يَٓا اَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تَكْفُرُونَ بِاٰيَاتِ اللّٰهِ وَاَنْتُمْ تَشْهَدُونَ

GÜNÜN HADİSİ

45-… Bize Muhammed ibrm Ca’fer, Şerîk ibn Abdillah’tan; o da Saîd ibnu’I-Müseyyeb’den haber verdi ki, Ebû Mûsâ el-Eş’arı (R) şöyle demiştir: Peygamber (S) bir gün bir ihtiyâcı için Medine bus-tânlarından bir bustâna doğru çıktı, ben de O’nun izi üzerinde arka­sından çıktım. Peygamber bustânın içine girince, ben O’nun kapısı önünde oturdum ve kendi kendime: “Ben bugün kendisi bana em­retmediği hâlde, muhakkak Peygamber’in kapıcısı olacağım” diye ah­dettim.

Peygamber gidip ihtiyâcını yerine getirdi ve oradaki kuyunun ağ­zında örülmüş bileziğin üzerine oturdu ve (serinlemek için) iki baldı­rını açarak ayaklarını kuyunun içine doğru sarkıttı. Bu hâlde iken akabinde Ebû Bekr geldi de yanına girmek için izin istiyordu. Ben Ebû Bekr’e:

— Sen olduğun gibi burada dur da ben senin için izin isteyeyim, dedim.

Ebû Bekr durdu. Ben Peygamber’e gelip:

— Ey Allah’ın Peygamberi, Ebû Bekr yanına gelmeğe izin isti­yor, dedim.

Peygamber:

— “Ona izin ver ve kendisini cennetle müjdele!” buyurdu.

Ebû Bekr girdi ve Peygamber’in sağ yanına gelip oturdu. O da baldırlarını açıp ayaklarını kuyunun içine doğru sarkıttı. Akabinde Umer geldi. Ben ona da:

— Olduğun yerde bekle de ben senin için izin alayım, dedim. Peygamber:

— “Umer’e izin ver ve onu da cennetle müjdele!” buyurdu. Akabinde Umer de gelip Peygamber’in sol tarafında oturdu. O

da baldırlarını açıp ayaklarını kuyuya sarkıttı. Bu suretle kuyunun bileziği doldu ve orada oturacak başka bir yer kalmadı. Sonra Usmân geldi. Ben ona da:

— Olduğun yerde dur da ben senin için izin alayım! dedim. Peygamber:

— “Usmân için de izin ver ve onu kendisine isabet edecek belâ ve imtihan ile beraber cennetle müjdele!” buyurdu.

Usmân da içeriye girdi ve onların yanında oturacak bir yer bu­lamadı da değişik bir yere çekildi ve nihayet.onların karşılarına gelip kuyunun bir tarafı üzerine oturdu. O da baldırlarım açtı, sonra ayak- larmı kuyunun içine sarkıttı.

Ebû Mûsâ dedi ki: Ben bu sırada bir kardeşim için temenni et­meye ve Allah’a onun da buraya gelmesini duâ etmeye başladım.

Saîd ibnu’l-Müseyyeb: Ben bu iki sahâbînin Peygamberdin be­raberinde ve Usmân’ın yalnız oluşunu, onların kabirlerinin burada birleşmesi ve Usmân’ın da onlardan ayrı olmasıyle te’vîl ettim, de­miştir”

(KITABU’L-FITEN– BUHARİ – 45. HADİS)