“PEYGAMBERLERİN MİRASI”

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAM

Hamd yalnız Allah azze ve celle’ye mahsustur. O Allah (c.c.) ki Tektir, her şey O’na muhtaçtır. O ise hiçbir varlığa muhtaç değildir, doğmamış ve doğurmamıştır.

Son Nebi Hz. Muhammed (sav)’e Aline, Ashabına ve tüm Mü’minlere’de Salat ve Selam olsun.

Ebu Hureyre (r.a.) anlatıyor;

“Medine Çarşısına uğrayıp çarşının orta yerinde durarak; Ey çarşı esnafı siz ne kadar acizsiniz! Der.

Onlar; Nedenmiş o? Derler

Ebu Hureyre; Şurada Rasulullah (sav)’in mirası paylaşılıyor siz ise buradasınız! Siz payımız almak için gitmez misiniz? Der.

Onlar; o nerede derler.

Ebu Hureyre; Mescidde der.

Onlar koşarak çıkıp giderler. Geri dönünce Ebu Hureyre’ye şöyle derler; Mescide varıp girdik. Ancak taksim edilen hiçbir şey görmedik.

Ebu Hureyre; Mescidde kimseyi görmediniz mi?

 Onlar; Evet gördük bazıları namaz kılıyor, bazıları Kur’an okuyor, bazıları da haram ve helalden bahsediyorlardı. Derler.

Ebu Hureyre onlara; Size yazıklar olsun. Hz. Muhammed (sav)’in mirası işte budur. Der. (Tergib ve tehrib 166)

“Bir kimse ilim öğrenmek için bir yola girerse Allah’ta (c.c.) onun için cennet yollarından birini kolaylaştırır. Bu durumdan memnun olan her şey hatta denizdeki balıklar bile onun için istiğfar talep ederler. İlim sahibinin ibadet edene üstünlüğü karanlık gecede dolunayın diğer yıldızlara üstünlüğü gibidir. Şüphesiz âlimler Peygamberlerin mirasçılarıdır. Peygamberler ise miras olarak ne altın ne de gümüş bırakmamıştır. Onlara miras olarak ilim bırakırlar. Kim bu ilmi alırsa büyük bir nasip ve nimet elde etmiş olur.” (Ebu Davud – Tirmizi)

Çok sevdiğini söylediğin Peygamberin mirasından sen de bir pay almak istemez misin? O halde kalk, dünya ile meşgul olmayı bırak ve sonu gelmeyen emeller peşinde koşmak yerine o mirasa ortak ol! Peygamberlerin mirası (ilim) belki de yan odamızda belki yan sokağımızda belki de bulunduğumuz bölgede… Yani bize çok yakın geriye sadece onu istemek ona vakit ayırmak ve onu almak kalıyor.

Muaz ibni Cebel’in şu sözleri çok manidardır;

“İlim öğreniniz çünkü Allah (c.c.) için ilim öğrenmek haşyettir; gönlün Allah’a (c.c.) karşı saygı ve korkuyla dolmasıdır. İlmi talep etmek ibadettir. İlmi ders olarak almak Allah’ı tesbih etmektir. Onu müzakere etmek cihaddır. Onu bilmeyene öğretmek sadakadır. Onu ehline sarfetmek Allah’a (c.c.) vesilesidir. İlim yalnızken en iyi arkadaş, din hakkında rehber, darlıkta ve genişlikte sabra yardımcıdır. Cennet yolunun bir işaretidir. Allah (c.c.) ilim sayesinde bir takım kimseleri yükseltir ve onları hayır işlerinde örnek alınan takip edilen öncü ve rehber yapar. Melekler onlarla arkadaş olmayı arzular ve kanatları ile onları okşarlar. Dünyada yaş kuru ne varsa denizdeki balıklar karadaki hayvanlar sema ve yıldızlar bunların hepsi ilim sahipleri için mağfiret talebinde bulunurlar.”

