VEKİL OLARAK ALLAH YETER

11.10.2018

A⁺

A^-

BİSMİLLAHİRRAHMANİRRAHİM

VEKİL OLARAK ALLAH YETER

Hamd Âlemlerin Rabbi olan, her şeyin kendisine muhtaç olduğu, ancak kendisinin hiçbir şeye muhtaç olmadığı, kendisine tevekkül eden kullarına yardımını esirgemeyen Allah (cc)’a aittir.

Salat ve Selem önderimiz, rehberimiz kendisine itaatin emrolunduğu Hz. Muhammed (sav)’e onun ehli beytine, ashabına, bugüne kadar yaşamış ve yaşamakta olan tüm Müslümanlara olsun.

İman etmek sadece dil ile ispatlanacak bir mesele olmadığı gibi, Allah(cc)’ın emirlerinin bir kısmını yerine getirip, bir kısmını ise yerine getirmeyerek olmaz. İslam dini kendisine davet eder, ancak fertlerin bu dini kabul etmesi konusunda onları zorlamaz. Fakat şu var ki kişi eğer bu dine girmişse, bütün emir ve yasakları kabul ederek girmelidir, aksi halde bu iman olmaz.

İman ile tevekkül arasında sıkı bir bağ vardır. İman sözlükte: Güven içinde bulunmak, korkusuz olmak demektir. Tevekkül ise: Birinin işini üstüne alma, birine güvence verme, ona güvenme demektir. Bakıldığında ne kadar kelime kökleri farklı olsa da ikisinde de bir güven söz konusudur. Peki, bu güven kime karşı diye bir soru yöneltildiğinde elbette Allah(cc)’a deriz. O halde güven duymak nasıl olacak diye soracak olursak ki bunun cevabını Rasulullah ve ashabı bizlere yaşantılarıyla vermişlerdir. Hatta bu öyle bir örnekti ki Âlemlerin Rabbi, onların bu davranışını Hidayet ve Hayat rehberi olan Kur’an-ı kerimde bizlere şöyle aktardı.

‘İnsanlar onlara: «Düşmanlarınız size karşı ordu topladı, onlardan korkun.» dediklerinde, bu, onların imanını artırdı ve şöyle dediler: «Allah bize yeter. O ne güzel vekildir’ (3/173)

Zorluklar, musibetler ve İslam davası uğruna karşılaşılan sıkıntılar hedeften şaşmak yerine bizleri tamamen hedefimize odaklaması gerekiyor nitekim ashab tamda bunu yapmıştı. Onlar gerek mallarından, gerek evlatlarından veyahut gerek canlarından vazgeçerek Allah’ın dini en yüce olsun diye hayatlarını, daha iyi anlatacak olursak eğer, aldıkları her nefesin Allah(cc) için olmasına mücadele ettiler.

Bu ayet müşriklerin kendilerini korumak ve Müslümanları korkutmak istemelerinden sonra Müslümanların örnek verici davranışlarından sonra inmiştir. Ebu Süfyan, Uhud dönüşü Medine’ye ticaret malı götüren ve Hz. Peygamber’le aralarında anlaşmalar olan bir kervanla karşılaştı. Onlara: ‘Muhammed ile yanındakileri bizden uzaklaştırırsanız sizi razı ederim. Peşimizden geldiğini görürseniz büyük bir kalabalıkla üzerlerine geri döndüğümüzü ona söyleyin’ dedi. Kervandakiler Rasulullah(sav) ile karşılaşınca: ‘ Ey Muhammed! Ebu Süfyan büyük bir kalabalıkla Medine üzerine yürüyecek. Şayet imkânınız varsa geri dönün’ dediler. Ancak bu haber Allah Rasulu(sav) ile yanındakilerin imanını arttırmaktan başka bir işe yaramadı ve ‘Allah bize yeter, O ne güzel vekildir’ karşılığını verdiler. Ve yüce Allah bu ayeti indirdi.(1)

Allah(cc)’dan başka güvence tanımayan, Ona layığıyla kulluk etmeye çalışan, ondan razı olan kişilerin yapacağı bir davranıştır bu. Ve Allah’a tevekkülün sonucu ise:

‘Bunun üzerine, kendilerine hiçbir fenalık dokunmadan, Allah’ın nimet ve keremiyle geri geldiler. Böylece Allah’ın rızasına uymuş oldular. Allah büyük kerem sahibidir.’ (3/174)

Allah’a dayanıp güvenenler hiçbir sıkıntı çekmezler çünkü onlar başlarına gelenin onlar için bir imtihan olduğunu bilirler ve bu imtihanlar onların imanını kuvvetlendirir, ayaklarına sebat verir. Nimetiyle onlara afiyet ve selamet, lütfu ile onların ticaretinde kâr verir. Peki, biz imtihan anında ne yapıyoruz? Sahabe gibi Allah’a tevekkül edebiliyor muyuz? Yoksa şeytana mı aldanıyoruz. Hâlbuki Allah (cc):

‘ İşte o şeytan, ancak kendi dostlarını korkutur. Şu halde, eğer iman etmiş kimseler iseniz onlardan korkmayın, benden korkun.’ (3/175)

Şeytan ordularıyla bize her yönden saldırırken elimiz kolumuz bağlı bir şekilde ondan korkacak mıyız? Dostunun gücünü bize çok gösterdi diye Allah(cc)’ın gücünü mü unutuyoruz yoksa. Sen ve ben öyle bir yere sırtımızı dayadık ki ona güvenip, dayanan asla mahcup olmaz, sırtı yere gelmez, sıkıntısı devasız kalmaz. O ki yeri ve göğü yaratan, sana ve bana hayat bahşeden, sayamayacağımız nimetleri var eden. Şimdi düşünsene böyle bir gücün yanında yaratılan varlıklardan korkulur mu?

İmtihanlar samimiyeti belirleyen ölçülerdir ya sahabede olduğu gibi imanımızı arttıracak ya da Allah muhafaza ebedi saadetin anahtarlarını kaybettirecek. Allah müminlerden münafıkları şöyle şöyle insanlardır diye ayırmaz, O fiili olaylar yaratarak ayırır ve iki grup birbirinden apayrı şekilde kendini belli eder.(2)

Allah’ın yaratmış olduğu kâinatı bol bol tefekkür etmemiz gerekiyor, onun dinine samimi bir şekilde sarılmamız gerekiyor nitekim sahabede böyle yaptı. Allah kuluna yardım edecektir, ama ilk önce kulun Rabbine yardım etmesi gerekiyor:

‘Ey iman edenler, eğer siz Allah’a yardım ederseniz O da size yardım eder ve ayaklarınızı kaydırmaz’ (7,64)

Allah’a yardımı ise Seyyid Kutub:

Gönülleri Allah için her şeyden soyutlamakla, Allah’a açık veya gizli hiçbir şeyi ortak koşmamakla, gönüllerinde Allah’ın sevgisi yanında hiçbir kimseye ve hiçbir şeye yer bırakmamakla, yüce Allah o gönüllere kendisinden ve sevdiği ile ilgi duyduğu her şeyden daha sevgili olmakla. Gönüller Allah’ı tüm arzularında, duygularında, duruşlarında ve davranışlarında, tüm faaliyetlerinde ve duygularında hakem kılmakla Allah’a yani dinine yardım edilir demiştir.(3)

Allah(cc) bizleri razı olduğu kulları zümresine nail etsin. (Âmin)