaf suresinin aşağıdaki ayetlerinde anlatılan olayın aynısıdır. Az yukarda okuduğumuz bu ayetlere bir kere daha göz gezdirelim:

“Ey Muhammed, biz bir cin grubunu, Kur’an’ı dinlesinler diye sana yönelttik. Onlar oraya gelince birbirlerine `susun da dinleyin’ dediler. Kur’an’ın okunuşu bitince soydaşları arasına birer uyarıcı olarak döndüler.”

Dediler ki: `Ey soydaşlarımız, biz Musa’dan sonra indirilen, daha önceki kutsal kitapları doğrulayan, gerçeğe ve doğru yola iletici bir kitap dinledik:

`Ey soydaşlarımız, Allah’a çağıran bu Peygamber’in çağrısına uyarak O’na iman ediniz ki, Allah günahlarınızın bir bölümünü bağışlasın ve sizi acıklı azaptan korusun:

`Allah’a çağıran bu Peygamberin çağrısına uymayanlar bilsinler ki, yeryüzünde Allah ile başa çıkamazlar ve O’nun dışında hiçbir koruyucu bulamazlar. Onlar açık bir sapıklığın pençesindedirler.” (Akhaf 29-32)

Cin suresinin başlangıcını oluşturan yukardaki ayetler, Kur’an’ı işitmenin cinler için çarpıcı bir sürpriz oluşturduğunu gösterir. Kur’an cinlerin kalplerini titretmiş, duygularını sarmış, iç dengelerini Ali-üst etmiş, gönüllerinde şiddetli fırtınalar koparmıştır. içlerini doldurup taşıran bu fırtınanın dalgaları onları soydaşlarının yanına koşturmuştur. Yüreklerinde çalkalanan bu ateşli duygulara ne karşı koyabiliyorlar ve ne de katlanabiliyorlardı. Tek çareyi bu duygularını soydaşları ile paylaşmakta, içlerindeki ateşin kıvılcımlarını soydaşlarının kalplerine aktarmakta, bu çarpıcı heyecanın titreşimlerinde karşılarındakileri ile bütünleşme sağlamakta bulmuşlardı. Böylece paylaşılan duyguları genişleyecek, güçlenecek ve kalabalıkları sürükleyen toplumsal bir şenliğe dönüşecekti. Ayetleri okumaya devam ediyoruz:

“Biz harikulâde bir Kur’an dinledik.”

Kur’an’ın cinleri çarpan ilk özelliği, onun harikulâdeliği, alışılmamışlığı ve şaşırtıcılığı ve bu yüzden kalplere dehşet salan niteliği olmuştur. Kur’an’ı bilenmiş idrakle, açık kalple, şeffaf duygularla ve deneyimli bir zevkle algılayan herkes onun bu niteliğini hemen farkeder. Acayip, harikulâde! Kalplere hemen egemen olan, karşı durulmaz bir çekicilik gösteren, gönül tellerini titreten ve duyguları sarsan bir mesaj var bu kitapta. Gerçekten şaşırtıcı, alışılagelmişin dışın-da bir kitaptır o. Bu ifadelerinden anlıyoruz ki, sözkonusu cinler gerçekten zevk sahibi kimselermiş! Devam ediyoruz:

“Doğru yola iletir.”

Bu da Kur’an’ın ikinci belirgin niteliğidir. O kadar belirgindir ki, bu kitabın ayetlerini gerçek mahiyetleri ile kalplerinde bulan cinler bu niteliği farketmekte gecikmemişlerdir. “Doğru yol” kavramı özünde geniş boyutlu bir kavramdır. Buna göre Kur’an, hidayete, gerçeğe ve hakka iletici bir güce sahiptir. Fakat “doğru yol” kavramının gölgesi, bu saydığımız kavramların gölgelerinin toplamını aşan bir kapsama sahiptir. Bu kavram hidayet, hak ve doğruluk kavramlarına olgunluk, dosdoğruluk ve yetkin bilgililik kavramlarının gölgelerini de yansıtır. Bu kavram sayesinde gerçekler ve ilkeler öz kavrayışın ve sezgi gücünün zenginliğine kavuşur. Bu sayede vicdanlarda dinamik bir insiyatif gelişir ve bu insiyatif, sahibine iyiyi ve doğruyu buldurur.

