وَجَعَلْنَا السَّمَٓاءَ سَقْفاً مَحْفُوظاًۚ وَهُمْ عَنْ اٰيَاتِهَا مُعْرِضُونَ

GÜNÜN HADİSİ

37.-…….Saîd ibn Cubeyr’den; o da İbn Abbâs(R.a)’tan tahdîs etti ki, Peygamber (S.a.v): “Allah İsmail’in anası Hâcer’e rahmet etsin! Şa­yet o, suyu acele havuzlamış olmayaydı, elbette Zemzem akar, bir ırmak olurdu” buyurmuştur.

Ve el-Ensârî Muhammed ibn Abdillah şöyle dedi: Bize İbnu Cu-reyc tahdîs etti: Amma Kesîr ibnu Kesîr, bana tahdîs edip şöyle dedi: Ben Usmân ibn Ebî Süleyman’la beraber, Saîd ibn Cubeyr’in maiy-yetinde oturmuştuk. Saîd ibn Cubeyr: İbn Abbâs bana böyle tahdîs etmedi, fakat o şöyle söyledi, dedi: İbrâhîm, İsmâîl ve anası Hâcer ile Mekke’ye yöneldi. Hâcer, İsmail’i emziriyor hâldeydi. Kadının be­raberinde bir su tulumu da vardı… O bu hadîsi Peygamber’e yük­seltmedi.

Sonra İbrâhîm Hâcer’le ve emzirmekte olduğu bu oğlu îsmâîl ile beraber Mekke’ye geldi

(KİTABU’L ENBİYA – BUHARİ – 37. HADİS)