GÜNÜN AYETİ

فَلَمَّٓا اَحَسُّوا بَأْسَنَٓا اِذَا هُمْ مِنْهَا يَرْكُضُونَۜ

GÜNÜN HADİSİ

18–…….Mucâhid ibn Cebr’den; o da İbn Abbâs(R)’tan tahdîs etti ki, Peygamber (S.a.v) “Ben sabâ rüzgârı ile nusrat olundum. Âd kavmi de debûr rüzgânyle helak olundu” buyurmuştur [32].

Buhârî şöyle dedi: Ve Muhammed ibnu Kesîr, Sufyân es-Sevrî’den; o da babası Saîd ibn Mesrûk es-Sevrî’den; o da Abdur-rahmân ibnu Ebî Nu’m’dan söyledi ki, Ebû Saîd (R) şöyle demiştir: Alî (Yemen’den) Peygamber’e, toprağından arıtılmamış bir mikdâr altın cevheri göndermişti. Peygamber bunu şu dört kişi arasında pay­laştırdı: el-Akra’ ibn Habis el-Hanzalî, sonra el-Mucâsı’î, Uyeyne ibn Bedr el-Fezârî, Zeyd et-Tâî, sonra Nebhân oğulları’ndan biri ve Al-kame ibn Ulâsete el-Âmirî sonra Kilâb oğulları’ndan biri arasında. Bu taksime Kureyş ve Ensâr öfkelendiler ve:

— Peygamber Necd halkından başkalarına veriyor da bizleri bı­rakıyor, dediler.

Peygamber (S):

— * ‘Ben ancak bu mal ile onları İslâm ‘a alıştırıyorum” buyurdu. Bunun üzerine iki gözü çökük, yanağının iki elmacığı çıkık, alnı

yüksek, gür sakallı, başı tıraşlı bir adam öne geldi ve:

— Allah’tan kork yâ Muhammedi dedi. Peygamber de:

— “Ben âsîlik edersem Allah ‘a kim itaat eder? Allah beni yer ahâlîsi üzerine emin kılmakta iken, sizler beni emîn saymıyor (güven­miyor) musunuz?” buyurdu.

Bu sırada bir kimse Peygamber’den o şahsı öldürme izni istedi. Zannediyorum ki, bunu isteyen Hâlid ibnu’l-Velîd’di. Peygamber bu istekten onu men’ etti.

O sert bedevi geri dönünce Peygamber (S) arkasından:

— “Şunun soyundan yâhud bunun arkasından öyle bir kavim türeyecektir ki, onlar Allah ‘in Kitabı ‘nı okuyacaklar, fakat bu onla­rın boğazlarından ileriye geçmiyecek, onlar okun avı sür’atle delip çıktığı gibi dînden çıkacaklar. Onlar İslâm ahâlîyi öldürecekler de put­ların sahihlerini terkedecekler. Yemîn olsun eğer ben onların zama­nına erişseydim, muhakkak onları Ad kavminin öldürülüşü gibi öldürürdüm” buyurdu.

(KİTABU’L ENBİYA – BUHARİ – 18. HADİS)