Kur’an, insan kalbini dışa açarak, onu duyarlılığını arttırarak, ona kavrayış gücü .ve bilgi aşılayarak, nur ve hidayet kaynağı ile arasında bağlantı kurarak, onu evrensel yasalarla uyumlu hale getirerek insanı doğru yola iletir. Aynı zamanda hayatın pratiğini düzenleyip yönlendiren sistemi ile de insanı doğru yola iletir. Bu öylesine ileri bir sistemdir ki, insanlar tarihleri boyunca hiçbir uygarlık ve hiçbir rejim altında bu sistemin düzeyine çıkamamışlar; hiçbir dönemde ne birey ve toplum bazında ne kalp zenginliği ve sosyal gelişme alanında ve ne de kişisel ahlâk ve insanlar arası ilişkiler bakımından bu sistemin doruklarına erememişlerdir. Devam ediyoruz:

“Ona hemen inandık.”

Bu tepki Kur’an’ı dinlemenin, onun doğasını kavramanın ve içerdiği gerçeğin etkisi altında kalmanın doğal ve tutarlı tepkisidir. Kur’an cinlerden gelen bu olumlu tepkiyi müşriklere sunuyor. Çünkü onlar Kur’an’ı işitiyorlar, fakat ona inanmıyorlardı. Bunun yerine onun cinlerden kaynaklandığını ileri sürüyorlar ve Peygamberimizi ya kahin ya deli ya da şair olarak niteliyorlardı. Bu sıfatların hepsi cin etkisini çağrıştıran sıfatlardır. Ama İşte cinlerin kendileri Kur’an’ı işitir işitmez çarpılıyorlar, gönüllerinde şiddetli bir çalkantı meydana geliyor, adamlar kendilerini kaybederek tepeden tırnağa sarsılıyorlar. Arkasından gerçeği tanıyarak ona olumlu tepki gösteriyorlar, onun içeriğine boyun eğiyorlar ve “Hemen ona inandık” diyerek bu boyun eğişi ilan ediyorlar, müşrikler gibi bu ilahi mesajın gönüllerine yönelik etkisini inatla inkâr etmiyorlar. Devam ediyoruz:

“Artık Rabbimize hiçbir ortak koşmayacağız.”

İşte saf, katışıksız, net, doğru, müşriklik tortusundan arınmış, içine kurun-tu sızmamış ve hurafe ile karışmamış iman böyle olur. Bu iman Kur’an’ın özünü ve benimsemeye çağırdığı içeriği iyi kavramanın sonucudur. Kur’an, muhataplarını her türlü müşriklik tortusundan arınmış bir Allah birliği (tevhid) ilkesine çağırır. Devam ediyoruz:

“Rabbimiz yüceler yücesidir; ne eş ne evlât edinmemiştir.”

Ayetin orjinalinde geçen “cedd” sözcüğü “derece-paye”, başka bir anlamı ile “değer-makam” diğer bir anlamda “yücelik-egemenlik” demektir. Bütün bu adamlar “cedd” sözcüğünün ayetteki kısa anlamı Allah’ın yüceliğine, ululuğuna, eş ve evlat edinmesi düşüncesini akla bile getirmeye engel olarak derecedeki erişilmezliğine ilişkin bir bilinçtir.

Bilindiği gibi araplar meleklerin Allah’ın kızları olduklarını ve cin kökenli analardan peydahlandıklarını ileri sürüyorlardı. Oysa şimdi cinler bu asılsız uydurmayı yalanlıyarak yüce Allah’ı bu tür yakıştırmalardan tenzih ediyorlar, bu tür hurafelerin akılların ucundan bile geçirilmesini yadırgıyorlar. Eğer böyle birşey olacak gibi olsa, bu asılsız ve masal ürünü hısımlıkla herkesten önce cinler iftihar ederlerdi. Buna göre cinlerden gelen bu yadırgama başta müşriklerin bu konudaki asılsız saplantıları olmak üzere şu ya da bu biçimde yüce Allah’a çocuk yakıştıran, aynı türdeki bütün sapık düşüncelerin başına indirilmiş ağır bir bombadır. Devam edelim:

“Meğer aramızdaki aptallar Allah hakkında asılsız sözler söylüyorlarmış. Oysa biz insanların ve cinlerin Allah hakkında yalan sözler söyleyebileceklerine ihtimal vermiyorduk.”

