GARİPLERİN KADERİ

  BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

Hamd; kendisinden başka ilah olmayan yegane hakimiyyetin sahibi, kendisine güvenilen, koruyup gözeten Allah (cc)’a mahsustur.

Salat ve selam; alemlere rahmet, yeryüzünün en büyük inkılapçısı, müminleri önderi Rasulullah (sav)’a, ehli beytine sahabesine ve bütün müminlerin üzerine olsun.

İmtihan gayesi ile bir süreliğine dünya hayatına gönderilen insan bu süre zarfında acı ve tatlı günler geçirir. Hayatını sağlıklı bir şekilde devam ettirmesinde bu acı ve tatlı günlerde verdiği tepkilerin önemli bir yeri vardır. Örneğin acı günlerinde metanetli duruşu ona bir karakter kazandırarak daha büyük zorluklar karşısında direnebilme gücüne ve ciddiyet kazanmasına neden olur. Gelip geçici şeylere bel bağlamamasına ama bunun yanında elindeki fırsatları daha iyi değerlendirmesine ve kıymetini daha iyi bir şekilde bilmesine neden olur. Bu acı günler de bazı kayıplar yaşasa da hayat namına bir çok şey kazanır aslında…

Tatlı günlerinde şımarmaması, kibirlenmemesi, şükretmesi, rehavete kapılmaması onun kazandıklarını kaybetmemesine ve daha nice kazançlara erişmesine neden olur. Aynı zamanda nankörlük, savurganlık, ihtiras, cimrilik, haset, zorbalık, haksızlık,  keyfe, konfora, rahatlığa düşkünlük, zora gelememe, atıllık gibi bir çok olumsuz duruma düşmesinin önüne geçer. Bu saymış olduğumuz hasletlerinin her biri tatlı gününde şımaran, kendini beğenen kimselerin muhakkak sahip olacağı özelliklerdir. Bu da onun kazandıklarını kaybetmesine ve daha da kötü bir duruma düşmesine neden olur.

Evet görüldüğü üzere insanın dünya hayatında karşılaştığı acı ve tatlı günlerin onun karakterinin, ruhunun, bedeninin, geleceğinin kısacası her şeyinin üzerinde çok büyük bir etkisi var. Her iki durumda da başarılı bir şekilde çıkan insan gerçek anlamda başarıyı kazanmıştır. Tabi ki bu başarıyı kazanmasının da bir sebebi var, ona bu başarıyı kazandıran etken; işte o da İMAN’dır.

“MÜ’MİNİN işine şaşarım. Gerçekten onun bütün işleri hayırdır. Bu mü’minden başka hiç bir kimsede yoktur. Kendisine varlık isabet ederse şükreder, bu onun İçin hayır olur. Darlık isabet ederse sabreder, bu da onu için hayır olur.”[1]

İman krizi fırsata çevirme imkanı verdiği gibi avantajı dezavantaja düşürmeme uyanıklığı da verir. İman sahibinin dünya hayatında hayır toplamasına, şerlerden uzaklaşmasına olanak sağlar. İçinde bulunduğu durumdan daha kötü bir hale düşmemesine geldiği daha iyi bir durumdan da daha da aşağılara düşmemesine sebep olur. Yani iman insana karşılaştığı her durumda en uygun hareket tarzını uygulatır.

Geçen yazımızda bahsettiğimiz garipler ile alakalı olan hadiste Rasulullah (sav) ve ashabının İslam’ın bu zor günlerini nasıl yaşadıklarını ve tüm baskılara, işkencelere ve din hakkında yapılan propagandalara rağmen dine sıkı sıkı sarıldığından ve ümitlerini kaybetmediklerinden bahsettik. İşte onlara bunu emreden imandı. Bu duruşu kazandıran imandı. Onlara tecrübe kazandıran, ve ileriye yönelik tedbirler ve dersler aldıran da imandı.

Bu zor günlerde çektiği acılar ile bu iniltiler Mekke sokaklarında gömülüp kalmayacaktı. Bir dönem başlarından geçen bir hadiseymiş gibi unutulup gitmeyecekti. Bu zor dünlerde çok şey öğrendiler. Sabır öğrendiler, zorluklar karşısında direnmeyi öğrendiler, alıcıları ve vericileri hiç olmadığı kadar hareketliydi, hep uyanıktılar, hep tetikteydiler, içlerinde bulundukları dönem onları buna mecbur ediyordu. Kalplerinden sökmeye çalıştıkları imanı korumak için verdiği gayret, mücadele onları güçlü bir mümin yapıyordu. Dünya hayatının bir imtihan yeri olduğunu her geçen gün daha iyi anlıyorlardı. İnsanın zayıf yönlerini, şeytana nasıl aldandığını fark ediyorlardı. Acı onları eğitiyordu. Baskı onların soğukkanlı olmalarına sebep oluyordu. Tehditler onların cesur olmalarına sebep oluyordu. İşkenceler de onlara düşmanlarının ne kadar zayıf olduğunu gösteriyordu. Hicret ise artık Allah’tan, Rasulunden ve Allah’ın dininden başka her şeyden ilgilerini kesmeyi öğretiyordu, tam bir ahiret yolcusu yapmıştı onları, artık dünyayı boşamışlardı Mekke’deki son sınavlarında. İşte garipler bunlardı. Yeni İslam Devleti’ni bunlar yönetecekti. İslam toplumunu bunlar eğitecekti. Yeryüzüne İslam’ı bunlar götürecekti. Çünkü bunu en iyi yapabilecek olanlar ONLARDI… Görevleri ve sorumlulukları ağır olduğu için BÖYLE ZOR GÜNLERDEN GEÇMELERİ GEREKECEKTİ…

“İslam garip olarak başladı ve günün birinde garip hale dönecektir. Ne mutlu o gariplere.”^[2]

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN

SELAM VE DUA İLE…

TEVFİK ALLAH (CC)’TANDIR…

[1] Müslim – Zühd, 64

[2] Müslim/İman/232, Tirmizi/İman/13, İbn Mace/Fiten/15