وَاِذَا لَقُوا الَّذٖينَ اٰمَنُوا قَالُٓوا اٰمَنَّاۚ وَاِذَا خَلَوْا اِلٰى شَيَاطٖينِهِمْۙ قَالُٓوا اِنَّا مَعَكُمْۙ اِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِؤُ۫نَ

GÜNÜN HADİSİ

81.-……..Ebû Hureyre (R) şöyle demiştir: Ölüm meleği Mûsâ Peygamber’e gönderildi. Melek, Musa’ya gelince, Mûsâ, meleğin yüzü­ne vurdu, gözünü kararttı. Melek Rabb’ine döndü ve:

— Sen beni ölmek istemeyen bir kula gönderdin! diye hâlini arzetti.

Allah, Azrail’e:

— Sen yine Musa’ya dön de ona, elini bir öküzün sırtı üzerine koymasını ve elinin örttüğü her bir kıla mukaabil bir yıl ömrü ola­cağını söyle, buyurdu.

Mûsâ bunu duyunca:

— Yâ Rabb’im, bundan sonra ne olacak? diye sordu. Allah:

— Bundan sonra yine ölüm vardır, buyurdu. Mûsâ:

— Öyle ise ölüm şimdi gelsin, niyazında bulundu.

Ebû Hureyre dedi ki: Ve Allah’tan kendisini bir taş atımı uzak­lığa kadar Mukaddes Arz’a yaklaştırmasını istedi.

Ebû Hureyre şöyle dedi: Rasûlullah (S): “Eğer ben Musa’nın gö­müldüğü o yerde sizinle beraber bulunsaydım, onun yol kenarında, kızıl kum tepesinin altında olan kabrim sizlere muhakkak gösterirdim buyurdu [124].

Râvî Abdurrazzâk şöyle dedi: Ve bize Ma’mer haber verdi ki, Hemmâm ibn Münebbih şöyle demiştir: Bize Ebû Hureyre, Peygam-ber’den bunun benzeri hadîsi tahdîs etti

(KİTABU’L ENBİYA – BUHARİ – 81. HADİS)