نِسَٓاؤُ۬كُمْ حَرْثٌ لَكُمْࣕ فَأْتُوا حَرْثَكُمْ اَنّٰى شِئْتُمْؗ وَقَدِّمُوا لِاَنْفُسِكُمْؕ وَاتَّقُوا اللّٰهَ وَاعْلَمُٓوا اَنَّكُمْ مُلَاقُوهُؕ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنٖينَ

GÜNÜN HADİSİ

131-……Buradaki iki ta’rîkten birinde el-A’meş şöyle demiş­tir: Ben Şakîk ibn Seleme’den işittim, şöyle dedi: Bize Habbâb tah-dîs edip şöyle dedi: Bizler Rasûlullah’m maiyyetinde Allah’ın cihetini, yânî rızâsını arayarak (Medîne’ye hicret ettik, ecrimiz (va’di gereğin­ce) Allah’a vâcib oldu. Yol arkadaşlarımızdan bunun ecrinden hiç-birşey yemeden âhirete geçenler vardır. Bunlardan biri Mus’ab ibn Umeyr’dir. O, Uhud günü şehîd edilmişti de biz onu, içinde kefenle­yeceğimiz hiçbirşey bulamamış, ancak ak ve kara çubuklu ve kalemli bir ihram bulmuştuk. (Biz şehidi onunla kefenlemeye çalışıyorduk.) Bu alacalı ihramla başını örttüğümüz zaman ayakları meydana çıkı­yor; ayaklarını örttüğümüzde de başı meydana çıkıyordu. Bu yok­luk karşısında Rasûlullah (S) bize bu ihrâmh şehidin başım örtmemizi, ayaklarının üzerine de ızhır otundan koymamızı emretti. Bizden, ken­dilerine hicret meyvesi ulaşan ve bu meyveyi devşirenler de vardır

( KİTABU MENAKIBİ’L-ENSAR – BUHARİ – 131. HADİS)