TABERİ (RH.A)’NİN BAKIŞ AÇISIYLA YUSUF SURESİ 16. VE 20. AYETLER

15- Yusufu alıp götürdüklerinde onu derin bir kuyunun dibine bırakmaya karar verdiler. Biz de Yusufa; “Kardeşlerin hiç farkında olmadan sen onlara yaptıklarını haber vereceksin” diye vahyettik.

Yakub, Yusufu diğer oğullarıyla birlikte kıra gönderdi, Onlar, Yusufu götürüp derin bir kuyunun dibine bırakmaya karar verince biz de Yusufa şunu vahyettik; “Bir zaman gelecek ki sen, kardeşlerine bu yaptıklarını anlatacaksın. Onlar, senin Yusuf olduğunu bilmeyecekler. Seni tanıyamayacaklar”.^[1][17]

16- Akşamleyin ağlayarak babalarına geldiler.

Yusufun kardeşleri onu kuyuya attıktan sonra akşama kadar beklediler, “akşamüstü ağlayıp sızlayarak babalarına geldiler.

Gündüz gelmeyip te gece karanlığında gelmelerinin sebebi, yaptıkları hileleri gizlemek ve babalarının merhametini celbetmek içindi. ^[2][18]

17- Babalarına: “Ey babamız, biz yarış yapmak  için gittik. Yusufu da eşyamızın yanına bırakmıştık. Onu kurt yemiş. Ne kadar doğru söylesek de sen bize inanmazsın dediler.

Yusufun kardeşleri, babalan Yukaba dediler ki: “Ey babamız, biz ok atma yarışı yapmak ic i n,g itmiştik. Yusufu da elbiselerimizin ve diğer eşyamızın yanına bırakmıştık’. Ne yazık ki biz gittikten sonra kurt gelip onu yemiş. Biz şimdi doğruyu söylesek de sen bize inanmazsın”.^[3][19]

18- Yusufun gömleğine başka bir kan bulaştırarak getirdiler. Yakub: “Bilakis nefsiniz size başka bir şeyi hoş gösterdi. Artık bana düşen, güzelce bir sabır. İddialarınız karşısında ancak Allahtan yardım istenir” dedi.

Mücahid Süddî ve diğer âlimlerden, bu âyetin izahında şunları söyledikleri nakledilmektedir: “Yusufun kardeşleri onu kuyuya attıktan sonra onu, kurdun yediğini ispat edebilmek için bir kuzu kesmiş ve Yusufun elbiselerini onun kanına bulamışlardı. Fakat onlar, gömleği ve diğer elbiseleri bazı yerlerinden yırtmayı akıl edememişlerdi. Hz. Yakub, kana bulanmış elbiseleri görünce: “Eğer onu kurt yemiş olsaydı elbiselerini yırtardı, ben böyle yumuşak huylu kurt görmedim. Belki de siz, başka bir tuzak kurdunuz” demiş ve Allanın yardımına sığınmıştır. ^[4][20]

19- Bir kafile geldi. Sucularını kuyuya gönderdiler. Sucu kovasını kuyuya sarkıttı. Kovayı çekerken, Yusufun kovaya sımsıkı sarılmış olduğunu görünce “Müjde, işte bir oğlan” diye bağırdı. Yusufu bir ticaçet malı gibi gizlediler. Halbuki Allah, yaptıklarını çok iyi bilir.

Kardeşleri Yusufu kuyuya atıp gittikten sonra oraya bir kervan geldi. Sucularını gönderip kuyudan su getirmelerini istediler. Sucuları kovayı uzatınca, Yusuf kovaya yapıştı. Sucu kovayı çekip yukarı çıkarınca Yusufu gördü ve: “Müjde, işte bir oğlan çocuk” diye bağırdı. Kuyudan çıkan Yusufu gören kervancılardan bir kısmı, diğerlerinin de kendilerine ortak olmamaları^[5][21]

20- Yusufu, düşük fiyatla birkaç dirheme sattılar. Bunlar, Yusufu satma hususunda cömert davrandılar.

İbn-i Abbas, Mücahid ve Dehhak’a göre Yusufu az bir paraya satanlar, onun kardeşleridir. Taberi de bu görüşü tercih etmektedir. Zira âyetin sonunda: “Bunlar, Yusufu satma hususunda cömert davrandılar” ifadesi vardır. Bu ifade, onu gözden çıkaran ve kaybolmasını isteyen kardeşlerinin ne pahasına olursa olsun onu satmış olabileceklerini göstermektedir.

Katadeye göre ise Yusufu satanlar kervancılardır. Onu kuyudan çıkarmış fakat gerçek değerini bilemeyerek Mısır yöneticisine değerinden çok az bir pahaya satmışlardır.

Yerleştirdik. Ayrıca ona olayların yorumunu öğretelim diye böyle yaptık. Allah, emrini mutlaka yerine getirendir. ^[6][22]