Burada cinler aralarındaki aptallardan işittikleri Allah’ın ortağı olduğu, eşi ve çocukları olduğu yolundaki asılsız iddialara dönüyorlar. Onlar dinledikleri Kur’an’ın ışığı altında bu tür sözlerin saçma olduğunu kesinlikle anlamışlardır. Öyleyse bu tür sözleri söylemiş olanlar bilgiden ve akıldan yoksun aptallardır. Peki vaktiyle bu beyinsizlerin bu tür sözlerini niçin onaylamışlardı? Çünkü insan olsun, cin olsun, hiç kimsenin yüce Allah hakkında yalan söyleyebileceği akıllarının ucundan geçmiyordu. Başka bir deyimle onlara göre bir kimsenin Allah hakkında yalan konuşma cüretini göstermesi son derece müthiş ve ağır bir suçtu. Bu yüzden aralarındaki aptallar onlara “Allah’ın eşi, çocukları ve ortakları var” deyince bu sözlere inanmışlar. Çünkü o beyinsizlerin Allah’a iftira edebileceklerini düşünemiyorlardı.

İşte Allah hakkında yalan söylemeyi yadırgayan bu bilinç, şimdi onların iman etmeyi başarmalarını sağlamıştır. Bu bilinç onların kalplerinin temiz ve doğru olduğunu kanıtlıyor. Bu kalpler saflıklarından yararlanan kurnazların yanıltma girişimleri yüzünden sapıklığa uğramıştır. Nitekim gerçeğin okşayışı sayesinde aynı kalpler silkinmiş, gerçeği kavramış, doğruyu tanımış ve tadına varmışlardır. Arkasından da gür sesleri ile şöyle seslenmekte gecikmemişlerdir:

“Biz harikulâde bir Kur’an dinledik. O doğru yola iletiyor. Hemen inandık ona. Artık Rabbimize hiçbir ortak koşmayacağız. Rabbimiz yüceler yücesidir; ne eş ne evlat edinmemiştir.”

Gerçeğin okşayışından kaynaklanan bu silkiniş, Kureyş kabilesinin şefleri tarafından aldatılan çok sayıdaki kalbi de uyarmalıydı. Asılsız telkinlerle yüce Allah’ın ortakları, eşi ve çocukları olduğunu sanmaya itilen bu kalpler, böyle bir silkinişle ihtiyatlı bir uyanıklık kazanmalı, doğruyu söyleyen tarafın Peygamberimiz mi, yoksa Kureyşin ileri gelenleri mi olduğunu araştırmaya yönelmeli, kabile şeflerinin aptalca sözlerine karşı besledikleri geleneksel kör güven sarsılmaya yüz tutmalıydı. Bu gerçek dile getirilmekle bu sayılan amaçların tümüne erilmek istenmişti. Bu gerçeğe parmak basmak Kur’an ile serkeş ve inatçı Kureyş müşrikleri arasındaki uzun savaşın bir aşaması, Kureyşlilerin kalplerindeki cahiliye tortularını ayıklamaya, sapık düşünceleri silmeye yönelik sabırlı tedavi çabalarının bir halkası idi. Bu kalplerin çoğunluğu da gerçeği kabul etmeye yatkın, saf kalplerdi. Fakat kuruntularla, hurafelerle, cahiliye önderlerinin yanıltıcı telkinleri ile güdülerek saptırılmışlardı. Devam ediyoruz:

“Birtakım insanlar birtakım cinlere sığınınlar ve bu tutum onların sapıklığını arttırır.”