Bu böyledir çünkü ilim, yaratan ile yaratılanları tanımaya bir vesiledir. Körlüğe karşı kalplerin hayatı, karanlığa karşı gözlerin ışığı, zafiyete karşı bedenlerin kuvvetidir. Kul onunla ebrar seviyesine yükselir, yüksek derecelere ulaşır. Yüce Allah’a (c.c.) onunla itaat ve ibadet edilir. İlim, iman, amel onun tabiidir. O Allah’ın (c.c.) bir sıfatı olduğu gibi Allah(c.c.) melekleri ve Peygamberleri onunla şereflendirmiştir. İlim dünyada da ahirette de mutluluk kaynağı dolayısıyla da amellerin en efdalidir.

Fetih el-Musuli “Bir hasta yedirilmez, içirilmez ve tedavi edilmezse ölmez mi? işte kalp aynen böyledir. Üç gün arka arkaya ilim ve hikmetten men edilirse ölür.”

İlimden yoksun kimsenin kalbi hasta ve ölüdür. Bunun üzerine birde dünyayı sever ve onunla meşgul olursa bütün hissiyatını kaybeder.

Ebu Derda (r.a.); “Sabahleyin kalkıp ilim tahsiline gitmeyi cihad olarak kabullenmeyen kimsenin fikrinde hem de aklında eksiklik vardır.” Diyerek konuya ayrı bir derinlik kazandırmıştır.

Allah Rasulu (sav);

“İlim talep etmek her Müslüman’a farzdır.” Buyurmuştur.

Onun için her Müslüman yaşı ve durumuna göre belirli bilgileri edinmek zorundadır. Bunların her mükellefin öncelikli olarak tevhid ve marifetullah ilmini öğrenmesi elzemdir. İlmin başı ve dinin temeli Kelime-i Tevhid’dir. Bunun dışında kalan diğer ilim ve amle Kelime-i Tevhide bağlıdır bundan sonra gelir ve ancak bununla bir anlam ve değer kazanır.

İbni Ömer’den (r.a.) rivayet edildiğine göre Rasulullah (sav) şöyle buyurdu;

“Allah’tan başka İlah olmadığına, Muhammed (sav) Allah’ın elçisi olduğuna şehadet getirinceye, namaz kılıncaya ve zekat verinceye kadar insanlarla savaşmakla emrolundum.” (Buhari-Müslim-İbn Hibban)

Rasulullah (sav) Muaz bin Cebeli Yemen’e gönderirken O’na;

“İnsanları öncelikle Kelime-i Şehadeti söylemeye davet etmesini emretmiş ve şöyle buyurmuştur; “Eğer onlar buna itaat ederlerse (Kelime-i Tevhid’i kabul ederlerse) onlara önce namazı sonra da zekatı anlat.””

Hadisi şerife ve yine Rasulullah (sav)’in uygulamasına baktığımızda ilk ve öncelikli öğrenilmesi gereken ilmin Tehvid ilmi olduğunu apaçık bir şekilde görebilmekteyiz. Namaz, zekat gibi amel hükümler ise bundan sonra gelen meselelerdir. Kur’an’ı Kerim’de ve Rasulullah’ın hayatında bunun böyle olduğunu dair deliller çoktur.

“Sen yine hatırlat, çünkü hatırlatmak Mü’minlere fayda verir…” (Zariyat 55)

“Ben cinleri ve insanları ancak bana kulluk etsinler diye yarattım” (Zariyat 56)

Dikkat edersek ard arda gelen bu ayetlerde Allah (c.c.) hatırlat dedikten sonra tevhidin bir gereği olan yalnız Allah’a kulluk için insanları yarattığını bildirmiştir. Bu da yine idrak edilip yaşaması gereken mesele Tevhid ve yalnız Allah’a (c.c.) kulluk meselesidir. Yeryüzüne gönderilen bütün Peygamberler bunu anlaşılması için mücadele etmişlerdir. Ve onlardan bize kalan miras tevhid ilmini öğrenmek yaşamak ve yaşatmak mücadelesidir. Bir sonraki yazımızda tevhid ne demektir bunu izah etmeye gayret edeceğim inşaAllah.

Rabbim Yardımcımız olsun.

Selam hidayete tabi olanların üzerine olsun.