TABERİ (RH.A)’NİN BAKIŞ AÇISIYLA HUD SURESİ 66. VE 70. AYETLER

66- Azap emrimiz gelince, rahmetimizle Salihi ve onunla beraber iman edenleri o günün azabından ve perişanlığından kurtardık. Şüphesiz ki rabbin, kuvvetlidir ve her şeye galiptir.

Bizim onlara azap emrimiz gelip çatınca biz Salihi ve onunla birlikte iman edenleri, tarafımızdan bir lütuf ve merhamet olmak üzere kurtardık. Onla­rı, o dehşetli günün rezil ve rüsvaylığmdan da kurtardık. Şüphesiz ki rabbinin yakalaması pek kuvvvetlidir. İntikam almasında herşeye galiptir, hiçbirşey ona galip gelemez. ^[1][73]

67-68- Nihayet zalimleri, korkunç bir çığlık yakaladı. Böylece kendi yurt­larında dizüstü yığılıp kaldılar. Sanki yeryüzünde yaşamamışlar gibi izleri silinip gitti. İyi bilinsin ki Semud kavmi, rabbini inkâr etti. Yine iyi bilinsin ki Semud kavmi, Allahın rahmetinden uzaklaştı.

Allahın, kendilerine bir mucize olarak gönderdiği deveyi kesen bu zalim kavimi, korkunç çığlıklarla dolu bir azap yakaladı da, hiçbir tarafa kaçma imkânı bulamadan, oldukları yerde dizüstü yığılıp kaldılar. Onlar bu halleriyle sanki orada hiç yaşamamışlardı. Zira bu azap sonunda böylece izleri tamamen silinip gitti. İyi bilinsin ki Semud kavmi rablerini inkâr ettiler, yine iyi bilinsin ki Allah, Semud kavmini bu sebeple rahmetinden uzaklaştırdı.

Allah teala, Semud kavmini helak eden şeyin ne olduğunu diğer âyetlerde de şöyle açıklıyor: “Semuda gelince, biz onlara doğru yolu gösterdik. Fakat onlar, körlüğü hidayete tercih ettiler. Bunun üzerine onları, kazandıkları günahlar yüzünden o zelil edici azabın yıldırımı çarpıverdi^[2][74]“Semud kavminin kıssasında da sizin için bir ibret vardır. Onlara: “Belli bir zamana kadar yaşayın” denilmişti”. “Onlar da rablerinin emrine karşı gelmişlerdi. Bunun üzerine onları, balap dururken yıldırım çarpıvermişti”. “Ne ayağa kalkacak güçleri kalmış ne de yardım görebilmişlerdi^[3][75]“Semud kavmi ise onu yalanladı ve deveyi kesti. Rableri de işledikleri günahları sebebiyle azabı başlarına geçirdi ve orayı yerle bir etti^[4][76]“Biz onların üzerine bir çığlık gönderdik de, ağılcının ağılını çevirdiği kuru çalı çırpı gibi kırılıp döküldüler”^[5][77]

69- Şüphesiz ki, elçilerimiz bir müjde ile İbrahimc geldiler. Ona: “Selam” dediler. İbrahim de “Selam” dedi. Hemen semiz bir buzağıyı kızartıp getirdi.

Şüphesiz ki elçilerimiz olan Melekler İbrahime, oğlu îshakin doğacağını müjdeleme emrini getirdiler. îbrahime selam verdiler. İbrahim de onların selamını aldı. Çok geçmeden onlara kızartılmış bir buzağı getirdi. ^[6][78]

70- EIHerinin ona uzanmadığını görünce, durumları hoşuna gitmedi ve içine bir korku düştü. Melekler “Korkma biz Lût kavmi için gönderildik” dediler.

İbrahim, Melek olduklarını anlamadığı bu misafirlerin, kızartılmış buzağıya ellerini uzatıp yemediklerini görünce, durumları hoşuma gitmedi ve içinden, onlardan korkmaya başladı. İbrahimin bu halini anlayan Melekler: “aBizden korkma bizler, rabbinin melekleriyiz. Allah bizi, Lût kavmini helak etmek için gönderdi” dediler. ^[7][79]