SAD BİN EBİ VAKKAS (RA)

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd Alemlerin Rabbi Allah azze ve celleye masustur.O’na hamd eder ondan yardım diler ve ondan bağışlanma dileriz. Nefislerimizin şerrinden ve amellerimizin kötülüğünden Allah’a (cc) sığınırız. Allah (cc) kime hidayet ederse onu saptıracak yoktur. Kimi de saptırırsa ona hidayet edecek yoktur. Şehadet ederim ki Allah başka ilah yoktur. Yine şehadet ederim ki  Muhammed ( sallallahu  aleyhi ve selem ) O’ nun kulu ve Rasuludur.

‘’ İnsana da, anne babasına iyi davranmasını emrettik. Annesi, onu her gün biraz daha güçsüz düşerek karnında taşımıştır. Onun sütten kesilmesi de iki yıl içinde olur. (İşte onun için) insana şöyle emrettik: “Bana ve anne babana şükret. Dönüş banadır.”(lokman 14 )

‘’Eğer, hakkında hiçbir bilgi sahibi olmadığın bir şeyi bana ortak koşman için seninle uğraşırlarsa, onlara itaat etme. Fakat dünyada onlarla iyi geçin. Bana yönelenlerin yoluna uy. Sonra dönüşünüz ancak banadır. Ben de size yapmakta olduğunuz şeyleri haber vereceğim.” ( Lokman 15 )

Allah ve Rasulün den bize bildirilen her bir amelin ; Namaz , Hac , Zekat , Oruç , Kurban , Ticaret , Evlilik , Cihat , gibi bir çok amelin sınırları mevcut olduğu gibi anne ve babaya itaat etmeninde sınırları bu dinde mevcuttur. Nasıl ki annemizin ve babamızın kimler olacağını biz belirleyemiyorsak  , onlara olan yaklaşımlarımızı da biz belirleyemiyoruz.  Nasıl ki Allah azze ve cellenin emretmiş olduğu meseleleri yerine getirdiğimizde bundan ecir alıyorsak , aynı şekilde de yerine getirmediğimiz taktirde günah işlemiş  oluyoruz.  Bundan da şu sonuç çıkıyor ki bir kişi  anne ve babasına  itaat ettiğinde bunuda Alemlerin rabbi emrettiği için ibadet etmiş oluyor.  Peki bundan 14 asır önce yaşayan sahabe bunu nasıl anlamıştı , nasıl hayatına geçirmişti ona bakalım….

Sahabeler islama girerken çok sıkıntılar çektiler . Canları pahasına , malları pahasına , en sevdikleri şeyleri  kaybetme pahasına ,  En çok korktuklarıyla karşı karşıya gelme pahasına imanı seçtiler . Onlardan biri de Sad Bin Ebi Vakkas (ra) dır.

Sad Bin Ebi Vakkas  Rasulullah (sav) ‘ e iman ettiği zaman Annesi uhud dağı gibi karşısında dikildi ve  Dedi ki asla islama girmene izin vermiyorum. SubhanAllah. Kaçımız böyle bir meseleyle karşılaştık. Ey anne ! Ey baba ! Ben artık islamı seçiyorum , Allah ve Rasulu ‘nun yolundan gidiyorum  , bütün hayatımı Kuran’a ve Sünne’te göre düzene sokuyorum dediğimizde kaçımızın Ailesi karşımıza dikildi.Ama Sad Bin Ebi Vakkasın Karşısında annesi durdu. Eğer islamı terk etmez isen asla yemek yemeyeceğim , su içmeyeceğim , başıma ne bir tarak nede bir su vurmayacağım ve sonra hiçbir gölgenin altına sığınmayacağım dedi.

Bunun üzerine Sad Bin Ebi Vakkas (ra) çok güzel bir ifadeyle annesine yönelerek şöyle seslendi :  Anneciğim !  Vallahi 100 canın olsa  ve Allah her bir canını asla ben İslam dan asla vazgeçmeyeceğim , islamı terk etmeyeceğim. Allahu Ekber. Cennetle müjdelenmiş olan bir sahabeden bahsediyoruz. Yeni iman etmiş ve imanında da sebat etmişti . Allah azze ve celle de onu yüksek mertebelere çıkardı.   Onların üzerine musibetler bir yağmur gibi yağdığında onlar bunu sevinçle karşıladılar.   Allah ve Rasulu nun vaat ettikleri onların yakinini arttırdı.  Peki cildler dolusu kitaplardan  bu mübarek insanların hayatlarına imrenerek bakan bizler onlar gibi yaşamaya sıra gelince , imtihanlara onlar gibi göğüs germeye  gelince ,  Allah yolunda onlar gibi  mücadele etmeye gelince bir kaplumbağ edasıyla neden kabuğumuza çekiliyoruz. Neden Nefsimize hoş gelen ,  bizi fazla zorlamayacak , rahatımızı , uykumuzu ,yememizi , içmemizi , kaçırmayacak yönlerini alıyoruz.  Buda şunu gösteriyor ki bizler anlayıp amel etmek için bu meselelere yönelmiyoruz. Allah bizleri affetsin.

