وَاِذاً لَاٰتَيْنَاهُمْ مِنْ لَدُنَّٓا اَجْراً عَظٖيـماًۙ

“ O zaman elbette kendilerine nezdimizden büyük mükâfat verirdik.”

(NİSA 67.AYET)

GÜNÜN HADİSİ

33-“Abdullah ibnu Ebî Muleyke şöyle demiştir: Çok ha­yırlı iki zât Ebû Bekr ile Ömer helak olmaya yaklaşmışlardı: Peygamber’in huzuruna Temîm oğulları heyeti geldiği zaman, bu ikisinden biri (yânî Ömer), “Mucâsi’ oğullan’nın kardeşi olan el-Akra ibn Habis et-Teymî el-Hanzalî’yi onlara emîr yap” diye işaret etti. Diğeri de baş­kasını (yânî Ka’kaa ibn Ma’bed ibn Zurâre et-Teymî’yi) emîr yap di­ye işaret etti. Bunun üzerine Ebû Bekr, Umer’e:

— Sen sırf bana muhalefet etmek istedin! dedi. Ömer de:

— Hayır sana muhalefet etmek istemedim, dedi.

Peygamber’in yanında münâkaşa ettiler ve sesleri yükseldi. Bu­nun üzerine şu âyetler indi: “Ey imân edenler, seslerinizi Peygam­ber’in sesinden yüksek çıkarmayın. Ona sözle, birbirinize bağırdığınız gibi bağırmayın ki, siz farkına varmadan amelleriniz boşa gider… “(el-Hucurât: 2-3).

İbnu Muleyke şöyle dedi: Abdullah ibnu’z-Zubeyr şöyle dedi: Artık Ömer bu âyetin inmesinden sonra -İbnu’z-Zubeyr bunu, dede­si Ebû Bekr’i kasdederek anasının babasından zikretmedi- Peygamber’le bir hadîs konuştuğu zaman, O’na gizli şeyler söyleyen bir kardeş gibi konuşur, Peygamber anlamak isteyip soruncaya kadar sesini O’na işittirmezdi.”

KİTÂBU’L-İTİSÂM Bİ’L-KİTÂBİ VE’S-SÜNNETİ

(Allah(C.C)’ın Kitâbı’na ve Peygamberin(S.A.V) Sünnetine Sımsıkı Yapışıp Tutunmak Kitabı)

-BUHARİ– 33. HADİS