يَا بَنٖٓي اِسْرَٓائٖلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتٖٓي اَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَاَوْفُوا بِعَهْدٖٓي اُو۫فِ بِعَهْدِكُمْ وَاِيَّايَ فَارْهَبُونِ

GÜNÜN HADİSİ

107.-……..Bize Cerîr ibn Hazım, Muhammed ibn Sîrîn’den; o da Ebû Hureyre(R)’den tahdîs etti ki, Peygamber (S) şöyle buyur-muşıur: “Beşikteyalnız üç çocuk konuşmuştur: Biri isa’dır. (İkinci­si de şu kıssadaki çocuktur:) İsrâîl oğulları zamanında Cureyc denilen ruhban bir kişi vardır. Cureyc savmıasında namaz kılarken annesi gel­miş, kendisini çağırmış. Cureyc:

— Namazı bozup anama cevâb mı vereyim, yoksa namaz mı kı­layım? diye düşünmüş. (Anası üç defa çağırdığı hâlde namaza devam etmiş.)

Bunun üzerine anası:

— Yâ Allah! Bu oğluma fahişe kadınların yüzlerini gösterme­dikçe onun canını alma! diye beddua etmiş.

Cureyc savmıasında bulunduğu sırada bir kadın gelip kendisine musallat olmuş ve ona zina teklif etmiş. Fakat Cureyc bundan çekin­diği için, bu kızgın kadın bir çobana gitmiş ve kendini ona teslim et­miştir. Kadın bu cinsî münâsebetten bir oğlan doğurmuş. (Kendisinden sorulduğunda) bu çocuğun Cureyc’den olduğunu söylemiş. Bunun üzerine halk rahibe gelmişler, savmıasını (baltalarla, kazmalarla) kı­rıp yıkmışlar, kendisini de savmıadan aşağı indirip çıkarmışlar ve kendisine küfürler etmişler. Cureyc abdest alıp namaz kıldıktan son­ra o piç çocuğun yanına gelmiş ve:

— Ey oğul, baban kimdir? diye sormuş.

— Çobandır! diye cevâb vermiş.

Bu garîb hâdiseyi gören halk, rahibe:

— Senin savmıanı, yânı ibâdet verini altından yaparız! demiş­ler.

Cureyc:

— Hayır, eskisi gibi çamurdan yapın, demiştir.

(Üçüncüsü de şudur:) İsrâîl oğulları ‘ndan emzikli bir kadın var­dı. Bir gün erkek çocuğunu emzirirken yanından yakışıklı ve haşmetli bir süvârî geçmiş. Bunu gören kadın:

— Yâ Allah! Oğlumu bunun gibi heybetli kıl! diye dua etmiş. Çocuk hemen anasının memesini bırakıp süvârîye dönmüş ve:

— Yâ Allah! Beni bunun gibi kılma! diye duâ etmiş. Sonra anasının memesine dönüp yine emmeye koyulmuş”.

Râvî Ebû Hureyre dedi ki: (Peygamber bunu bize hikâye eder­ken parmağını ağzına koyarak çocuğun emişini misâllendirmişti; O’-nun bu hâli gözümün önündedir.) Şimdi ben Peygamber’in kendi parmağını emişini görür gibiyim.

“Bundan sonra da o emzikli kadının yanından bir câriye geç­miş. Bu defa kadın:

— Yâ Allah! Benim oğlumu şu câriye gibi (hakîr) yapma! diye duâ etmiş.

Bu sefer çocuk yine anasının memesini bırakmış ve:

— Yâ Allah! Beni bunun gibi kıl! demiş. Bunun üzerine kadın, çocuğuna:

— Niçin böyle söyledin? diye sormuş. Çocuk da şöyle cevâb vermiştir:

— O süvârî kibirli zâlimlerden birisi idi. Şu câriye ise (zavallı bir kadındır; insanlar ona): Sen çaldın, sen zina ettin diye söz’eder­ler; hâlbuki o bunların hiçbirisini yapmamış (ma’sûm) bir kadındır”

(KİTABU’L ENBİYA – BUHARİ – 107. HADİS)