Doğru Başlangıç

بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحٖيمِ      

Hamd âlemlerin Rabbi Rahman ve Rahim, ölüden diriyi- diriden ölüyü çıkartan, geleceğinde hiç şüphe bulunmayan günün sahibi, mümin kullarına merhametli, inkârcılara şiddetli, indirmiş olduğu Kur’an ile bizlere izzet bahşeden ALLAH(CC) aittir.

Salât ve selam âlemlere rahmet olarak gönderilen kendi döneminde ve kendisinden sonra var kılınan mükelleflerin ona(sas) itaatten başka kurtuluşunun mümkün olmadığı önderimiz komutanımız Hz. Muhammed sas’e âline ashabına, bugünden önce yaşamış bugün yaşamakta olan ve kıyamete kadar yaşayacak, hakkın gönüllerini aydınlattığı mücahid müminlere selam olsun.

Her varlığın Allah’ın takdir ettiği zaman diliminde var olma yani başlangıç ve yok olma yani sona ulaşma vakti elbette vardır. Varlık âlemi içerisinde yönetimin kendisine verildiği, bir takım kabiliyet ve yeteneklerle donatılan insanların bu vazifeyi ifa etmesi Tevhid akidesine sahip olmakla başlar ve bu akideye bağlı ameli hükümlerin icrasıyla da bu yol sıratı mustakim olarak devam eder.

Nasıl ki kul imanın esasını kavrama ve kabul etme konusunda Allah’ın yardımına ve inayetine muhtaç ise bu imanın gerektirdiği ferdi ve içtimai esaslara göre yaşamada da Allah’ın yol göstericiliğine ve tevfikine muhtaçtır. Öyle ise Allah Azze ve Celle ile kurulacak bağ veya Allah’ın akıl sahiplerinin kendisi ile kurmasını istediği bağ zamana, şartlara veya ortama göre değişkenlik göstermemelidir. Bilakis itaatin ve bağlılığın yegane şartı mümin olmak olmalıdır.

فَمَا ظَنُّكُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِينَ Siz âlemlerin Rabbini ne zannediyorsunuz?(Saffat 87)
Sizin bu cahil hareketinizin sebebi nedir? Allahu tealayı kimle ve neyle mukayese ederek bir takım kuruntu veya vehimlere yönelip bağlanıyorsunuz. Bu ifade temiz ve sağlam insan sağduyusunun yadırgamasını yansıtmaktadır. Allah Azze ve Celleye kulluk yine O’nun belirlediği şartlara uygun olarak yapılmalıdır. Yoksa Ayetin ifade ettiği kınamaya maruz kalmak söz konusu olur. Yani Siz Rabbinizi layık olduğu şekilde tanımak yerine zanlarla tanımış ve sapmış olursunuz.

Bir temsille meseleyi örneklendirmeye çalışalım. Çoğumuzun da bildiği bir eşya, araba; Bu vasıta ile yola çıkan birçok insana tanık olmuşuzdur. Bir çıkış birde varış noktası tespit edilmiştir. Fakat her yola çıkan –velev ki doğru yerden çıkmış olsa bile- hedefine varmış olmayabilir. Bir takım sebeplerle yoldan çıkması, istikametini değiştirmesi mümkündür. Bu bazen yolu bilmediği için kendini doğru yolda zanneden insanlara rastlamamıza sebep olabilmektedir. Yolun ağır şartlarına hazır olmadığı maddi veya manevi bedelini ödemeyi göze almadığı için yola girmeyen ya da girdikten sonrada geriye dönen insanlar da maalesef söz konusu olmuştur. Hedefine varanların varma sebepleri ile varamayanların varamama sebebi ters orantılıdır. Yani, yolu bilmeyi, yolun şartlarına hazırlıklı olmayı ve hedefe varma konusunda istekli olmayı hedefe ulaşmanın en etkili sebepleri olduğunu kabul edersek geride kalmanın da mutlaka bu sebeplerden herhangi birisinin veya birkaçının eksikliğine bağlı olduğunu anlarız. Yol bilmek, İlimdir. Şartlara hazırlıklı olmak, tecrübe ve tasdiktir. İstekli olmak, samimiyettir.

Yukarıda temas ettiğimiz insana has bir takım kabiliyet ve yetenekler bu esaslarla “İlim, tasdik, ihlas” donatıldığında şüphesiz istenilen hedefe ulaşmayı arzulamak doğru bir beklentidir. İslam hareket dinidir. Ferdi, sosyal, siyasal, kalbi ve ahlaki bir çok hükmü mevcuttur. Bu sayılanlar şüphesiz İslam akidesiyle bağlantılıdır. Nasıl ki İçtimai kulluğu akideden soyutlayamıyorsak kalbi, ahlaki ve ferdi kulluğuyla İslamı akaid esaslarından uzaklaştırmak mümkün değildir. Yani inançtaki kulluğun diğer kulluk esaslarıyla arasında sıkı bir bağ vardır.  İşte yol budur. Böyle anlamayan veya anlamaya yanaşmayan her kimse şöyle veya böyle er yâda geç tökezleyecek ve doğru yoldan uzaklaşacaktır. İşte Bizim Rabbimiz İnsanları ve toplumları her şeyi Kuşatan ilminden bilgilerle hedefe ulaştırmayı murat etmiştir. Bizimle olan alakası ve bağı noksansızdır. Bu bağ istendiğinde koparılabilen istendiğinde kurulabilen bir bağ değildir.

Selam ve dua ile   اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمٖينَ