قُلْ اِنْ كَانَتْ لَكُمُ الدَّارُ الْاٰخِرَةُ عِنْدَ اللّٰهِ خَالِصَةً مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ اِنْ كُنْتُمْ صَادِقٖينَ

GÜNÜN HADİSİ

5-..….. İbrâhîm ibn Abdirrahmân ibn Avf (R) şöyle demiştir:

Muhacirler Medine’ye geldikleri zaman Rasûlullah (S), Abdurrahmân ibn Avf ile Sa’d ibnu’r-Rabî’ arasında kardeşlik kurdu. Sa’d ibnu’r-Rabî’, Abdurrahmân’a hitaben:

— Ben mal yönünden Ensâr’ın en zenginiyim. Malımı iki kısma böleyim. Benim iki kadınım var. Bak düşün! Onlardan hangisi senin hoşuna giderse onun ismini bana şöyle de ben onu boşayayım. Boşa­yacağım o kadının iddeti geçince sen onunla evlenirsin, dedi.

Abdurrahmân ibn Avf da Sa’d’a:

— Allah ehlini ve malını sana mübarek eylesin! Ticâret yapılan çarşınız nerde? dedi.

Bunun üzerine ona Kaynukaa oğullan çarşısına delâlet ettiler. Artık Abdurrahmân o çarşıdan her dönüşünde beraberinde muhak­kak keş ve yağdan bir fazlalıkla döndü. Sonra her sabah ticâret için o çarşıya gitmeye devam etti. Sonra bir gün kendisinde (zifafa giren­lere mahsûs) zağferân eseri olduğu hâlde, Peygamber ziyarete geldi. Peygamber:

— “Hâlin sânın nedir?” diye sordu. Abdurrahmân:

— Evlendim, dedi. Peygamber:

— “Kadına ne kadar mehr verdin?” dedi. Abdurrahmân:

— Altından bir çekirdek yâhud bir çekirdek (beş dirhem) ağırlı­ğında altın verdim, dedi.

Râvî İbrâhîm ibn Sa’d şekkli söylemiştir

( KİTABU MENAKIBİ’L-ENSAR – BUHARİ – 5. HADİS)