Sad  Bin Ebi Vakkas (ra) taviz asla vermemişti.  Sürekli mücadelesini , amellerini ibadetleri arttırmış ve davada ki sorumluluklarını daima öncü bilmişti. Bir keresinde  sahabelerle birlikte  ibadet ederlerken müşriklerden bir grup onlara sataşarak islamla alay etmişlerdi buna dayanamayan Sad  bir kemik parçası alıp onlara saldırmış ve islamda Allah için ilk kanı o akıtmıştı.   Bugünde islamla dalga geçilmiyormu ? Allah’ın hükümleri hiçe sayılmıyor mu ? İnsanlar yaşadıkları hayatı din sanarken  , mimsiz medeniyet islamı dört bir taraftan kuşatmaya çalışırken ,   İnsanlar akın akın cehenneme çağırılırken sen ve ben bunu önlemek için  bir kemik attık mı ? Mücadele edip , kendimizi geliştirip insanlara tevhidi ulaştırdıkmı ? Her ulaşamadığımız kişi için göz yaşı döktük mü ?    Uhud gününde  Sad (ra) öyle bir ok atmıştı ki Hz Peygamber (sav)  ilk defa birine bu sözü söyledi : ‘’ At Sad ! Anam Babam sana feda olsun. ‘’ dedi ve Allah yolunda ilk ok atanda Sad Bin Ebi Vakkas (ra) oldu. Allah ondan razı olsun..

Sad Bin Ebi Vakkas ‘ın  faziletlerinden bunlar sadece bir kaçı. Ancak şunu söyleyebiliriz ki  bu  mübarek insan  Hayatındaki ilk söz sahibi olarak Allah ve Rasulunü benimsemiş ve bütün hayatınıda bu minval üzere  düzene sokmuştur.İslamdan dönme konusunda annesine itaat etmemiş ancak ona incitici sözlerde sarfetmemiş. Günah işlemek , Allah’ı (cc) gadaplandırmak ,  gücünün yettiğince mücadele edememe korkusu onu öyle bir hale getirmiştir ki  büyük küçük demeden amellere sarılmıştır.  İyiliği büyük küçük ayırt etmeksizin kucaklamıştı.Musibetleri  gülerek karşılamış ve gösterdiği sabırlada Allah’ın rahmetini  ummuştur.  Şimdi Allah için kendimize soralım  hayatımızda onun hayatına benzer hangi yönler var ?

Allah yolunda aç kaldı , susuz kaldı , yerde bulduğu deri parçasını taşların arasında pres yaptı ve bir lokma suyla  3 gün geçirmişti ama mücadeleden de geri kalmamıştı.  Bizler bugün tok karnımızla  ne kadar mücadele ediyoruz herkes kendi nefsini yoklasın.Onun hayatından alacağımız çok dersler var.

Bakın Yahya bin Husayn bildiriyor : Bir keresinde Halid ile Sad ‘ın  (ra) arası bozuktu. Adamın biri Sad’ın  yanında Halid’e (ra)  dil uzatmaya başlayınca  , Sad adama : Ağır ol !  Halid ile aramızda olan sorun birbirimize karşı günaha bulaşacak kadar büyük bir sorun değildir. Diye çıkışmıştı. Ümmetin Fitne ve ihtilaf yaşadığı zaman hayattaydı bir müslümanın kanını akıtmaktan çekindiği için  kendisine gelenlere  şöyle diyordu : Bana iki gözü ve iki dudağı olan ve şu kafirdir , şu mümindir diyen bir kılıç getirilinceye kadar  asla kimseyle savaşmam . Allahu Ekber.  Bugün ise sahabeyi örnek alan bizler  birbirimize dilimizi bir kılıç gibi kullanıyoruz , belki  bedeni yaralamıyoruz ancak kalpte derin izler bırakıyoruz. Sahabe böyle yapmadı  Allah azze ve celle bu kardeşlikle de onlara zafer verdi. Rabbim bizleri Sahabe gibi kardeşliği yaşayan ve Allah yolunda onlar gibi hissedip mücadele eden kullarından eylesin…

Hiç şüphe yok ki Allah, kendi yolunda, duvarları birbirine kenetlenmiş bir bina gibi saf bağlayarak çarpışanları sever.

(Saf suresi 4 )

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN

TEVFİK ALLAH’TANDIR.