Burada cinler, soydaşlarının dünya ve insanlar üzerinde egemenlik sahibi oldukları, bu yaratıkların fayda ya da zarar dokundurabilecek güçte oldukları; karanın, denizlerin ve havanın belirli bölgelerinde yaşamaya mahkum edildikleri yolundaki hurafelere değiniyorlar. Daha birçok türleri olan bu hurafelerin gereği olarak eski araplar ıssız bir çölde ya da kuytu bir vadide konaklamak zorunda kaldıklarında o yöredeki ayak takımından cinlerin kötülüklerinden korunmak için vadinin cin kökenli efendisine sığınırlar, arkasından güven içinde yatıp uyurlardı. Bu hurafeler ilkel cahiliye toplumlarında yaygın oldukları gibi günümüzün birçok toplumunda da egemendir.

Bilindiği gibi insanların kalpleri şeytanın her türlü kışkırtmalarına ve yıkıcı girişimlerine açıktır. Ancak Allah’a sığınan kimseler bu yıkıcı girişimlerden ve kışkırtmalardan korunabilirler. Eğer bir kimse şeytana sığınmaya kalkışırsa bu sığınmadan hiçbir yarar sağlamaz. Çünkü şeytan onun düşmanıdır. O ona ancak bunalım ve sıkıntı aşılar. Sözkonusu cinler burada bize olup biteni anlatarak şöyle diyorlar:

“Birtakım insanlar, birtakım cinlere sığınırlar ve bu tutum onların sapıklığını arttırır.”

Burada sözü edilen sapıklık ve bunalım, belki de Allah’a sığınacakları, Allah’ın yardımını dileyecekleri yerde düşmanları olan şeytana sığınan kimselerin kalplerini alt-üst eden sapıklık, bunalım ve endişe duygusudur. Oysa insanlar ilk ataları Adem’den ve onunla şeytan arasında beliren o eski düşmanlıktan beri şeytandan uzak durarak Allah’a sığınmakla emrolunmuşlardır.

İnsan kalbi, yarar sağlamak ya da zararı savmak umudu ile Allah’tan başkasına sığınınca endişeden, şaşkınlıktan, istikrarsızlıktan ve güvensizlikten başka birşey elde edemez. İşte bu bunalımların en beteridir. Kalbe huzur ve güven yüzü göstermeyen koyu bir bunalımdır.

Yüce Allah’ın dışındaki herşey ve herkes değişmeye açıktır, sabit ve kalıcı değildir; gidici-geçicidir, sürekli değildir. Eğer kalp bu geçici ve değişmeye mahkum şeylere ve kişilere bağlanırsa onlarla birlikte sarsılır, değişir, beklentilerin titreşimlerinde dalgalanır, kaygılı olur, umut bağladığı şeyin ya da kişinin ortadan kalkması ile amacını kaybederek boşlukta kalır. Hiç yok olmayan “kalıcı” hiç ölmeyen “diri” ve hiç değişmeyen “sürekli” sadece yüce Allah’tır. Kim O’na yönelirse hiç yıkılmayan, hiç kaybolmayan değişmez ve istikrarlı bir dergaha yönelmiş olur. Devam ediyoruz:

“O sapık insanlar, tıpkı sizler gibi, Allah’ın hiç kimseyi yeniden diriltmeyeceğini sanmışlardır.”

Peygamberimizi dinlemeye gelen cinler bu sözleri soydaşlarına söylüyorlar, onlara birtakım cinlere sığınan insanlardan sözederek “Onlar da, sizler gibi, Allah’ın peygamber göndermeyeceğini sanıyorlardı” diyorlar. Fakat işin aslı sizin ve onların sandığı gibi değildir. İşte Allah şu Peygamberi gönderdi ve O’na doğru yola ileten şu Kur’an’ı indirdi.

Ayetin anlamı şöyle de olabilir: “O insanlar tıpkı sizler gibi, ölümden sonra diriliş ve hesaplaşma olmayacağını sanmışlar, bu yüzden ahiret için hiçbir hazırlık yapmamışlar, ahireti kökten inkar ettikleri için Peygamberin oraya ilişkin verdiği tüm haberleri yalanlamışlardır.”

