YAŞAMAK İÇİN UMUT ZARURETTİR

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

ALLAH Azze ve Celle’ ye sonsuz hamdü senalar olsun. Salat ve Selam Sevgili Peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.v)’ e, O’nun sahabesine ve bütün Müslümanların üzerine olsun.

Müminin huzur ve güven kaynağından biri, içini dolduran umuttur. Umut hayatın karanlıkları içinde parlayan ve insana yolunu gösteren bir ışıktır. O umut ki hayat ağacı onunla yeşerir, ömür binası onunla yükselir, insan mutluluğun tadını onunla alır. Umut insanı çalışmaya iten bir güçtür. İnsanda görevi uğrunda mücadele etme içgüdüsü vardır. Ruha ve bedene dinçlik verir. Tembelleri çalışmaya, çalışanları da daha fazla çalışmaya sevk eder. Başarısızlığa uğrayanlara tekrar çabalayıp kazanma azmi verir. Çiftçiyi yorulmaya, terlemeye iten harman kaldırma umududur, tüccarı uzak yerlerden mal getirmeye, tehlikelere göğüs germeye teşvik eden kazanç umududur. Talebeyi gayrete getiren imtihanı geçme umududur. Hastaya acı ilaçları sevdiren şifa ümididir. Ve Mü’min’i hevasına uymamayı, ALLAH(Celle Celaluhu)’a itaat etmeye çağıran ALLAH(Celle Celaluhu)’ın rızası ve cennet ümididir.

İbn Mesud (r.a); “ İki şey insanı mahveder. Ümitsizlik ve kendini beğenme”

İmam Gazali (rh. a) bunu şöyle açıklıyor; Mutluluk ancak çalışmak, istemek ve kolu sıvamak ile olur. Ümitsiz insan çalışmaz da, istemez de. Çünkü onun nazarında istediği şey mümkün değildir. Kendini beğenen de çalıştığını ve muradına erdiğini sanır, artık çalışmaz. Çünkü var olan bir şey istenmez. Mutluluk; kendini beğenenin kanaatince zaten mevcut, ümitsizin kanaatince de mümkün olmayan bir şeydir.

Hayatta bunu tasdik eden çok şey vardır. Bir öğrenci başarıdan ümidini kesti mi kitaptan, kalemden kaçar, okul ve ev onu sıkar. Hasta şifa ümidi kırılınca doktordan, ilaçtan nefret eder. İşte ümitsizlik insan ruhunu yavaş yavaş etkileyen zehirdir.

“Kafirler topluluğundan başkası ALLAH(Celle Celaluhu)’ın rahmetinden ümidini kesmez.” (YUSUF 87)

O ilah ki, kullarına analarından daha şefkatli, kendilerinden daha lütufkâr…

Öyle bir ilah ki, gündüz günah işleyenler tevbe etsinler diye geceyi, gece günah işleyenler gündüz tevbe etsinler diye gündüzü yaratan…

Öyle bir ilah ki, kullarının tevbe etmesine, yolunu yitiren birinin yolunu bulduğu zaman ki sevincinden, uzun müddet gurbet kahrı çeken bir insanın evine döndüğü zaman ki sevincinden ve susuz bir insanın su bulduğu anki sevincinden daha çok sevinir.

Bir İlah ki, iyiliğe 10 ile 700 kat daha sevap, kötülüğe de birebir günah yazar ve affeder.

Öyle bir İlah ki, korkuyu emniyete, zayıflığı kuvvete çevirir, her darlıktan sonra bir bolluk, her kederden sonra bir neşe ve her zorluktan sonra bir kolaylık verir.

Böyle bir Rabbimiz var iken, hala nefes alıyor iken, O(Celle Celaluhu)’nun rızasını kazanma imkânımız hala mevcut iken insan Rabbine dönmek için neyi bekler ki…

İbn Mesud(r.a)’ un dediği gibi; “ Ya ümitsizlik ya kendini beğenme onun Rabbine dönmesini engeller.

VELHAMDULİLLAHİRABBİLALEMİN