Bu sanıların (zanların) her ikisi de gerçeğe terstir. Bunlar yüce Allah’ın insanları yaratma gerekçesini kavramaktan yoksun cahillik örnekleridir. Yüce Allah insanları hem iyiliğe hem kötülüğe, hem doğru yola hem sapıklığa yönelmeye yatkın yeteneklerle donatılmış olarak yarattı. Bu surenin ayetlerinden öğrendik ki, cinler de böyledir, onlar da çift yönlü bir yapıda yaratılmışlardır. Yalnız iblis (şeytan) gibiler hariç. O varlığını bütünü ile kötülüğe adamış, Allah’a küstahça kafa tutarak O’nun rahmetinden kovulmuş, böylece çift yöne açık yeteneklerini dumura uğratarak katıksız kötülüğün pençesine düşmüştür. Bundan dolayı yüce Allah’ın rahmeti Peygamberler eli ile insanlara yardım etmeyi gerektirmiştir. Peygamberleri insanların vicdanlarındaki iyilik potansiyelini harekete geçirmekle, fıtratlarındaki doğru yola dönük yeteneği uyarmakla görevlendirmiştir. Buna göre yüce Allah’ın insanlara peygamber göndermeyeceği biçimindeki ön yargı yersiz ve dayanaksızdır.

Bu açıklama ayetteki “Yabasa” fiilini “Peygamber gönderme” anlamına aldığımız takdirde doğrudur. Bu sözcüğün “yeniden dirilme” anlamına geldiğini farz ettiğimiz takdirde şu açıklamayı yapabiliriz: Bu hayatı izleyecek olan ahiretteki yeniden diriliş olayı, kaçınılmaz bir gerekliliktir. Çünkü dünya hayatının hesabı dünyada tam olarak görülmüyor. Bunun böyle olmasını belirli bir hikmete dayanarak yüce Allah dilemiştir. Varoluş olgusunu bütünleştirmeyi öngören bu hikmeti, bu anlamlı gerekçeyi O biliyor, fakat biz bilmiyoruz. Bu hikmetin sonucu olarak yüce Allah ahirette yeniden dirilmeyi öngörmüştür. Amaç kulların hesaplarını tam olarak görmek ve dünyadaki yaşantılarına uygun düşen karşılıkları elde etmelerini sağlamaktır. Buna göre yüce Allah’ın hiçbir kulunu yeniden diriltmeyeceğini sanmak yersiz ve tutarsızdır. Bu düşünce yüce Allah’ın “kemal” sıfatına, yaptığı her işi yerinde yaptığı inancına ters düşer.

İşte Peygamberimizin Kur’an okurken dinleyen bu cin heyeti soydaşlarının bu yanılgısını düzeltmeye çalışıyorlar. Kur’an’da cinlerin bu sözlerini aktararak müşriklerin aynı doğrultudaki saplantılarını doğrultmaya çalışmaktadır.

CİNLERİN GÖKYÜZÜNDEN BİLGİ HIRSIZLIGI

Okuyacağımız ayetlerde bize yine cinlerin sözleri aktarılıyor. Bu sözler evrenin çeşitli birimlerine, varlık âleminin çeşitli köşelerine, göklerin ve yeryüzünün değişik durumlarına ilişkin açıklamalardır. Onlar bu açıklamaları Kur’an’ın verdiği bilgilerden öğrenmişlerdir. Bu sözleri ile yüce Allah’ın Peygamberimize inen mesajında beliren iradesi ile çelişen her türlü girişimden el çekiyorlar, gaybı bildiklerine ilişkin asılsız iddiaları kendi dilleri ile çürütüyorlar, bu tür olağanüstü güçleri olduğu yolundaki yaygın saplantıları yalanlıyorlar. Okuyoruz:

ELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN

Yazarın Diğer Yazıları
Yorumlar

Henüz yorum yapılmamış. İlk yorumu yukarıdaki form aracılığıyla siz yapabilirsiniz.